نبشتانک: شررنگ تئی مھر آسر نہ بوت اَنت
نبشتہ کار: کادر ھسرت
دی بلوچستان پوسٹ
شررنگ تئی رکستی پہ من ءَ چہ کیامت ءَ کم نہ اَت، چہ شال ءَ روگ ءَ پیسر تو منی دیدار ءَ آتک ئے بلوچی چادرے تو مانپوش اِتگ اَت، تئی منگلیک توار ءَ اِت اَنت، تو گوں ارسیگیں چماں ھیسکگے جت ءُ من ءَ ھمباز اِت، من ھیران ءُ اجکہ بوت آں-
وھدے کہ تئی ھیسکگانی توار اِشکت اَنت من چہ پاکیں ھاوند ءَ ھمے دوا لوٹ اِت کہ آزمان ءَ تو بہ ڈرین ءُ منی سر ءٙ دور بہ دے ءُ زمین ءَ تو پچ بہ کن بِلے من ءٙ ایر بارت، من شررنگ مُدام کندگ ءَ دیستگ بَلے مرچی گریوگ ءَ اِنت یک ادارے ءَ پد من گریوگ ءِ سبب جست گپت “بہ گْوش ترا چے بوتگ؟” گُڑا گوشت ئِے “من ءَ دلترک مہ کن” من ءَ ھال نہ دات ئِے بس گریوگ ءَ اَت ءُ گوھریں ارساں ریچگ ءَ اَت۔
وھدے کہ من آئی ءِ ارس جیگ ءِ تر کنگ ءَ دیست اَنت منی ارساں ھم جیگ ءِ تر کنگ ءَ بندات کت، اجب وسواسے منی دل ءَ چست بوت شررنگ ءَ گریوگ بس کت ءُ وتی لنکک زرت ئِے منی ارسانی پھک کنگ ءَ لگ اِت ءُ درائینت ئِے”تو مہ گرے ھردینکہ تو گریوے منی دل ءَ وڑ وڑیں وسواس چست بنت! من باندا روگ ءَ آں شال ءَ من سرپد آں من اے گپاں جَنگ ءَ آں، تئی دل نزور بوگ ءَ اِنت اے تئی وتی دل ءِ واھشت بوتگ کہ من دیمتر ءَ بہ وان آں ءُ ڈاکٹرے جوڑ بہ باں بس تئی ھمے واھشت ءِ سرجم کنگ ءِ ھاتر ءَ چہ تو باز دور روگ ءَ آں! تو بس ھمے گپ گْوشت اَنت رھادگ بوت ئے، منی دل ءَ ھم نہ لوٹ اِت کہ ترا بہ گْوش آں مہ رو چیاکہ من ھمے جیڑ اِت، اگاں من ترا بہ گْوشتیں مہ رو تو نہ شتگ اَت ئے ءُ من دل ءَ ھمے ھبر آؤرت کہ تو اگاں وتی منزل ءَ سوبمند بوت ئے ءُ یک نامے ءِ واھند بوت ئے دیمتر ءَ یک شریں کارے کتگ اَت بَلے اے منی دل ءِ نادانی ءَ اَت کہ من اے ھیال دل ءَ آؤرت۔
ترا نی دو سال سرجم اِنت کہ منی تئی شیرکنیں توار نہ اِشکتگ ءُ تئی ماھیں دیم ھم نہ دیستگ” تئی روگ ءِ چہ پد منی زندمان ءِ دراھیں ندارگ مَٹ بوتگ اَنت اگاں پی من چیزے پَشت کپتگ گڑا آ تئی یات اَنت شال ءَ سارتیں گْوات دائمی پہ تو سارت بہ بات اِنت، نی کجا دیدار بیت تئی نی کجا من ءُ تو کجا پیشی وڑ ءَ نند ایں گپ ءُ تران کن ایں بس تئی زھیراں ھمباز آں، ارس ءِ ترمپے ریچان ءُ وت ءَ تسلہ دے آں تئی آیگ ءِ وداریگ آں ، ایوک ءَ نندان ءُ تھاریں جاگھے ءَ کندیلے روک کن آں۔ تئی اکس ءَ ھمے کندیل ءِ دیم ءَ ایر کنان ءُ تئی بے مھری ءِ سر ءَ یک ناسرجمیں نبشتانکے نبشتہ کن آں، شررنگ دگہ گپے ھم ھست تئی ھما گپ انگت من ءَ یات اَنت تو گْوشت ھردینکہ من ترا یات آتک آں چماں بند بہ کن من ءَ گند ئے من تئی اے گپ زرتگ اَنت من ھردینکہ چماں بند کن آں ترا اناں تئی تہ ءِ مَٹ بوتگیں انسان ءَ گند آں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔