پروشتگیں چاگرد من ءَ گیشتر مُھکم کنت – شاھد اھمد

نبشتانک: پروشتگیں چاگرد من ءَ گیشتر مُھکم کنت

نبشتہ کار: شاھد اھمد

دی بلوچستان پوسٹ

اے نزام ترا تئی بود ءُ بودناکی ءَ اوشتارین اِیت تئی ھَدّ ءُ ھدود گیشّینگ بوتگ ءُ مجال نیست کہ تو گْوست کُت بکن ئے گیشتر ما دَری چیزاں راست ءُ ڈولدار گْوشگ ءِ جُھد ءَ کن ایں بلے اندری چیز مارا گیشتر سرپد ءُ پوہ بوگی بوتگ اَنت۔

وھد ءُ جاور ءِ رِد ءَ مارا دَری چیز دروگ ءُ راست ءِ کَیل ءُ گچین کنگ الّم درکار بوتگ ءُ اَنت من ءَ ھم اے پُروشتگیں چاگرد ءَ باز سِکین ءُ سرپدی داتگ۔ “چے کن ئے من انچوش ودی بوتگ آں”-

درد گیشتر وشیانی بابت ءَ جیڑگ پرما اَنت راست اِنت کہ جنگ الّم کنگی اِنت بلے لھتے انچیں جنگ ھست اَنت کہ گْوشگ نہ بنت؟ من وَ من آں بلے تو وتی جاہ ءَ ھم راست ئے سْیاست پلینڈی یے نہ اِنت کہ تو لانک بستگ-

درد ھم گْوز اَنت بلے وشیانی تہ ءَ گْوزگ الّمی نہ بوتگ بلے پرچا الّمی بہ بیت؟ درد ءُ گم ترا پرچا مُھکم کنت؟ چیز ئِےگوں تو لھتے گپ درشان کنگ لوٹ آں کہ من گْوستگ آں ءُ انگت ءَ گْوزگ ءَ آں منی دلگوش کَرزیں گپ شمارا گیشتر بلکیں تاھیر بہ دینت ءُ یا درد ھم ءُ ایشی چہ ابید پائیدگ ھم رس اِیت۔

تئی ھیال ءَ منی مارشت چونیں رنگ ءِ بوتین اِت اَنت؟ ھھھھھ رنڈی گِری ءَ چہ ھیرون ءِ بَھا کنگ گِھتر اِنت زاناں ؟ من وتی کوریں چم پَچ کُت اَنت ءُ گند ئے من انگت ءَ کورے بوتین اِت آں گڑا تئی ءُ آئی ءِ تماشا اَت۔ چہ جبین ءَ منی زِرد پاد اتک ھمے ساھت ءَ یک پکیرے من ءَ سلام دنت ءُ دیم ءَ زِر ءَ کنت چَکے ھم نہ جت بزاں نہ چار اِت ئِے۔ درد وتی مجگ ءُ دل ءَ ایر بُرت اَنت ءُ بلے پیسر ءَ من جنگ نہ زانتگ ءُ جنگ منیگی کارے نہ بوتگ جاوراں پمن جنگ سر ءَ سک باز داتگ اَت ءُ من نہ زانان پرچا چوں گوں من ھر یک جاورے نہ ٹَھّگ ءَ اَت ، ساھت پہ ساھت ءَ منی بگیری ءَ اوشتاتگ اِت اَنت چوناھا ٹَھینوکاں بازیں ردی یے مُشتگ اَت بلے ھمے ردیاں من ءَ منی درد باز کُتگ اِت اَنت ھو ردی درداں باز کنت گپے یات بدار ھر یک ردی یے ءِ پُشت ءَ بس آئی ءِ تہ ءَ وشی ودی کنت۔ “ودی کنوک ودی کنوکے”اے تئی زندگی وَ تماشا یے بس منی زندگی ءَ مُرتگ اَنت بَھت ءُ نسیب بس پہ اُمیتے ءِ ودار ءَ نشتگ اِت آں تو کجام وھد ءَ اُمیتے دار ئے؟ اُمیت چی ءَ دار ئے؟ مرگ وَ نااُمیتیں چیزے بلے من ءَ اُمیت نیست نوں من چَہ اے جاوراں چِہ وت ءَ سِسّتگ اوں من ءَ گڈّی نبشتانک نیست سَبر ءُ وداراں گڈی پہ یک اُمیتے ءَ داشتگ اَت ئِے منزل منی تننگا درداں گوں ھمگرنچ اِنت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔