یاتانی گرنچے پہ شھید ھالد ھیدر ءَ
نبشتہ کار : مجاھد زاھد
دی بلوچستان پوسٹ
من وَ دو سے روچ اِنت کے لوٹ اِتگ پہ تو چیزّے نبِشتہ بہ کن آں بلے وھد ءَ انچوش دست گٹ کُتگ کہ چی بہ گُش آں، بلے مرچی تئی بازیں یات ءُ زھیراں کڈن کُت کہ ترا تئی ءُ وتی چندے گُوستگیں یات سوگات بہ کن آں، ھو ھالد جان ترا گوں باز ھنچیں وھد ءُ دمان بوتگ اَنت کہ من انگت پراموش نیاں ءُ پراموش بوت ھم نہ کن آں بلے چہ ھما ساھت ءُ یاتانی گِرنچ ءِ بوجگ ءَ پیسر ترا تئی روگ ءِ کمّی ءَ پمّا ھال دیگ لوٹ آں منی ارواہ، تو بگِندے ساکِم ئے ءُ ترا ھچ چیزّے گم ءُ جیڑہ نیست ءُ چہ اے دُنیا ءِ دُرائیں چِست ءُ ایراں پراموشے بلے یار ما اد ءَ بے تئیگ ءَ جبین بُن اِنت نیست یک چُشیں ساھت ءُ دمانے کہ ترا کسے بے ھیال بہ بیت۔ ھمُک دیوان ءَ، ھمُک ساھت ءَ بس تئی کِسّہ ءُ ھبر اِنت، تئی بابت ءَ گپ ءُ تِران اِنت-
یار ھالد برے برے من تئی یاتاں گوں جیڑاں جیڑاں داں باور کن دل گُشی دوئیں دستاں سر ءَ کن ءُ سرجمیں روچ ءُ شپ بہ نِند ءُ بِہ گرے، اے چار روچ ءِ زندگی چوناہ ءَ پمّا یک کیامتی اِنت ءُ چہ ترا پد وَ گپ نہ بیت دُنیائے، یار،من انّو چَندے وھد ءَ پیسر لوٹ اِتگ اَت کہ بُرواں سروان ءَ کسانیں تر ءُ تابی ءَ کہ تئی شھیدی ءَ پد من سروان ءَ ٹِک نہ کُتگ اَت، بلے من وتی اِرادھ پد ءَ کوتاہ کُت، پرچا کہ سروان بہ بیت، تئی یات بہ بیت، تئی ھما لوگانی پیژگاہ بہ بیت۔ گُڑا ھچ وڑ ءَ برداشت نہ بیت، تو سرپدے راستے، تئی ھما لوگ کہ تو پہ مُرادے جوڑ اِش کنگ ءَ اِت ئے، ھمے لوگ داں کُنٹاں رس اتگ ءُ اوشتے آماچ اِنت، تئی ھما لوگ دپے پیژگاہ کہ مُدام گُونڈوانی کُکّار ءُ واہ ءُ زار اَت، بیبگر جدا گوں چِلّاں یلا اَت، کمبر جِدا ءُ ھمّل جِدا، ھو ھما لوگانی دپ ءِ پیژگاہ ءَ مُرگے ہم آواز نہ کنت، تئی لوگ دپ ءِ ھما مچّاں یک اجبیں زردیں گِمُّرتگیں رنگے زُرتگ۔ دُرست بے ترا ابیتک اَنت ارواہ، اے تھنا من نیاں کہ پتّو چو بے تاھیر آں بلکیں تئی مات ہم شپانی پاس ءَ پتّو لئیکو جنت، تئی کماش ءِ پورا راستیں باسک پُرشتگ، گُش ئے چہ وتی زِند ءَ چہ بے زار اِنت، تئی ھما لوگ ءِ بیٹِک کہ بیست ءُ چار ادار ءَ پُر بوتگ، کُوکّار، واہ ءُ زار بوتگ سنگت ءُ مھلوک بوتگ، ھمے بیٹِک ءِ دپا کُبلے لگ اِتگ، دروازگ موکوائی تنداں گپتگ، بیٹک ھم بے ترا گِش ئے دگہ ھچ کسی نِند ءُ نیاد ءَ وش نہ اِنت، ھو من ھما بیٹک ءِ گپ ءَ آں کے من ءُ تو باز برا نِشتگ ءُ دیوان کُتگ، اے ھما بیٹِک اِنت کہ تئی ھم مِلاتانی گُش ئے زاناں کیمپ بوتگ، ھردیکہ تئی ھم مِل اَت، تئی ھما سنگت کہ اتکگ اَنت گُڑا پورا گُشے تئی لوگ ءَ سورے بوتگ، انچو رش ءُ کش بوتگ، یار پھل کن من زاناں تو دل ءَ وش نہ بے من تئی سنگتانی نام ءَ گوں تُرندیں لبزاں گِرگ ءَ آں، ھیر اے گپّ ءَ یل کن، ترا یات بیت، من ءُ دگہ منی وتی یک مردمے یک شپے ءَ تئی لوگ ءَ بیٹِک اتکگ اِت اِنت؟ ھمے روچ ءَ تئی سنگتے ھم اتکگ اَت تو پہ سنگت ءِ مِھمانی ءَ کُروسے کُشتگ اَت، بلے آہ تئی سنگت شام ءَ نہ جل اِت آئی ءِ روگ ءَ چہ پد من ءُ منی ھمراہ ھم جاہ سِر ات ایں ءُ لوٹ اِت کہ بہ رو ایں، تو ھم ڈارِک پاد اَتک ءُ مئے دیم ءَ اوشتات ئے، کُجا روئے شُما، کُروس آ مرد ءَ نہ وارت بلے شُما بہ نِندے ما ءُ شما ورِینے نو گُڑا پد ءَ شت کن اِت، من وتی سر تاب دات اِنگُر ءُ آنگُر کہ ما یار روئیں بے وھد اِنت۔ تو من ءَ گوں بِچکنداں چارِت ءُ گُشت کہ، جھل بو نِند بُنا، تو تنیگ ءَ آ جاگہ ءَ نہ رس اتگے، ترا گپّے پِر نیست، شرّی سر ءَ نِند ۔شام بِہ کن ءُ بہ رو ئے ، من ءَ گُڑا رند ءَ گپ ءِ پِر نہ بوت، واجکار پد ءَ سرجاہ ءِ سر ءَ ایر کُت، منی ھمراہ ھم تو داشت اے شپ ءَ اگاں من بے ھیال نہ آں تئی ناکو زتک آزم سالہ ہم ھمِدا اَت، ھو ھمے آزم کہ بے تئیگ ءَ تہ ءَ انچوش پُرشتگ کہ آ گپ نہ بیت، ھر وھد ءَ بِچارے کہ پورا مُلور مُلور اِنت من ایش کُتگ کہ یکّی ءِ مرگ ءَ چہ پد مُرتگینے یات ءُ زھیر کم بُوان بنت بلے ناں اے دُروگ ئے تئی یات ءُ زھیرانی ھمُک روچ یک نوکیں سکّیانی گِرنچے پہ آزم ءَ گوں، ھر وھد ءَ بہ گِندے کہ پہ ترا مارشت نبشتہ کنت، کُچّلیں یاتانی گِرنچ بوج ایت ءُ وتی دل ءَ ایمن کنت بلے ھدا بہ زانت اے بزّکارے توار ترا سر بیت یا ناں-
اڑے او ھالد، تو پرچاہ مارا اِینچو یات ءُ زھیر بکشات ءُ پہ دِلجمی شُتے، پرچا چو مارا بے تاھیر کُت؟ من برے برے تئی ھیال ءَ کپاں دل گُشی دوئیں دستاں سر ءَ کن ءُ بِہ گرے، ءُ برے تئی وشّیں گپ ءُ کندگانی ھیال ءَ کپ آں گوں وت ءَ باز کَنداں، ھالد، جگرے بند منی ارواہ، ترا یات بیت، سروان ءِ کوھی دمگاں یک رندے من ءُ تو ڈیک وارت،؟ من برھال نزاناں من اود ءَ چی ءَ شُتگ اِتاں ءُ تو پہ چونی ءَ ھم اود ءَ اتکگ اِت ئے ترا یات بیت، تو گوں وتی (موبائیل گوانکو ءَ ) دلگوش اِت ئے، ھمے ساھت ءَ کسانیں مُرگے اتک ھمِد ءَ نزّیک ءَ دِرچکے سر ءَ نِشت ، من ڈوک ءِ چِت ءُ ھمے مُرگ ءَ جت، منی ڈوک ءُ چوناہ ءَ گوک ءَ نہ لگ اَنت اے کسانیں مُرگ وتی جاگہ ءَ، بلے تو کہ وھدے من ءَ مُرگ ءَ ڈوک ءِ جنگ ءَ دیست گڑا بِچکند اِت ءُ گُشت، ترا چی پائدگ رس ات اے بزّکاریں مُرگ ڈوگ ءِ جنگ ءَ تو زان ئے اے بزّگیں مُرگ کُجام ھالاتانی توک ءَ اَت، باریں چی جیڑگ ءَ اَت، باریں چی ءَ اے دِرچک ءِ سر ءَ نشَتگ اَت ءُ سارت سارتیں گواتے وشّی ءَ مارگ ءَ اَت، ترا ناں پائدگے رس اِت ءُ ناکہ تئی لاپ پریشی ءَ پُر بیت، ترا اگاں باور کنت من انگت برے برے کے ڈوک ءِ پہ چیزّی ءَ چست کناں داں ھما دمانہ ھما ھیالاں کپ آں ءُ پد ءَ وتی دستے ڈوک ءَ دور دیاں ءُ دگہ یک گپے ھم ھستیں راستے، تو یات ئے 2013 ءَ یا 2014 ھمے دور ءُ برا، مئے لوگانی ویرنگ سُتکگ اِت اَنت۔ ترا مات ءَ گُشتگ اَت کہ بیا مئے لوگانی ویرِنگ ءَ بِچار تو یک کسانیں بیگاھی وھدے ءَ اَتک ئے چاہ ءُ آپ ءَ پد گوں لوگ ءِ ویرنگ ءَ دل گوش بوت ئے من آ وھد ءَ کساس 13 یا 14 سال توک اِتاں مردُم گُش اَنت من سکّیں شیتان ئے بوتگ اَنت بلے من ءَ ھچ باور نہ کنت ھالو، ترا یات اِنت ھمے لین گوم ءَ سر پُٹی وھد ءَ تو جُست کُت بچا، اے تو بوتگ ئے یکروچے بازار ءَ بچکاں گُشتگ زاھد شلوار چُک ، تو گُشتگ زاناں شُمئے پِتاں شلوار پاد ءَ نیست،؟ من پسّو دات ، ھو من بوتگ آں ، اشاں مرگ بہ بیت ھر وھد ءَ من ءَ گِند اَنت، ھمے پیما کُنّت کن اَنت تو ھم بِچکندگے جت ءُ گشت ھو اے وڑ ءَ گڑا تو شر کتگ انچو گشتگ، ترا اگاں ھالد باور کنت، من یک روچے گوں لھتے سنگت ءَ تئی بازار ءِ جھلے دیمی کلات ءِ سر ءَ نِشتگ اِت ایں داں من ھمے ھیالاں کپتاں گُڑا سک بِچکند اِت منی ھمراہ آں چہ یکّے من ءَ گُوشت کہ تو مُجک مرچاں گنوک ئے بُرو ڈاکٹر تاج ءِ کِرّا وتی چِک اَپ ءَ کنائین تو مِنٹل ئے ، اے بزّگ کُجا سرپد اِتاں کے من، ھاک گنوک نہ اِتاں، من ءَ اِشک ءَ ھم چو اے دِگرانی پیما گُور نہ جتگ اَت، بلے اے بس درست گون ترا گُوستگیں ساھتانی بدلوت اَت کہ انگت برے برے دپ ءَ بِچکند ءُ دلا تیری لگ ایت، پُل، چوناہ ءَ منی کِرّا گون ترا گپ کنگی انچو باز اَنت کہ منی اُمر کٹ اِیت بلے گپ نہ کُٹ اَنت ءُ نو بس ترا ھمے گُشگ لوٹاں کے وھدیکہ موکل رس اِت گُڑا الّم واتر بو، گون ترا باز گِلّہ ءُ شِکواہ من ءَ کنگی اِنت، شھیدی ءِ اولی سال روچ مُراد بات-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔