بلوچی زبان ءِ نامداریں شائر نمیرانیں مبارک کازی ءِ یات ءَ مراگشانی درچ برجاہ انت

بلوچی زبان ءِ نامداریں آشوبی ءُ مھری شائر نمیرانیں واجہ مبارک کازی ءِ یات ءَ بلوچستان ءَ ھوار دری ڈیھاں مراگشانی درچ برجاہ انت، بلوچستان ءِ گوستانک تہ ءَ لبزانکی پڑ ءَ مبارک کازی یکیں نام انت کہ آئی ءِ زند ءُ مرگ ءَ پد پہ آئی ءَ بے کساس مراگش برجم دارگ بوگ انت ـ پہ آئی ءِ یات کنگ ءَ بلوچستان کنڈ کنڈ چراگ روک کنگ ءُ اوگام جنگ بوگ انت – نمیرانیں آشوبی شائر مبارک کازی ءَ ھمے ماہ ءَ بزاں شانزدہ ستمبر دوھزار بیست ءُ سَے ءَ اناگتی اے کوڈھیں دنیا یل داتگ ءُ ابدمان بوتگ –

نمیرانیں مبارک کازی ءِ یات ءَ مروچی ھم ماں آرٹس کونسل کراچی ءُ کیچ ءِ بنجاھی شھر تربت ءَ ائیرپورٹ چار راہ ءَ مراگش برجم دارگ بوتگ انت –

ماں آرٹس کونسل کراچی ءَ بوتگیں مراگش ءَ مزنیں کچے ءَ سیاسی ءُ لبزانکی مردماں بھر زرتگ ءُ بلوچی زبان ءِ گُشندہ استاد نور محمد نورل ءَ شئیر ءِ دپگال کُتگ ءُ سلیم بزگ ءَ موتک ءِ ونتگ، مراگش ءَ زاھدہ رئیس راجی ،ڈاکٹر فاطمہ حسن، رمضان بامری، اسحاق خاموش، عبدالواحد بلوچ، کریم تگرانی بلوچ ندکار انور ساجدی ءَ ھوار دگہ مردماں تران کُتگ –

مراگش ءَ تران کنان ءَ آیانی گوشگ ات کہ نوزدہ سد ءُ پنجاہ ءُ پنچ ءَ ودی بوتگیں مبارک کازی وتی امر ءِ ھپتادمی سال ء بیران بوت، جاوراں کازی باز پیسر ءَ کشتگ ات، آئی ءَ ناھکیانی سر ءَ توار چست کتگ، ند چست کتگ بلے آئی ءِ زنداناں بندیگی ترس نہ بوتگ – کازی ءِ شائری تہ ءَ آشوبی رنگ مان بوتگ –

آیانی گوشگ ات ما مدامی دیستگ کہ ایردستیں راجانی تہ مدامی سیاسی رھشون دیما اتکگ انت ءُ آیانی بلاھیں کردے بوتگ، بلے بلوچ جھدے تہ ءَ یک شائرے کہ مبارک کازی ءِ دروشم ءَ دیم ءَ اتکگ ءُ ما گندگائیں کازی ءِ مرگ ءَ پد سرجمیں جھان ءَ اے وڈ کہ آئی ءَ دروت ندر کنگ بوگ ءَ انت زانگ بیت آ یک بلاھیں مردمے بوتگ –

آیانی گوشگ ات کہ کازی ءَ وتی پُشت ءَ ھمنچو کسہ یلا دات شت کہ کازی ءِ زند ءَ آئی ءِ شائری ءِ کجا تک ءَ ما دست طہ جن ایں آ یک جتائیں داستانے بیت – اے ھما مرد ات کہ آئی ءَ وتی سرجمیں زند شائری ءَ دات –

آیانی گوشگ ات کہ نوزدہ ھپتاد ءُ شش ءَ اگاں ما کازی ءِ شائری بہ زوریں ءُ ھنو دوھزار بیست ءُ سَے ءَ تاں بچاریں چل ھپت سال اے مرد ءَ شائری ءَ دات – اگاں ما مبارک ءِ شائری ءُ آئی ءِ شخصیت ءَ ھوار کنیں چاریں گڈا مبارک شائری ءُ شخصیت جدا نہ انت –

مراگش ءَ تران کنان ءَ انور ساجدی ءَ گُشت کہ اگاں ما مبارک کازی ءَ بہ چاریں ءُ آئی ءِ شائری ءَ بہ چارے آئی تہ ءَ باز تپاوت ھست ـ اشی ءِ متلب اش انت ھمائی تہ الھامی اتکگ گڈا آ دگہ مردمے بوتگ دگہ کازی ءِ بوتگ ءُ مبارک کازی ءِ شائری ءِ پُشت ءَ یک مزنیں پکر ءِ ھست، آ پکر گلزمین انت کہ ھلمند ءَ بگر تاں بندر اباس ءِ گلزمین انت اگاں آ گلزمین مہ بوتیں گڑا اے وڈیں شائری ھم نہ بوت اے پکر ھم نہ بوت، اے انکلاب ھم نہ بوت ـ

آئی گشت کہ مبارک کازی ھما جھدے یک بھرے کہ دوھزار سالاں تاں ھنگت برجاہ انت – اے گپ ءَ ما بہ چاریں بلوچ کپان انت پرشان انت بلے آئی ءَ سر ھچبر جھل نہ کرتگ – مبارک کازی ءَ باز ھون دیستگ، باز جنگ دیستگ ءُ نگیگیں جاور دیستگ انت بلے آ پد کنز نہ بوتگ – مناں امیت انت کہ اے ورنا ادا کہ نشتگ انت بلوچ دیم ءَ ھم سر جھل نہ کنت –

اسلام آباد ءَ مچی ءِ بوتگ ات گڈا رھشونے ءَ گشت کہ بلوچانی ھچ تاریک نیست ھچ جھد نیست، چار ورناء انت نارہ جنگ انت گڈا من آرا گُشت کہ اے ھما ھبر انت کہ منی لوگ انت آئی ءِ سر ءَ دژمن ءَ کبزہ کرتگ مناں تاکت نیست بلے من دنیا ءَ گشیں کہ اے منی لوگ انت مئے ھمے گپ ھست انت ھمے مئے تاریک انت، ءُ اے داواہ ءَ دوھزار سال بوتگ کہ ایران ءَ ھوار دگراں گوں بوتگ –

ساجدی ءِ گوشگ ات کہ ھما پگر کہ مبارک کازی ءِ بوتگ آ بلوچ گلزمین بوتگ، شما گوستانک ءَ بوانیت شما زان ایت کہ ھما گھگیری کہ بوتگ انت گڈا ھر اھد ءَ مبارک کازی ءِ رستگ – من کہ گوادر ءَ شتگ انت ھنچیں گپ جتگ گڈا آیانی گوشگ ات کہ اے گپ ءَ مہ جن ات من گوشتگ کہ من وتی سرڈگار ءِ سر ءَ پرچا چشیں گپ مہ جن ایں اے جھان ءَ من اِتگ کہ بلوچاں وتی سرڈگار ھچ کس ءَ نہ داتگ ـ پدا بازیں مھراب خان درکیت، بازیں دادشاہ درکئیت ءُ بازیں اکبر بگٹی در کئیت –

آئی ءِ گوشگ ات کہ من مبارک کازی ءَ گوں باز دچار نہ کپتگاں بلے آئی ءَ چہ شائری ءَ زاناں، آئی ءِ شائری وھدیکہ بلوچستان نگیگیں جاورانی تہ ءَ کپت کہ آئی تہ ءَ وشی نیست، آسراتی نیست بلے ھئو لھتے مردم ھست انت ءُ آ ھمے گشاں ما وزیر گزیر بہ باں چوش کہ گوستانک ءِ تہ ءَ میر سادک ھم باز انت بلے آیانی ھچ وھد نیست ءُ بلوچاں ما ھمے گوشتگ بلوچ ءَ گواستانک ءِ تہ ءَ چشیں رھشون نہ بوتگ بلوچ راج وتی رھشون وت انت بلوچ راج زانت کہ مناں کجا روگی انت – آ زانت کہ منی ٹارگٹ چی انت ، لھتے مردم ھما کہ وتی رھشون گُش انت ا نیام ءَ کائنت ءُ پدا یلا دئینت –

انور ساجدی ءَ تران کنان ءَ گُشت گند ءُ نند باوست کنگ ھمائی گوم ءَ بیت کہ تئی کد انت، شما امر مکتار ءِ کسہ اشکتگ وھدیکہ آئی ءَ گوم ءَ گپ جنگ بیت گڈا آ گشیت شمے گوم ءَ ما چی گپ بہ کنیں شما برو ات منی ملک ءَ یلا دئیت من ھچ نکن ایں ـ منی ھیالاں تانکہ بلوچستان ءِ گلزمین ھست انت گڈا ھمائی سوب ءَ مبارک کازی ءِ شائری ھم ھست بیت –

ساجدی ءِ گوشگ ات ھما کہ ھنو مئے سرا زورگیر انت ا مئے شائری ءَ نہ منیت، آ مئے دود ربیدگاں نہ منیت آ مئے کلچر ءَ نہ منیت آ مئے زبان ءَ نہ منیت گڈا ھمے واست ءَ ما ھم دل ءِ تہ ءَ آئی ءَ نہ مناں ءُ ما ھچبر آئی ءَ گوں دزبندی نہ کناں کہ ھدائے واست ءَ مئے زبان ءَ بہ من پرچا کہ آ مئے زبان انت آ تئی کجا زبان انت – ھمے ھاتر ءَ ما دزبندی نہ کناں آ مارا نہ منیت ما ھم آئی ءَ نہ من ایں ءُ بلوچ ءِ وتی یک روایت ءِ آئی ءِ گلزمین تاں کجا کہ تالان انت آ ھمارا چاریت آئی ءِ مھر گوں ھمائی انت آ کسی زمین ءَ بدیں نگاھاں نہ چاریت، وسرا جنگ نہ کنت بلے ھردیکہ آئی ءِ سر ءَ جنگ اتک گڈا آ رسسٹ کنت آرا گش انت گھگیری –

دومی نیمگ ءَ مروچی کیچ ءِ بنجاھی شھر تربت ءَ ایرپورٹ چار راہ ءَ مبارک کازی ءِ یات ءَ آئی ءِ اکس ایر کنگ ءُ چراگ روک کنگ بوتگ ءُ آ دروت ندر کنگ بوتگ – کہ اودا مزنیں کچے ءَ تربت ءِ سیاسی ءُ چاگردی مردماں بھر زرتگ ھمے وھد ءَ بلوچی زبان ءِ نامداریں شائر ارشاد پرواز ءَ شئر ءِ ونتگ ءُ پدا مگرب ءِ نماز ءَ پد ساز ءُ زیملی مراگش ءِ برجم دارگ بوتگ کہ گشندھاں مبارک ءِ شئیر گوشتگ انت-