بالاچ مُدام کوھاں ھوکانی شکار ءَ کنت – سمیہ بلوچ

نبشتانک: بالاچ مُدام کوھاں ھوکانی شکار ءَ کنت

نبشتہ کار: سمیہ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

مرچی ءَ چہ بیست ءُ چار سال پیسر شپ ءِ گُڈی پاس آسر بوان اَت کروس بانگ دیگ ءَ اِت انت، بام نوکی وتی سُھری ءَ شنگ ءُ تالان کنگ ءَ دلمانگ اَت کہ ناکو دل مراد ءِ گس ءَ بچکیں چُکے ءَ وتی چم پچ کُت اَنت۔ ناکو دل مراد ءِ لوگی زرینہ چک ءِ نام ءَ بالاچ ایر کنت کھول ءِ مردم سک باز گل ءُ شات بہ اَنت چیا کہ بالاچ شش گْوھار ءَ چہ پد ودی بیتگ ات بلے آ وھد ءَ کس ءَ نہ زانت کہ یکروچے انچیں کیت کہ بالاچ پہ دُژمن ءَ آچے بیت- بالاچ ءِ مات بالاچ ءَ گوں جنگی کسہ ءُ شئیراں رودین ایت ءُ مزن کنت مُدام بالاچ ءَ پہ اے شئیر ءَ نازین ایت-

“بچیگ منی  بچیگ منی”
“بچیگ منی چمے چراگ”
“بالاچ منی زرد ءِ مراد “

بالاچ رودیت ءُ مزن بیت وانگ ءِ اُمر ءَ کیت گُڑا آئی ءِ پت بالاچ ءَ وانگجاہ ءَ بارت ءُ وانگ ءَ کنت ۔ بالاچ پہ ھُب ءُ واھگ وانگجاہ ءَ روت ءُ وان ایت لھتے وھدانی گوزگ ءَ چہ پد یک روچے زورگریں لشکر آئی ءِ وانگجاہ ءَ انگیر ءَ کن اَنت، آئی ءِ استاد ءَ آئی ءِ چمانی دیم ءَ جن اَنت دست ءُ چماں بند اَنت ئِے ءُ گاڑی ءِ تھ ءَ دَور دے اَنت ءُ گوں وت ءَ براَنت ئِے۔ بالاچ درستیں ندارگاں چارگ ءَ بیت۔ آئی ءِ زھرگ جَھ جنت بلے آئی ءِ دست پہ ھچ ءَ نرس ایت آ بس گوں زھری نگاہ ءَ لشکر ءَ چارگ ءَ بیت کہ لشکر ءِ کرنل بالاچ ءَ برزیں آواز ءَ گون جُست کنت تمہارا نام کیا ہے؟ آ پسو دنت: بالاچ کرنل پد ءَ جست گیپت یہ نام کس نے رکھا اور کیوں رکھا؟ آ کرنل ءِ چمانی تہ ءَ چار ایت درائینیت میری امی جان نے رکھا بالاچ اور وہ ہمیشہ کہتی ہے کہ تم بالاچ جیسا بنو –
بالاچ بیرگیراے گپ ءِ اِش کنگ ءَ گوں کرنل ءَ ھتر دات شھماتے بالاچ ءِ گُب ءَ آئی ءِ گُب سُھر تر اِت بلے بالاچ ءَ اُفے ھم دپ ءَ چہ نہ کش اِت انگت زھر زھر ءَ کرنل ءَ چارگ اَت بلے آ روچ ءَ دُژمن ءَ نہ زانت اے شھمات یک روچے بیرے بیت ءُ منی سر ءَ کپ ایت-
بالاچ ءِ اُستاد ءِ گار ءُ بیگواھی ءَ پد وانگ جاہ ویران بیت پرچا کہ اے میتگ ءِ یکیں وانگجاہ اَت ءُ آئی ءِ ماسٹر ھم ھمے یکین اَت۔ چونائی ءَ پہ پگار گرگ ءَ ماسٹر باز اِت انت بلے ایماندار، تچکیں مردم ھمے یکیں ماسٹر اَت کہ پہ دل ءُ ستک زھگاں وانینگ ءَ اَت۔ اے میتگ ءِ درستیں گونڈو آئی ءَ وتی زھگ سمجتگ اِت انت ماسٹر ءِ گار ءُ بیگواھی ءَ سال سرجم بوتگ اَت کہ یکروچے جنگل ءَ تیرانی توار بوت دیر نہ گوست ھال میتگ ءَ شنگ ءُ تالان بوت کہ میتگ ءِ ماسٹر زورگریں لشکر ءَ تیر جتگ ءُ شھید کُتگ ءُ پد ءَ ھمے ٹاپار جتگ کہ دیم پہ دیمی میڑے ءَ من سرمچارے جتگ ھما روچ ءَ کہ بالاچ ءِ ماسٹر برگ ءُ گار ءُ بیگواہ کنگ بوت ھما روچ ءَ چہ بالاچ ءَ وتی ءُ وتی راج ءِ بزگی ءُ گلامی مار اِت پد ءَ ھما روچ ءَ کہ آئی ءِ ماسٹر شھید کنگ بوت گُڑا بالاچ ءَ زانتگ اَت کہ نی من ءَ چی کنگی اِنت وھد ھمے داب ءَ گوزان بوت، روچ پہ روچ لشکر ءِ زوراکی گیش بوان بیت اَنت ءُ وھد گوزان بوت پد ءَ ھمے وانگجاہ ھم لشکر ءَ وتی بُنجل جوڑ کُت بالاچ ھم رُدان اَت ورناہ بوان اَت، اُمر ءِ پجیگ ءَ آئی ءِ سما ءُ سسا ھم گیش بوان اَت۔
آئی ءِ باتن ءِ تہ ءَ لھتے انچیں درد اِت انت کہ آئی ءِ شپانی وابے ھم پُل اِتگ اَت آئی ءَ درست یات اِت انت، مکھیں مات ءِ گپ ءُ کسہ، ماسٹر ءِ گار ءُ بیگواھی ءَ چہ پد لاش ءِ دست کپگ درست آئی ءِ زھن ءِ تہ ءَ یک یک ءَ نبشتہ ات انت بازیں جیڑگ ءُ چار ءُ بیچار ءَ چہ پد، یک روچے بالاچ مات ءَ رکست کنت ءُ گش ایت اماں تئی داتگیں پنتانی پد ءَ من روگ ءَ آں، من ءَ وتی شیر ءُ پاساں پھل کن مات میر کمبر ءِ شیئر ءَ گوں دست ءَ وتی بچ ءِ بڈ ءَ جنت ءُ آئی ءَ رھادگ کنت-

“شیر ترا پھل اِنت بچ منی”
“شیر اِت پھل اِنت ھَپت بر ءَ”
“من پہ تئی رودینگ ءَ”
“باز کش اِتگ جُھد ءُ جپا”
“آستیگ سُھیل دیمپان کُتگ”
“بچیگ ءَ سُھیلیی مہ بیت”
“بند پہ ھمے روچاں جتگ “

پد ءَ بالاچ اَت، کوہ اَت، سنگت اِت انت، جنگ اَت، پند اَت۔ اے سپر ءَ بالاچ ءَ بازیں درد، گُژن، تُن سنگتانی شھیدی، سنگتانی سِدگ، لوگانی ماندارگ، مات ءُ پتانی در پہ دری ءُ دگہ بازیں چیزے دیستگ ات انت بلے! بلے آ نہ پُرشتگ ات ، بلکیں گیش مُھکم بوتگ اَت، آ انگت چو تمرد ءَ اُوشتاتگ اَت، آئی ءِ ایمان، لیکہ، جزبگ گیش بوتگ اِت انت-
دُژمن آئی ءِ نام ءَ چہ لرز اِت، آ پہ وتی میتگ، بلکیں سرجمیں بلوچستان ءِ کسان سالیں ورنایانی دلدوستیں کارست ءِ جوڑ بوتگ اَت۔ ھر کُجا بالاچ ءِ ستاہ اَت، آئی ءِ جنگانی کسہ اَت۔
بلے مروچی جنگ اَت تیر ءُ ٹوپانی توار اَت مزنیں کچے ءَ کمانڈو ءُ دگہ بازیں لشکری مُچ بوتگ اَت انت ءُ بُرز ءَ ھپت ءُ ھشت بالگرداں گیش ھمے کوھانی میان ءَ تیر گواری کنگ ءَ اِت انت، شپ ءِ بندات بیتگیں جنگ دومی شپ ءَ سر بوتگ اَت، بازیں کچے ءَ لشکری مُردار بوتگ اَت، ھمے میان ءَ آئی ایس پی آر ءَ رسانکدر ءَ اھوالکاراں گوں ھالتران کُت ءُ گُشت کہ من پلان کوھی دمگ ءَ آپریشن کُتگ کمانڈر بالاچ گوں چار ھمراھاں جتگ ءُ مئے شش پوجی ھم بیران بیتگ، چو مُدامی رنگ ءَ وتی لشکریانی مرگ ءَ چیر دیگ ءَ اَت۔ بلے ھما بازار ءِ مردم ءَ دیستگ اَت کہ سدانی کچ ءَ گاڑی چہ لاش ءَ سر چکار اِت انت ءُ آھاں برگ ءَ اِت انت- پد ءَ سرجمیں بلوچستان ءَ بالاچ ءِ نمیران بوگ ءِ ھال شنگ بوت۔
بالاچ نمیران اِنت بالاچ سلاہ بندیں بالاچ مُدام کوھاں ھوکانی شکار ءَ کنت ھو بالاچ نمیران بوت، آئی ءَ وتی سپر ھلاس کُت ءُ پہ مُدامی گُلزمین ءِ دلبند ءَ واب کپت، بلے آئی ءِ رِتکگیں ھوناں چہ دگہ ھزاراں بالاچ ودی بوت۔ انگت بالاچ ودی بیت انت پرچا کہ اے دیار بالاچانی دیار اِنت، داں اے گُلامی ءِ سیاہ ءُ تھاریں شپ ھست اِنت بالاچ ودی بوان بنت –

“آ مُرگ کہ شپاں نیم بال اَنت”
“بالاچ ءِ کمان ءِ تیر اَنت”

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔