بلوچ لبریشن آرمی ءِ میڈیا چینل ھکل ءَ گوستگیں روچ ءَ بی ایل اے ءِ سروک بشیر زیب بلوچ ءَ شھیدیں بلوچانی روچ ءِ درگت ءَ وتی توار شنگ کتگ – اے توار شھیدانی روچ ءِ درگت ءَ برجاہ داشتگیں مراگشاں ھم گوشدارینگ بوتگ –
بی ایل اے ءِ سروک بشیر زیب ءَ وتی کلوہ ءِ تہ ءَ بندات ءَ تران کنان ءَ گوشتگ کہ زندگیں راجانی نشانی ھمے بیت کہ آ وتی شھیداں یات کن انت ءُ کول کن انت کہ شھیدانی گچین کتگیں راہ ءَ زوریں ءُ دیم پہ منزل ءَ گام جنان بہ اَنت- مروچی ھما شھیدانی روچ انت کہ آھاں پہ مئے ءُ وتی سرڈگار ءِ ھاتر ءَ وتی جانانی دیمھونی داتگ، کہ آھاں گوں اے سرڈگار مھر بوتگ – مروچی ھما شھیدانی روچ انت کہ آھاں راجی آجوئی ءِ اے جھد ءِ تہ ءَ وتی ھون داتگ ءُ مئے درسانی سر ءَ ھمے زمہ داری داتگ کہ ما اے جھد ءَ دیم ءَ بہ بریں – مروچیگیں روچ بس ھما شھیدانی یات کنگ ءِ روچ نہ انت بلکیں کول کنگ ءِ روچ انت کہ ما شھیدانی گچین کتگیں راہ روان بہ ایں ءُ آھانی مشن ءَ مول ءُ مراداں دیم پہ منزل ءَ بران بہ ایں –
آئی ءَ گوشتگ کہ گوستگیں سیزدہ نومبر ءَ ھما شھید کہ گوما ھمراہ بوتگ انت پہ وتی مکسد ءَ کربان بوتگ ءُ اے سال ءَ مئے گوم ءَ نہ انت، بوت کنت دیمے سیزدہ نومبر ءَ مئے تہ ءَ چہ ھچ کس مہ بیت بلے اے جھد دیم ءَ روان کنت، توپک کپت نہ کنت، دژمن دیم ءَ باجو بوگی نہ انت ءُ اے کاروان برجاہ بیت اِنت – اے جھد ءَ پہ منزل ءَ سرکنگ ءِ ھاتر ءَ مارا وتی ھیال ءُ پگر شاھگان کنگی انت وتی کار ءِ تہ ءَ ایماندار بوگی انت – ما وتی شھیدانی ھر روچ ھر دمان یات کن ایں بلے سیزدہ نومبر ءِ روچ ءِ مول مارا ھمے پگر کنگی انت کہ آھاں پرچا ءُ پہ کئی ھاتر ءَ وتی جانانی دیمھونی داتگ انت –
بی ایل اے ءِ سروک ءَ دیمتر ءَ گوشتگ کہ مارا سرپد بوگی انت کہ دژمن توپک ءِ زبان ءَ سرپد بیت اِنت – آئی ءِ دست ءَ پُل نیست اِنت آ وتی درسیں پوجی مشینری ءَ بلوچ ءِ سر ءَ کارمرز کنگ ءَ انت بھیسیت راج مئے گور ءَ جنگ ءُ توپک ءَ ابید دگہ ھچ راہ پشت نہ کپتگ کہ ما وتی راج ءِ پھریز ءَ بہ کن ایں – ما وتارا بہ چاریں کہ ما چی کنگائیں ءُ کجام ھد ءَ تاں کنگ ءَ انت، مئے راجی لوٹ چی انت، راج چہ ما چی لوٹ ایت آیا ما اے جھد ءِ درسیں لوٹ گزراں سرجم کنگ ءَ انت؟
آئی ءَ وتی توار ءِ تہ ءَ گوشتگ کہ بلوچ راج ءِ سر ءَ ھما زلم کہ کنگ بوگ ءَ اِنت آئی ءِ دیم دارگ ءَ ما بلوچ چی کنگائیں در بیا ات، امل بہ کن ایت چہ ھمے امل ءَ توپک ءَ چست بہ کن ایت ھمے امل ءَ گوں جنگ ءِ بھر جوڑ بہ بئے مروچی مارا وتی واک ءَ چہ گیش جھد کنگی انت – مروچی ھماھاں یات بہ کن ایت کہ آھاں اے راجی جھد ءِ ھاتر ءَ وتی گس ءُ زھگ یل داتگ انت کندان کندان ءَ وتی جانانی دیمھونی اش داتگ انت – ھما روچ ءَ یات بہ کن ات کہ وھدیکہ شھید پدائی درویش وتی تپلیں زھگاں یل دنت وتی مشن ءَ رؤت – ھما روچ ءَ آئی ءِ سر ءَ چی گوستگ وھدیکہ پدائی ریھان وتی مات ءُ پتاں ھدا ھاپز کنگ ءَ انت گڑا آھانی مات ءُ پتانی دل ءَ چی گوستگ، پدائی شاری ءَ یات بہ کن ات ءُ بہ پھمیت کہ مروچیگیں اے جھد ءَ بلوچ زھگ کماش، زالبول ءُ ورنایاں درسانی زمہ داری انت درساں اشی بھر جوڑ بوگی انت –
آئی ءَ گوشتگ کہ مروچی شاری ءَ اے پدر کُتگ کہ زالبول ھچ وڑ ءَ مردیناں چہ پُشت نہ انت، زالبول جھدکار جوڑ بوت کن انت، اے جنگے بھر جوڑ بوت کن انت – شاری ءِ دیمھونی ءَ جھان ءِ دیم ءَ اے زاھر کتگ کہ بلوچ زالبول اے جھد تہ ءَ چہ ھچ کس ءَ پُشت ءَ نہ انت –
بی ایل اے ءِ کماندار انچیف بشیر زیب ءَ بلوچ مات ءُ پتانی ھاتر ءَ وتی کلوہ ءِ تہ ءَ گوشتگ کہ مات ءُ پت وتی زھگاں پہ راجی جھد جنگ ءَ ھوار بوگ ءَ مہ دار انت بلکیں آھانی ھوسلہ جوڑ بہ بنت، آھاں ھمت بہ دے اَنت، بلوچ مات ءُ پت وتی زھگاں چہ نزور ءُ جنگ ءَ تتکگیں مردماں دور بہ دار انت آھاں درونت بہ دے اَنت – اگاں ما راجی جنگ ءِ کنگ ءَ انت گڑا اے گوں نزوریں پگر ءَ کنگ نہ بیت اِنت – مارا ھمت ءُ تمردی ءَ اے جنگ دیم ءَ برگی انت، اے راہ نزوریں مردمانی راہ نہ انت بلکیں ھماھانی راہ انت کہ مکران بگر تاں بولان ءَ دژمن ءِ بنجلانی تہ ءَ کندان کندان ءَ پُتر انت ءُ وتی دژمن ءَ جن انت ءُ ڈن ءَ چگل دے انت – اگاں ما وتارا ھمے دلیرانی سنگت ءُ وارس گُش ایں گڑا مارا اے جُھد دیم ءَ برگی انت، اے دراہ تیزی ءُ تاکت ءِ گوم ءَ بیت کُت کنت، مارا اے جھد ایمانداری ءِ گوم ءَ دیم ءَ برگی انت –
آئی ءَ دیمتر ءَ گوشتگ کہ مروچی ھزارانی کچ ءَ بلوچ دژمن ءِ زندانانی تہ ءَ بندیگ انت ھنچوش کہ ما شھیدانی روچ ءَ دار ایں پہ آھاں ھم یک روچ ءِ بہ داریں ھما بندیگاں یات بہ کن ایں پرچا کہ آھاں بازیں ازیت ءَ پد ھم دژمن دیم ءَ وتی سر ءَ جھل کنگ ءَ نہ انت – ھما سرمچاراں ھم یات بہ داریت کہ آ پہ ما بازیں ازیت اوپار کنگ ءَ انت پنجاپ ءُ آئی ءِ چانیگ وارانی دیم ءَ سر ءَ جھل کنگ ءَ نہ انت –
آئی ءَ گوشتگ کہ بلوچ وت ءَ پگری مازگی ءُ جانی درگت ءَ ساجو بہ کن انت اے دژمن لکّانی کچ ءَ انت مئے مردماں کُشیت ھما وڑ کنت کہ بنگلہ دیش ءَ زالبولانی گوم ءَ کتگ یے، وت ءَ پہ دژمن پسو دیگ ءَ تیار بہ کن ات سیل چاروک مہ بئے، بیا ات اے راجی پرز ءَ وتی کرد ءَ پیلو بہ کن ات – پنچ کروڑ مئے راج انت اے مہ چار انت کہ چار مردم دیمھونی دنت ءُ چار جنگ کنت ما سیل چاریں بلکیں مارا درستاں اے جنگ ءِ بھر جوڑ بوگی انت، نزور ءُ مایوسیں مردماں چہ گستا بہ بہ ئے اے وت مایوس انت ءُ شمارا ھم مایوس کن انت، اشاں وتی ھمت چگل داتگ ءُ چہ جنگ ءَ تتکگ انت-
آئی ءَ گوشتگ کہ مارا اے باور کنائینگی انت کہ بیدے توپک ءِ چست کنگ ءَ مئے گور ءَ دگہ راہ نیست انت، اے مئے ایمان ءُ زانت انت کہ ھر کسے مارا جزباتی گُشیت یا ھرچی بلے ما جزباتی نہ انت بلکیں مئے تہ ءَ جزبگ ھست ما وتی راجی جُھد ءِ لوٹ ءُ گزراں زانیں اگاں ما جنگ نہ کنیں گڈا باندا اے ریاستی زوراکیانی دیم ءَ ناں بلوچ پشت کپیت ءُ ناں بلوچستان –
بشیر زیب ءَ گُشتگ کہ مناں باور انت ما بس یک مردمے ھلاس بوت کن ایں بلے اے راجی جھد ھلاس بوت نہ کنت ما پُرامید انت – شھیدانی روچ ءَ اے گپ ءَ یات بہ داریت مارا ھلاس کت نہ کن انت ما گڈی وھد ءَ تاں ترندی ءَ جنگ کنان بہ ایں ءُ وتی سرڈگار آجو کن ایں – ما وتی مردمانی جزبگ ءَ گندگا انت ءُ پُرامیت انت کہ بھیسیت راج ما ساجو انت ءُ دیم پہ وتی منزل روایں –
گڈسر ءَ بی ایل اے ءِ سروک ءَ وتی تران ءِ تہ ءَ گوشتگ کہ توپک ءِ ھمراھی ءَ زانت ءُ سرپدی زورگ المی انت، دژمن ءِ ھر رپک ءُ ھنر پھمگی انت لس جوڑ بوگی نہ انت، جھان ءَ پیشدارگی انت کہ ما پہ رپک ءُ ھنر جھد ءَ دیما بریں ءُ سوبین بہ ایں –