نبشتانک: تْرانگ
نبشتہ کار: دُرناز
دی بلوچستان پوسٹ
مرچی پَد ءَ ھور گْوارگ ءَ اِنت، جمبر اَنچو سیاہ ءُ تھار اَنت گوش ئے تیوگین دُنیا ئِے تھار کُتگ! اَنچو گُمان بیت کہ تیوگیں دُنیا ھاموش اِنت ءُ کِرّ ءُ کش ءَ کس مردم نیست ھور پد ءَ گوں تُرندیں گْواتے ءَ انچو کَشّگ ءَ اِنت ءُ دْراھیں جھان ئِے سر ءَ زُرتگ۔
من ءَ پد ءَ ھور انچو وش بوگ ءَ اِت۔ چوناھا من ءَ ھور دوست بنت۔ وھدے کہ ھْور گْوار ایت گُڑا من باز گَل بہ آں ءُ من لُوٹ آں کہ دْراھیں دُنیا ھَاموش بہ بیت ءُ تھنا ھمے ترمپ بہ بنت کہ بْرمش ئِے منی گوشاں بہ کپ ایت وھدے کہ بہ گْوار ایت گُڑا من پد ءَ جیڑگ ءَ بِندات بکن آں۔
گُڑا مرچی پد ءَ ھور ءِ موسم اِنت ءُ من وتی گِس ءِ دپ ءَ تھنا نشتگ آں۔ گِند ئے لین ھم نیست ءَ تھاری ءَ انچو مانشانتگ اَت گْوش ئے چمّ پہ چمّ ءَ میم نہ بوت ءُ دُراہ واب ءَ اَنت۔
وھدے کہ من وتی سَر جھل ءَ کُتگ اَت ءُ کُونڈانی سر ءَ ایر کُتگ۔ گُڑا یک اجبیں ھیال ءُ جِیڑگ ءَ اِت آں کہ پرچا ما بلوچ راج چو بزّگ ایں؟ اے دُنیا ءِ تہ ءَ زاناں پرچا ما بلوچ چو بے وَس ایں۔ ما پرچا گوھر ءُ تھاریں شپاں دگ ءُ روڈانی سر ءَ کپتگ ایں ءُ ھمے گْوھارانی چمّ مُدام ارسیگ اَنت، ماتانی جگر ھون اَنت، ماتانی تَنگوئیں بَچ گار ءُ بیگواہ کَنگ بوگ ءَ اَنت ما بچار ایں کہ سمّی ءُ مھلب ءَ چو بزّگ ءُ لاچار اَنت روچ ءُ شپ ءَ وتی زِند ءَ روڈانی سر ءَ گُوازینگ اَنت۔ اے درد مارا کُجا آرام ءَ کِل اَنت۔ انوں کُجام ماتے کہ گِریوگ ءَ نہ اِنت، کُجام لوگ اِنت کہ آس روک نہ اِنت۔ ھرچ لوگ ءَ بچار واہ ءُ زاری اِنت۔ ما چنچو بے وس ءُ ناوس ایں۔
ھمے جیڑگ ءَ گوں من گُلائیش اِت آں من کمو چست بوت آں چار ات ھور ءَ بس کُتگ ءُ استال یک ءُ دو دانگ چو دْرپشگ ءُ شھم دیگ ءَ اِت اَنت۔ گوں ھمے چارگ ءَ من ءَ چہ پشت ءَ یکے ءَ دست جت ءُ من گُڑ ات ءُ منی دست لَرز ات اَنت۔ وھدے کہ من پُشت ءَ چار ات گُڑا گِند آں کہ اے وَ منی مھکیں مات اِنت ءُ چو کُوہ ءَ منی دیم ءَ مِک اِنت ءُ من ءَ گْوش ایت “اڑے کامریڈ تو اے وھد ءَ ھم آگاہ ءَ ئے؟ برو بہ وپس “من گوشت “ھو منی مات ، من وپس آں”پد ءَ گوں من ھمے جیڑگ ءَ منی چمّ ارسیگ بوت اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔