پھل کن ترا پجا نیاورت – وسیم وپاؔ

نبشتانک: پھل کن ترا پجا نیاورت

نبشتہ کار: وسیم وپاؔ

دی بلوچستان پوسٹ

دروت نوتک اناں سلمان چوناھا من گیشتر ترا نوتک ءِ نام ءِ سر ءَ زانتگ چش نہ انت کہ سلمان ءِ نام نزانتگ ھو زانتگ بلے اسل ءَ شموشتگ اَت۔ بلے نوتک یک چیزے بندات ءَ گوشگ لوٹ آں مہ کند منی گپانی سر ءَ اسل ءَ من ءَ وتی بے ھالی ئِے ءِ ترس اندر ءَ گیش بیت کہ تئی ٹھک منی سرھال ءَ دگہ نیمگے مہ بر انت ءُ تئی ٹھکانی پشت ءَ من بے ھال مہ باں کہ من ءَ چے گوشگی ات ءُ من چے گشت بلے منی جند اوں انگت ءَ نزانگ ءَ انت چے پیم چے ڈول چیزاں چو جلدی شموشاں سما بیت بازیں چیز جیڑگانی دنز ءُ مج ءِ تھ ءَ گار کتگ ءُ اَنگت ھمے رنگ ءَ ٹُک ٹک ءَ جنزاناں ماں وتی اندر ءِ گاری ءِ نیادی ءَ گار ءُ ھورک بوان آں بازیں چیزے گار کتگ انچوش وھد ءُ رمس واکیھ ،روچانی ھساب ءُ داد گیشتر گون نہ انت تو پد ءَ بگوش ئے کہ تئی تنیگتا اُمر ھم چو پیر ءُ آجز نہ انت کہ چیزاں جلدی بہ شموش ئے تئی ورنائی ءِ باریگ گوزگ ءَ ات ھیر چو بیت زند ءِ اَڑ ءُ جنجال کہ دیم ءَ میلانک بہ بنت مردم مانگیش ایت ،آدگہ چیزاں بل بس جند ءِ گیر آرگ ءَ بِنا بکن وتی باتن ءِ گبار گپتگیں ڈس ءِ راستی ءِ ھَستانک ءَ گیر بیار ءُ آ چیزانی سر ءَ ھم اینچو مہ جیڑ کہ ترا چہ وتی ڈس ءِ پجار کنگ ءَ پچ بگر انت، مردمانی ودار ءِ راھسراں کدی مہ نند ، گوست ءِ واستا بھ مہ جیڑ  نوکیں رنگے ءَ کاراں ٹھینان کن کتاباں گوں نزیکی ءَ وتی مھکم تر بکن وت ءَ شناس کن لھتے وھد ءَ پد تئی راستی وت وتی رنگ ءِ پوشاکاں مٹ کنت ءُ سھرا بیت۔

چو نہ انت کہ جھد نہ کتگ اے چیزاں گار مہ کن آں بلے سما چیزانی سر ءَ گیش جیڑگ ءُ ھیال ءِ اوتاگ ءِ تھ ءَ ھوار کنگ وڑے نہ وڑے ءَ گنتر بے ھیال کنائین ایت وڑے نہ وڑے ءَ گنتر آزاب کنائین ایت باریں چی ءَ سما بیت یاتانی مھرگ سستگ ءُ شنگ ءُ شانگ بوتگ انت من ءَ سما بیت چہ وتی جند ءَ گستا بُوان آں بلے بلکیں بگندئے من نوں اسل ءَ وتی جند اوں نوں شموشتگ بلے من ءَ گمان بُوُگ ءَ انت چندے چیز اوں گیر پیداک انت اے چیز چوناھا  بگندئے ترا اوں یات بنت گوستگیں وھد ءُ ساھت‌ دیوان ءُ مُچّی دوچار کپگ نزاناں کجا ءُ کدی من سرپد بوتگ اتاں کہ تو شائری کن ئے بلے رند ءَ وت ھم چم وت دیستگ ات کہ تو گوں سنگتے ءَ گپ ءَ ات ئے وتی شئیرے ءِ سر ءَ آ سنگت ءُ باجہ ءِ سر ءَ آرا گیشنگ ءُ ٹھینگ ءَ ات پد ءَ ھمے زمانگ ءَ کہ من نوک شائری ءِ ھب ءُ واھگ داشتگ ات شوک ءَ اتاں نوک شائری ءِ گیدی ءَ گام جنان ءُ رُدُم زوران اتاں وتی مارشتانی درانگاز کنگ ءِ واستا ھمے راہ ھمے ڈس شوھاز کتگ ات مدام کہ گوں ترا دوچار کپت آں دل ءَ گشت کہ وتی بے وزنیں شئیرے ترا پیش بہ داران ءُ تو وتی ھیال ءُ لیکھاں بہ گوش ئے شئیر ءِ باروا بلے من اوں پد ءَ اے واستا ترس ءِ آماچ اتاں اگاں تو شئیر ءِ سر ءَ ایراد بگر ئے ءُ پد ءَ بکند ئے من بلے بازیں چیز جیڑ اتگ بلے یک شپے، من گوں چندے سنگتاں لوگ ءِ پیژگاہ ءَ نشتگ اتاں ءُ چندے لوگ ءِ تھی نیمگ ءَ گوں ترا نشتگ ات من پاد اتک آں چہ لوگ ءِ پیژگاہ ءَ اتک ءُ لوگ ءِ تھی نیمگ ءَ تئی کش ءَ نشت آں باریں چی ءَ انگت ترس منی ھلاس نہ بوتگ ات ترس ءَ منی اندر ءَ جاگہ کتگ ات ھمے ترس پہ شئیر ءِ ایراد گیری ءِ سر ءَ یات نہ بیت کہ کجام شئیر اَت بلے دستونکے اَت ھمے واستا گوش آں کہ دستونکے ات کہ اے وھد ءَ من نوک بندات ءَ دستونک نبشتہ کت ھمے واستا یات بوان اِنت کہ انوں بس لھتیں وھد بیت لچہ نبشتہ کنگ ءَ آں نوتک اے شئیر چون اِنت تو گشت ،کئی شئیر اِنت پسہ دات کہ منی انت واہ تو ھم بزان شئیر نبشتہ کن ئے گوں کندُوکیں گالورے ءَ من گشت ھو ھھھھ برے برے شئر ءِ وڑیں چیز نبشتہ کن آں بلے شئیر ءِ رنگ ءَ نہ بنت تو شئر ءِ وانگ بنا کت گوں دومی رند ءِ وانگ ءَ دو گال تو نشاندھی کت گشت اے گال کہ تو گیشی آورتگ انت اشاں کش ءُ اشی جاگھ ءَ مَٹ کن اد ءَ بجن ئے دگہ تئی شئیر شوک انت ،ھیر شئیر ٹھینگ بوت ءُ شائری ءِ بابت ءَ چیزے دانک ھم ندر کت پمن ءَ وھد وتی اشتاپیں گاماں جنزان ات من ھمے گِرّانیں مردم پشکپتگ اتاں چہ وھد ءَ برے برے گوں ترا دوچار کپت آں جاورانی توک ءَ بدلی آتکگ ات منی سر دگہ گورئِے کپت تو اوں جنز ات ئے پہ گورئِے ءَ پد ءَ گوں ترا ھچ پیم ءَ ھال ءُ اھوال نہ بوت لھتیں وھد گوستگ اَت ،سھب ئِے سر ءَ من واب اتاں داں سنگتے فون کنگ ءَ انت من چست کت گوں وابینگیں گالورے ءَ گشت” ھلو” سنگت ءَ گشت ،ھاں اڑے چے ھال انت تو پورا واب ئے سوج ءَ کراچی مزن شھر ءَ پدائین اُرشے بوتگ نوتک گوں پلان پلان سنگت ءَ ھمے اُرش ءَ شھید بوتگ سنگت ءِ گپ گوش ئے تچگ ءَ ات انت انچو اشتاپ ءَ آئی ءَ وتی گپ جت انت ، من ھیران ءُ ھبکہ اتاں کہ سنگت من ءَ جست ءَ اِنت  یاکہ ھال دیگ ءَ انت من پسہ دات کہ شر باریں گڑا رند ءَ ترا فون کن آں فون ءِ کٹ کنگ ءَ گوں چار آں داں لھتیں کلوہ ءُ اکس آتکگ ات جلدی جلدی اکساں چاراں بوت آں بلے نوتک ترا من پجا نیاورت دو سے رند ءَ گوں ھُرت چاری ءَ چم سک دات انت پد ءَ یک اکسے ءِ سر ءَ جیڑ ات کہ بوت کنت ھمے بیت اسل ءَ شک بوت کہ ھمے اکس بیت ترا کُلاہ ئِے سر ءَ ات ریش اوں کمو مزن گندگ ءَ اتک انت پد ءَ نام ونت آں داں سلمان ھمل ءِ نام پورا آژناہ گندگ بیت اکس دوبر دیم ءَ کت انت داں سلمان ھمے نوتک انت، نوتک تو زمین ءِ راستی ءِ شیدائی ات ئِے تو بس ھمے جیڑ اتگ ات ۔پہ زمین ءَ کہ زوراکاں گلامی ءِ سیاھیں چادر کہ چنچو سال انت مانپوشتگ ماندارگی انت ءُ دائمی ھلاس کنگی انت۔

ھمے زمین کہ زوراکاں چو کبرے ءَ تھار کتگ توگوشتگ ات کہ اَگاں رُژنے لوٹ ئے پہ آوکیں باندات ءِ پدریچ ءَ‌ بندات چہ وتی جند ءَ کنگی انت وتی جند ماندارگی انت ءُ راستی رژن ءِ پیم ءَ تلان کنگی انت دانکہ اے تھاری پہ دائمی ھلاس بہ بیت تو گوشتگ اَت کہ مک بیاں داں گُڈی تیر ءَ تئی دیم ءَ جنگ نہ بیت مئے چو آسر دلجم بو تو پہ شانے سینگ مک کتگ ات میلانک ات ئےبنداتی سرپ ءَ پہ زورکاں تباھی ات ئے گوں تمردیں ھمبلاں گڈسر ءَ ترا گپے ھال دیگ لوٹ آں بلے من انگت ءَ ھما جاگہ ءَ گوں وتی بے وزنیں شئیراں مانگیشتگ آں-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔