نبشتانک: زمین زادگیں وتن آشک
نبشتہ کار: گنی ھیات
دی بلوچستان پوسٹ
اے زالمیں ریاست پاکستان چے زانت کہ چنچو واھگاں گوں زَھگ ورناہ بنت ءُ آیاں چیزے دمان نہ لَگ اِیت چہ واھگاں ایر موش کنگ بنت ءُ اے زلم ءُ زُوراکی ءَ ھپتاد سال اِنت کہ بلوچستان ءَ برجاہ اِنت –
چمّاں چہ کور، گوشاں چہ کر، ھیال کنگ ءَ چہ زبھریں مھلوک نوں سرپد اِنت کہ ما گُلام اِیں پہ بلوچاں چے پشکپتگ پاکستان ءِ یزیدی لشکر ءِ کارندہ گِسانی تہ ءَ شپانی نیم ءَ انسرتگیں لَس مھلوک ءَ چہ واب ءَ پاد کنت ءُ سرجمیں مردماں گِساں چہ کَش اِیت ءُ شرو بیت لٹ ءُ کُٹ ءَ ھرچے کہ دِل ئِے لوٹ اِیت ھما وڑ کنت لھتے زمین ءِ سر ءَ دیم پہ چیر واپین اِیت ءُ بٹّانی سر ءَ لگتاں دلبند ءَ جنان کنت ءُ کماشاں کم شرپ کنت آیانی پادانی دیم ءَ تیر جنت ھزاراں چشیں جگر بْریجیں ندارگ ما گوں وتی چمّاں دیستگ کہ مئے راج ءِ نامداریں کماش ءُ بی بی ئیں مات ءُ ورنائیں برات ءُ بانکیں گھار ھکّل ءُ پیرمرد بیھار دیگ بیتگ اَنت ءُ ھبر ماں دپ ءَ چوپگ بیتگ اَنت ۔
اے تپتگیں آس کہ جمبور اِنت کَس ءَ نہ بکش اِیت ءُ کَس ءَ پھل نہ کنت بلوچ ءُ بلوچستان ءِ نشتگیں مھلوک ھچ روچ ایمن نہ اِنت نہ آ وشھال اِنت نے کہ وشھالیں زندے ءِ واھند اِنت
ھمک روچ بلوچانی تیر سُپتگیں کُنٹ پہ آیاں سوگات بنت ۔
اِد ءَ نے کہ بلوچ پوریاگر ایمن اَنت نے کہ بلوچ نودربر پہ ایمنی ونت کن اَنت نودربر بلوچ ءِ باندات ءِ ھستی اَنت پمیشکا ریاست ء پاکستان بلوچ نودربراں چست کنت ءُ ٹاچر اِش کنت لھتیں ھمود ءَ شھید بیت ءُ لھتے چو ھیات بلوچ ءَ سر ء بازار ماتانی دیم ءَ شِل سریں تیرانی آماچ بیت مئے میار ھمیش اِنت کہ ما بلوچ اِین ءُ بلوچستان ءِ نشتگیں کُدرتی مڈّیانی واھند ایں بلوچ راج ءِ سرڈگار کوہ ، کُدرتی مڈّی ءُ گْواچناں چہ سرریچ اِنت بلے انگت بلوچ راج تُن ءُ گُژن ءِ نام ءَ در پہ در ءُ ھاک پہ سر اِنت یا وتی گلزمین ءِ سر ءَ گژن ءِ سانکلانی چیر ءَ ساہ کش اِیت ، بلوچستان ءِ ٹیل ، گیس ، آسن ءُ دگہ کُدرتی داد پہ پنجاب ءِ دیمروئی ءَ رو اَنت بلے بلوچ راج چہ دگنیا ءِ ھمُک آسراتیاں زبھر اِنت ءُ پَد ءَ ھم بلوچ لَٹانی دیمپان اِنت ۔
اے ریاست ء پاکستان کلم ءِ زبان ءَ سرپد کنگ نہ بیت بلکیں اشی ءَ را تُپنگ ءِ زبان ءَ پمیشکا ورناہ سرپد کنگ ءَ اَنت کہ اے پاکستان ھما مناپکیں ریاست اِنت کہ اشی ءِ تہ ءَ دروگبند ءُ بے ایمانیں رستریں لشکرے نندوک اِنت ءُ دروگ بندیں رسانکدر ساڑی اَنت اگاں بلوچ راج ءِ یک زَھگے وتی گِس ءَ یک کلمے ایر بہ کنت پہ وانگ ءِ ھاتر ءَ گڑا آئی ءَ دھشتگرد ءُ ناشرکار ءِ نام ءَ توار جنت آئی ءَ را چست کنت ءُ بیگواہ کنت ٹارچر سیلانی تہ ءَ ازیت ئِے دنت ۔
اے گریب ءُ بے کسیں نودربرانی توار ھما تمردیں ورناہ جوڑ بنت کہ آیاں وتی زمین ءُ زمین ءِ نشتگیں مھلوک ءِ پگر اِنت آ ورناہ چو تپتگیں آسن ءَ سُھر بنت ءُ دژمن ءِ سر ءَ کھر جوڑ بنت زالم ءُ ایردست ءِ سیادی ءَ پدر کن اَنت ھمک پٹوکیں ھون ءِ یک ترمپے ءِ ھساب گِر اَنت انسان ءِ جان ءُ انسان ءِ ساہ کیمتی اَنت بلے نہ تُرسُکیں دلیریں ورناہ وتی جان ءُ ساہ ءِ پرواہ ءَ نہ کن اَنت گوں وتی گُڈی تیر ءَ وتی ارواہ ءَ پہ بلوچستان ءِ باندات ءَ بکشاینت –
آجوئی الّم مئے نسیب ءَ بیت لھتے انچیں ورناہ کہ وتی سراں ڈیھ ءِ آجوئی ءِ ھاتر ءَ کربان کن اَنت ، اشاں ناں زاتی سیادی ھست ءُ نانکہ چُشیں نزیکی کہ اے راہ ءَ سر ءَ جھل کنگ ءَ لاچار کنت بلکیں اد ءَ آ انچیں سیادی ءَ گوں بندوک انت کہ آئی ءَ ھرچ وڑیں زند ءِ سبک ءَ دنت آ سیادی لَس انسانانی دسرس ءَ چہ دور اِنت آ انکلابیانی سیادی اِنت، مھر ءُ جُھد ءِ سیادی اِنت، اے ھما سیادی اِنت کہ اود ءَ انساناں جوان ھیالی ، ایمانداری ءُ جوانیں راھشون بوگ ءِ درونت ءَ دربرائین اِیت-
مروچی بلوچ ءَ اے پیش داشتگ کہ آئی ءِ مزھب ، جنت ءُ مات آئی ءِ پاکیں زمین اِنت کہ اود ءَ مزھب ءَ یک کر کنگ ءُ آجوئی ءِ ھاتر ءَ ھزارانی ورناہ پدائی بوگ ءَ ساڑی اِنت راجی گھگیریں ورناہ کہ بمب ءُ ٹوپان ءُ شورھاں بند اَنت ءُ دیم ءَ رو اَنت آیاں پہ مردی وتی ھکّ ءِ پد جنگ ءَ اے کِشّک گچین کُتگ چہ وتی جان ءُ مال ءُ ورد ءُ وراک ءُ سارتیں منّھاں دست اِش کَش اِتگ ، مروچی پہ ڈیھ ءُ گلزمین ءِ وتواجھی ءَ زند ءِ دراھیں وشّیاں چہ وت ءَ دسکش اِش کُتگ پہ بلوچ ءَ دگہ هچ چُشیں راھے پشت نہ کپتگ ءُ نیست کہ پھریزگ بہ بیت بلوچ ھر وڑ ءَ گوں اے جنگ ءَ بندوک اِنت اے بلوچ ءِ گُڈی جنگ اِنت اے جنگ دراج کَشّان اِنت اِد ءَ ورناہ پہ زمین ءِ نشتگیں مھلوک ءَ ھون ریچگ ءَ اَنت۔
ھرچ مردمے پَہ وت ءَ را زندگ بہ بیت آئی ءِ اُمر زِیت ھلاس بیت ، ءُ ھرچ مردمے پہ زمین ءَ زندگ بہ بیت آ مدامی ءَ زندگ مان اِیت ءُ نمیران بیت کَسے کہ پہ زمین ءَ وتی زند ءَ بکشا اِیت گڑا آئی ءَ زمین ءِ نشتگیں لَس مھلوک ھچبر پراموش ءُ شمُشکار نہ بیت زمین ءِ مھر ھنچیں مھرے کہ آ ترا وت زندگ بوگ ءِ سکین ءَ دنت اے جنگ بلوچ ءِ زندگ بوگ ءِ گُڈی منزل اِنت ۔
نوشکی ءُ پنجگور ءِ پدائی(جاننَدری ءِ ) کُنگریں ورنا سے شپ ءُ سے روچی جنگ ءَ مرگ ءَ گوں مڑاھے گون کن اَنت یاں مزن بند ءُ شادی کور ءِ شیواریں بالاچ ءِ کمان بنت یا بلیدہ ءِ درپشوکیں اِستال اَنت کہ نُگرھیں ساھاں پہ جُھد ءَ رُژنے بالین اَت ءُ ماں تھاریں باتن ءَ جاگہ کن اَنت ۔
گلزمین پھرِ بند اِیت وتی ھما پُسّگاں کہ پہ گلزمین ءِ بانور کنگ ءَ گلزمین ءِ پاکیں دلبند ءَ پہ نمیرانی واب کپتگ اَنت مئے مَکسد مئے شھیدانی ءُ مئے وتن ءِ کُنگریں ورنایانی ھما پشکپتگیں کار اَنت کہ آیاں مروچی یک یک ءَ ساہ پہ زمین ءَ کربان کتگ ءُ آیانی پشکپتگیں کار آجوئی اِنت ھما وتن ءِ آجوئی اِنت کہ آیاں وتی ھیشیں سر مروچی گوں بچکنداں کربان کتگ اَنت اے بھادری مئے ورنایاں ھمے زمین ءَ داتگ کہ گوں وتی ھون ءَ زمین ءِ گواڑگاں سبز کنان انت۔
کُل شھید ابدمان اَنت کہ آیاں وتی زند ءِ ھر وڑیں چکاس پاس کتگ ءُ دیم ءَ شتگ اَنت پہ بلوچ باندات ءِ ھاتر ءَ بازیں نوجوان وتی نگرھیں جان ءِ کربانی ءُ وتی سرانی کربان کنگ ءَ ھچ چک پَد نہ بیتگ انت، آ بلوچ گلزمین ءِ کنگریں پدائی اَنت آ مھر ءِ زندگیں کوھنگ ءِ ، ھستمان اَنت ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔