کُوہ رُستیں مُلا بھرام – نوید بلوچ

کُوہ رُستیں مُلا بھرام

نبشتہ کار: نوید بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

آجوئی ءِ پڑ ءَ درکپتگیں بارگ بندیں ورناہ ءَ پُشت ءَ چک نہ جت بہ گندے اے کسہ گوں من آرگ مہ بیت بلے مُلا ھما کارِست اِنت آئی ءِ ھمک پھنات تھنا کِسھے جوڑ بیتگ مروچی مُلا ءَ پہ وت ءَ وتی سنگتانی میان ءَ وتی راج ءِ میان ءَ ھنچیں کِسھے ودینتگ ملا ءِ پکر ءِ سر ءَ سنگت نازان اَنت –

ملا کوہ ءِ تہ ءَ یک رُستگیں چُکے اَت آئی ءِ کر ءَ اے پند راہ ءُ راھبند ھچ نہ اِت اَنت پرچاکہ آ ھمے کوھانی تہ ءَ رُستگ ءُ مزن بوتگ اَت-

چوناھا اے آجوئی ءِ پڑ سک دْراج ءُ مزن اِنت اد ءَ بلاہ ءُ بلاھیں سر رو اَنت درد چوناھا بوگی نہ اِنت نانکہ بژنیگ اے انچیں راھے اد ءَ سر رو اَنت ءُ سر کاینت ورنایانی ھونانی ریچگ ءِ سبب ءَ سنگت مھکم بنت ءُ جھد مھکم بیت بلے چی کن ئے برے برے دل جیڑگ پرمائیت کہ اے وھد ءَ آئی ءَ روگی نہ اَت انگت نندگی اَت دگہ باز کار کنگی اَت بلے ھو چی کن ئے وھدے کہ اے پڑ ءَ در کپتگ ءِ الّم یکروچے نمیران بوگی اِنت-

اگاں من بہ ننداں مُلا ءِ توسیپ ءُ ستّا ءَ بہ کن آں آ چہ منی وس ءَ ڈن اِنت پرچاکہ مُلا ھما کردانی واھنند اَنت آئی ءَ ھریکے ءِ دل ءَ جاگہ کتگ اَت ملا پہ وتی سنگتاں یک استادے اَت یک پتے اَت آئی ءَ مدام وتی اوتاک ءِ سنگت سر ءُ سوج کُت اَنت تسلہ دات اَنت کہ بس پُشت ءَ کنزگی نہ اِنت مارا جنگ کنگی اِنت مارا پند بُرّگی اِنت ءُ اے جنگ دیم ءَ برگی اِنت-

ما مدام گوش ایں کہ جنگ پہ دپ ءَ وش اِنت بلے اے بارگ بند ءُ سیاہ تابیں مُلا ءَ جنگ پہ راستی ءَ وش بوتگ اَت آئی ءِ گور ءَ اے جنگ یک لیبے ءِ ھساب ءَ اَت اے جنگ ءَ ملا در برتگ اَت –

ملا یک دیر چار ءُ دیر سوچیں مردمے اَت آ چہ مردمگری دوستانکی ءُ مھروانی سریچ اَت آئی ءَ مدام پہ وت مردم جوڑ کُت ھر یکے پہ ملا ءَ ھدّوک اَت پرچاکہ آ پہ جُھد ءَ یک تچک ءُ راستیں مردمے اَت –

ملا یک گنوکے اَت یک گُرکےّ اَت یک ملنگے اَت یکے جنگلوے اَت آئی ءَ اے پانزدھیں سال پہ تچگ ءُ تاگ ءَ پہ گُژنگی پہ تن بے وابی گرم ءُ سات جنگاں گوازینتاں برے اے کوہ برے آ کوہ برے اے جُڑ ءُ برے آ کور مزنبند ملا ءَ وتی لوگ کتگ اَت برے گورگی برے چرپان برے مرزا کلّگ ءُ بانسر برے ننگاور ءُ جکّی ءَ ودگ اَت پرچاکہ آئی ءَ ھمے مزنبند ءِ دلبند ءَ وتی چمّ پچ کتگ اِت اَنت درکسانی ءَ ھمے کوھانی تہ ءَ رُستگ ءُ مزن بوتگ اَت-

آئی ءَ اے کوھانی تہ ءِ آپ ڈک ءُ در درست یک یک ءَ زانت اَنت اگاں کسے ملا ئے ھمراہ اَت آ دلجم اَت پرچاکہ آ یک زمہ واریں سنگتے اَت آ پہ زمین شیدا اَت ءُ آئی جنگ پہ بھا زرت-

اے نہ اِنت کہ ملا گوں سنگتاں یکیں جنگ ءَ گپتگ اَت ءُ جنگ بوتگ اَت اے پانزدھیں سالاں آئی ءَ ھزرانی ھساب ءَ چُشیں جنگ دیستگ اَت میڑانی تہ ءَ کپتگ اَت ءُ پہ سلامتی دراھگ ھم در کپتگ اَت –

ملا یک مھکمیں سنگتے اَت آئی ءَ اے نہ جیڑتگ اَت کہ من جنگ باں منی لوگ مردم جنگ بنت منی لوگ ماندارگ بنت منی چُک ءُ جنین چست کنگ بنت بس آئی ءَ ھمے جیڑتگ اَت من آں جنگ کنگی اِنت من آں دیم ءَ جنزگی اِنت من آں اے جنگ دیم ءَ برگی اِنت بلے پُشت کنزگی نہ اِنت آئی ءِ اے دمگاں جنگ یک نوکیں رنگے داتگ اَت ءُ دُژمن آئی ءَ بے واب کتگ اَت-

آ نام ءِ ھاتر ءَ جنگ نہ اَت نانکہ پردے ءِ ھاتر ءَ آ زمین ءِ ھاتر ءَ جنگ ءَ اَت درتگ پُچ ءُ بزگریں راج ءِ ھاتر ءَ جنگ اَت گلامی سنکلانی پُروشگ ءِ ھاتر ءَ جنگ اَت –

اے گپ راست اِنت کہ ملا ءُ آئی ءِ سنگتانی روگ ءَ جُھد نہ اوشت اِیت بلے اے وڑیں سرانی روگ ءَ جُھد الّم یک بلاھیں تاوانے رس اِیت-

اے منی ایمان اِنت شھیدانی ریتکگیں ھون الّم یکروچے رنگ کار اَنت گلامی سنکلاں پروشگ ءُ یک وتواجھیں زندے بکشا آں-

سُھرچکیں دروت شھدائے مزنبند ءِ شھیداں

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔