نبشتانک: تھنا میار تئیگ اِنت، اگاں زند ترا شات نہ بیت
نبشتہ کار: فیروز بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شپ ءِ سے بج اَت یک بیگانگے بنی آدمے ئِے گیمرتگیں چم دیوال ءِ دیم ءَ لونجانیں گڑیال ءَ سک اِت اَنت، گڑیال ءِ مستریں کانٹہ اوں پرشتگ اَت بلے ٹِک ٹِک کنگ ءَ اَت وھدے گوم ءَ وتی پرشتگیں گام گوں میزاں میزان ءَ جنزان اَت انچوش سما بوت کہ اے دمان ءَ ناں آ دمان ءَ ساہ دنت، بلے ساہ ئِے نہ داتگ اَت، گڑیال ءِ جھلے نیمگ ءَ دیوال ءِ لَگُشتگَیں رنگانی دیم ءَ یک دو تَلیں آدینکے ھست اَت کہ دیوال ءِ دیم ءَ زورانسری جَتگ ءُ اَٹل داتگ اَنت ئےِ۔
آدینک ءِ دیم ءَ نشتگیں یک برھنگیں بنی آدمے زمین ءِ ھاکاں گوں نکش بوتگیں اکساں کروجگ ءَ اَت، بے تاھیر اَت، بے سما اَت، بیم ءَ دل ایرجیگ کُتگ اَت ءُ بدن چہ ھیداں مچّل اتگ ات، اَنچش گوش ئے کسے ءَ اے کلیں چیزان ءَ سازی اتگ اَت۔ کئے لوٹ ایت کہ من بے تاھیر بہ باں ؟ بیم من ءَ ایرجیگ بہ کنت؟-
او کش ءَ مھروان ءِ سوگات کتگیں کتاب ایر اَت، کتاب ءَ بید ءُ یک پنے ءَ باقی کلین تاک ھُشک ءُ ھالیگ اِت اَنت ایش پن ءِ سر ءَ مھروان ءِ نبشتہ کُتگیں چیزے دانک اِت انت “تھنا میار تَئیگ اِنت، اگاں۔۔۔! زند ترا شات نہ بیت” ایشی ءِ وانگ ءَ چہ پد جیڑہ ئِے بنا بوت بنی آدم جیڑ ایت کہ تھنا من میاریگ آں؟ جیڑاھے ئِے بُن تھنا میار اِنت؟ اگاں کسے ءَ را میار مہ بیت گڑا ؟ شپ ءَ ھمک شپانی ڈول ءَ وتی زنڈیں بار نزوریں بنی آدمے ئِے کوپگاں لَڈ اتگ اَت، کوٹی ءِ کڑیکی ءَ چہ مھکانے ءِ روژنائی ھمے کتاب ءِ سر ءَ ساھیل اَت، کتاب ءِ ھالیگیں پن گوات ءِ شیکگاں گوں برے یک نیمگے ءَ کپت اَنت، بلے ھُشک ءُ ھالیگیں پن ءَ دیوال ءِ ٹنگوکیں گڑیال ءِ پیم ءَ ساہ نہ داتگ اَت وتی گُڈی ھاٹیگ ئِے میار جلی داشتگ اَت، ساہ ھَما وھد ءَ دنت کہ وھدے مھران ءِ جیڑگ ھلاس بہ بنت اِنت جیڑگی گپ ایش اِنت اگاں مھروان مہ بیتّیں گڑا کتاب بوتگ اِت انت ؟
دمانے رند بنی آدم ءَ کتاب چِست کت ءُ جیڑگ بنا کُت اولی رند اَت بنی آدم چہ دل ءَ بیم ءِ آماچ بوان بوت، بیم کتاب نہ اَت مھروان ءِ نبشتہ کتگیں جیڑہ اِت انت ، چون ءَ بیم ھم یک جیڑہ ئِے بیم چوں گوبز ءَ مدام دج ایت، بے تاھیر کنت، میارجلی ءَ چہ دور دنت ھمے بیم اَت کہ برھنگی ءِ میار اوں شَمُشتگ ات، بَلے تھنا نشتگ اِت اِنت-
زندے باریں چنت روچ تھنائے ءِ سرّون ءَ گْوستگ اَت وھدے چمے چِست کت اَنت ھمیں دو تلیں آدینک چار اِت ئِے گڑا منیر مومن ءِ گشتگیں دو بند یاد آتک-
“وہد، آدینک ءِ مجان ءَ کور کتگ”
“ھوری ءَ نشتگ چنت کس تھنا”
اے تھنائی اَت ءُ زندے شات کتگیں روچے ات، زمستانی شپے اَت سک گْوھر اَت، گوات کَشّگ ءَ اَت، گوات توار تُرندی ءِ گوم ءَ پیداک اَت، انچوش گوش ئے درچکانی شاھڑ ءَ کسے ژن ژلینگ ءَ اِنت، سارتی ءِ مولم ءَ زند دیوارل ءِ سر ءِ گڑیال ءِ تُستگیں گام گوں ھم گام اَت، چاریں نیمگاں بند ءُ مُھکمیں دیوال ءَ تاں یک سیاہ ءُ تھاریں کوٹی اَت، چہ کوٹی ءَ ڈن ھم یک زندے ھست اِنت بہ گندے؟ کہ دگنیائے وشیں لزت ءَ سرکیل اِنت چونا ءَ ایش ھم یک زندے، بس تپاوت ھمش اِنت کہ بے وسی اِنت، زند دْرائیانی یکیں ڈول نہ اِنت؟ ھالی تپاوت اِنت کہ دورشم مٹ کنت اِنت، برے برے جیڑاں کہ ایش آدینک ءُ بنی آدم ءِ توک ءَ چے تپاوت بیت کنت اِنت؟ بلے وھدے جیڑگ گڈی سمسراں سر باں گراں آسر ایش بیت کہ تپاوت آدینک ءِ توک ءَ نہ اَنت بنی آدمانی توک ءَ انت، ایش تپاوت بنی آدمانی سازینتگیں ھُنر انت کہ مھکمیں سنج ءُ مھکانے ءِ روژنائی ءَ چے دور بدار ایت چوناھا آدینک زند ءِ پدراھی ءُ برھنگی دیم ءَ ھچ شون نہ دنت اِنت، ایش بنی آدم اِنت کہ میارے اش پِر اِنت، ایش راستی ءَ کلین سرپد اَنت کہ آدینک ھم بے وس ءُ مُھتاج اِنت، کتاب ءِ ھُشکیں پنانی ڈول ءَ کہ مھروان ءِ نبشتہ کتگین ھرپ ءَ کتاب ءَ را زندے بکشاتگ ڈولدار کتگ اَت۔
بے وسی تئی اندرے مارشت ءَ کُش ایت اِنت ، مُھتاجی ترا بندیگ کنت تئی آزادیں ھیال ءَ پُل ایت انت ، برے برے جیڑاں اگاں مارشت مہ بوت اِنت چی بوتگ اَت؟ اگاں آزادیں ھیال مہ بوتیں گراں مردم مھتاج بوتگ اَت؟ کلانی پُشدر کتاب اِنت، کتاب ءَ جیڑہ جوڑ بکن، جیڑہ ءَ زند ءِ نام بکن، زندا منزل ءِ بدے، منزل ترا مھکم کنت اِنت، مھکم تی میار بیت ءُ میار زندے شات بوگ پرمائیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔