کدی منی ودار آسر بیت- جلال اھمد

نبشتانک: کدی منی ودار آسر بیت

نبشتہ کار : جلال اهمد

دی بلوچستان پوسٹ

سال دو ھزار ءُ ھبدہ ءَ ما دوئیں یکّیں وانگ جاه ءَ وانگ ءَ اَت اِیں من کلاس ءِ تہ ءَ پُشت پُشت ءَ نِشتگ اَت آں ءُ آ دیم دیم ءَ کلاس ءِ نشتگ اَت نوکی آئی ءَ هشت روچ اَت کہ آ مئے وانگ جاه ءَ اتکگ اَت پہ وانگ ءَ هما روچ ءَ چہ آ من ءَ دوست بُوت ءُ آئی ءِ گوم ءَ من ءَ مھر بُوت بلے من گُشت نہ کُت کہ من ءَ گوں تو مِھر اِنت من چارِت من اگاں بُگشان ءِ بِگندے آ زِد بکنت گڑا اے گپ پہ ما دوینانی واستا مسلہ ءِ جوڑ بیت کنت من مدام جُھد کُرت کہ مرچی گُشانے باندا گُشانے بلے من کہ آئی ءِ دیم ءَ هر وھد ءَ اتکاں گڑا من ءَ اے هاٹیگ مان نہ بیت کہ من بُگشانی کہ تو من ءَ دوست بئے هچ بر من گُشت نہ کُت همے پیم ءَ بلے من مُدام نیم چمّی آ چارتگ اَت آ هم شَک اَت کہ اے من ءَ را دائم چاریت الّم اِشی ءَ وڑے هست بلے من ءَ گُشت ئِے نہ کُت گڑا همے وڑ ءَ یک بلاھیں مُدّتے گوست کہ آ وانگ جاه ءَ نیتک من همے دوران ءَ سک نہ گِیگ بُوت آں هر وھد من کلاس ءَ بے مُوڑ اَت آں پریشان اَت آں منی سنگتاں هم منی جاور دیست آ هم بے چاڑ بُوت اَنت چیا کہ چوناھا کِلاس ءَ مسکرائی کنوکیں نودربر من اَت آں گڑا دائم سنگتاں من ءَ جُست کُرت کہ تو مرچاں پریشان ءِ گمیگ ءِ هیر اِنت تو مدام کلاس ءَ لُچّی کُتگ مسکرائی کُتگ نوں تئی هما کندگ ءُ مسکرائی کُج اَنت؟ من گُشت هو یار هیر اِنت من گِمیگ نہ اوں منی جان وش وش نہ اِنت چوناها منی جان وش وش اَت بلے من سنگتانی تسّلی دیگ واستا بھانہ کُرت گڑا مُدّتے گوست آ گِندگ نہ بُوت من سک ابیتک اَت آں دائم گمیگ اَت آں گڑا من یک سُھبے زوت مھلا وانگ جاه ءَ سر بُوت آں کلاس ءَ کس نیست اَت اولی نودربر من اَت آں کہ کلاس ءَ نِشت آں من ءَ چہ کموکے رند من دیست داں آ هم کلاس ءَ دروازگ ءَ پُوتِرت ءُ گُشت ئِے ” اسلام علیکم” من پسّو دات “وعلیکم اسلام” گڑا آ وتی جاه ءَ نِشت مُدّتے بیتگ اَت کہ آ وانگ جاه ءَ گِندگ نہ بُوتگ اَت گڑا منی اولی روچ همیش اَت کہ من آئی ءَ را جُست کُرت کہ تو دِیرے وانگ ءَ نہ یتکگے هیر بُوتگ ؟ من ءَ آئی ءَ پسّو دات کہ “منی مات نادرواه بُوتگ” من گُشت هُدا رهم بکنت نوں گڑا تئی مات ءِ تبیئت چون اِنت”آئی پسّو دات” شُگر الله ءِ نوں وش اِنت همے روچ ءَ چے آئی ءَ هم اے گپ پھمت کہ اے من ءَ باز دوست داریت نوں من ءَ دائم دل ءَ اَت کہ من یک روچے ایوک ءِ بِگنداں ءِ الّم گُشان ئِے کہ تو من ءَ سک دوست بئے همے وڑ ءَ چیزے روچ ءَ رند من پد ءَ زوت مھلا یک روچے وت ءَ را وانگ جاه ءَ سر کُرت بلے اے روچ ءَ آ مھلا نہ یتک گڑا وهد گوزان بُوت مئے شش ماھی چکّاس نزیک ءَ رس ات اَنت گڑا چکّاسانی وهد ءَ آ منی گور ءَ اَتک کہ تو من ءَ ریازی کمو سرپدی بدئے منی سمج ءَ اِچ نہ یّتکگ گڑا همے روچ ءَ ما دوئیں شُت اِیں کلاس ءَ چے ڈنّ ءَ ما دوئیں نِشت اِیں من آئی ءِ سرپدی دیگ بِندات کُت من هم ریازی سک نہ زانتگ اَت بلے کمو باز زانتگ اَت گڑا من آئی ءَ را همے سوالانی سرپدی دات کہ اے سوالانی وهد ءَ آ وانگ ءَ نہ یتکگ اَت من داں نیم ادار ءَ آئی ءَ را همے چیزانی باره ءَ سرپدی دات گڑا آئی ءَ شرّیں وڑے ءَ پھمِت اَنت نوں آئی ءَ گُشت کہ منی سمج ءَ جوانِیں وڑے ءَ اتکگ اَنت همے وھد ءَ گڑا من آئی ءَ را گُشت کہ من ءَ گوں تو گپے هست من ترا بُگشان ئِے تو دل ءَ نہ کن ئے؟ آئی من ءَ را گُشت کہ بُگش من چیا دل ءَ کن آں؟ گڑا همے وھد ءَ من گُشت کہ من ءَ گوں تو سک باز مھر اِنت تو من ءَ باز دوست بئے من کہ اے گپ کُت گڑا آئی ءَ بِچکند اِت ءُ گُشت کہ اے هرابیں گپے نہ اِنت من اے گپ ءَ دل ءَ نہ کن آں پد ءَ من ءَ آئی ءَ گُشت کہ نوں چکّاس نزیک اَنت تو دائم بیا من ءَ سرپدی بدئے هما وھد ءَ کہ تو پارگ بئے من گُشت اے باز وشّیں گپے گڑا من ءُ تو مُدام کلاس ءَ ڈن کائیں یات کنے بِلّے شرّیں لمبراں گوں چکّاس ءَ کامیات بہ ایں آئی ءَ هم منی گپ ءَ گوں تِپاک کُرت من ءَ گُشتے اے بازجوانیں گپے ما هر دویناں وتی چکّاس ءِ تیاری بِندات کُت مدام وانگ جاه ءَ ما دوئین هور نِشت اِیں ءُ وتی سبک یات کُرت اَنت سے روچ ءَ رند چکّاس بندات بُوت اَنت ما هر دئیناں وتی چکّاس دات اَنت همے پیم ءَ گُڈّی پیپر ءَ روچ ءَ من دِگہ کلاسے ءَ پیپر دیگ ءَ اَت آں ءُ آ دِگہ کلاسے ءَ من ءَ چے پیسر آئی ءَ وتی پیپر لِکّت ءُ هلاس کُرت اَت منی کلاس ءَ دراهیں نودربراں وتی پیپر داتگ اَت اَنت ءُ دْراھیں شُتگ اَت اَنت وتی گِس آں من بس پشت کپتگ اَت آں منی پیپرے هم کمو بچّتگ اَت من پیپر کہ سرجم کُرت کلاس ءَ چہ ڈن دراتکاں چاراں دان آ دیوال ءِ کَش ءَ اُوشتاتگ من گُشت هال کن باریں تئی پیپر چوں بُوت آئی ءَ پسّو دات کہ شر بُوتگ پد ءَ من ءَ آئی ءَ گُشت کہ نوں چکّاس هلاس بُوت اَنت ده روچ ءَ زِمستان ءِ چُٹی اَنت گڑا انشاالله چُٹی آں رند دُچار کپ اِیں من گُشت شر اِیں زندگ بہ ایں اَلّم گِندگ بہ ایں گڑا من ودار کُت دان ده روچ گوست یازدهمی روچ بیت من شُتاں وانگ جاه ءَ اے روچ رِزلٹانی روچ اَت آ هم من ءَ چے کمو رند وانگ جاه ءَ سر بُوت من ءُ آ ءُ سرجمیں کلاس ءِ نودربر نِشت اِیں هر کس همے ودار ءَ نِشتگ اَت کہ باریں من چینچو لمبر گِپتگ کمو وھد گوست وانگ جاه ءِ پُشتی نیم ءَ گوازی کنگ ءَ جاه ءَ سرجمیں وانگ جاه ءِ نودربر یک جاه بُوت اَنت ءُ رزلٹانی اِیلان بیت ما ودار کُت کہ مئے نام باریں کدی کیت ما کامیات اِیں یا نہ آ کلاسانی نام گوست اَنت نوں مئے کلاس ءِ باری بیت مئے کلاس ءِ یک لمبر ، دو لمبر ءُ سِے لمبر دِگے نودربر اَت آں چار لمبر من ءُ پنچ لمبر آ بُوت
گڑا من واتر وتی کلاس ءَ شُت آں نِشت آں جیڑگ ءَ اَت آں همے وهد ءَ آ اَتک کلاس ءَ دپ ءَ من ءَ گوانک اِش کُرت کہ کمو بیا ڈنّ ءَ
من شُت آں گڑا انچوش کہ من آئی گور ءَ سر بُوت آں من ءَ آئی ءَ گُشت کہ من تئی مِھرانی وامدار آں من گُشت چی ءَ گُشت ئِے کہ تو من ءَ باز سرپدی داتگ تئی وجہ ءَ من پنچمی لمبر گِپتگ تئی من باز باز منتوار آں همے سات ءَ من گُشت نہ اے گپ ءِ نہ اِنت من کہ چیزے زان آں منی هک اِنت کہ ترا هم بُگشاں گوں
گڑا همے وگد ءَ آئی ءَ من ءَ گُشت کہ تو باز زانے تئی هرچ گپ جوانیں مانایے داریت تئی گپ من ءَ باز دوست بنت من گُشت تو من ءَ سک کلاگ بندے گُشت ئِے نہ هکیکت من ءَ تئی گپ باز دوست بنت گڑا گپ گپ ءِ سر ءَ من ءَ گُشت ئِے کہ هما ساھت چینچو زیبدار اَنت کہ من تئی گِندگ ءَ مُھتاج بہ باں ءُ تو منی ودار ءَ بکن ئے پد ءَ انچو هم گُشت ءِ کہ ودار کنگ گران اِنت هم بلے ودار کنگ ءِ ساھت ءَ مردم چینچو باریں گپ وتی دل ءَ بارت ءُ کاریت پد ءَ گُشت ئِے کہ ودار ءِ وھد ءَ وڑ وڑیں جیڑهانی دیمپاں بُوگ کپ ایت بلے اگاں ودار آسر بہ بیت گڑا آئی ءِ لذّت رؤت آئی ءِ شِیرکنی هلاس بیت من اے گپ گوشداشت اَنت ءُ همے ساھت ءَ موسم سک وش اَت سرگوات شِیکگ ءَ اَت جمبراں ساھیل کُتگ اَت گڑا ما هر دویناں وتی گپ هلاس نہ کُت اَنت ءُ هور بِندات بیت ما شُت اِیں وتی کلاس ءَ نِشت اِیں هور ءِ هلاس بُوگ ءَ رند من ءَ آئی ءَ گُشت کہ مرچی موسم ءَ بِچار چینچو دِلکش اِنت بیگاه ءِ ساھت پنچ ءَ بیا من تو تیاب دپ ءَ دُچار گپ ایں من گُشت شرّیں اَلّم کایاں
گڑا من بیگاه ءِ ساھت پنچ ءَ شُت آں آ من ءَ چے پیسر تیاب دپ ءَ نِشتگ اَت من هنچو کہ آئی ءِ گور ءَ سر بُوت آں من وش اَتک کُت ءُ آئی ءَ وش اَتک ءَ رند من ءَ همے گپ پد ءَ گُشت کہ ودار کنگ باز وش اِنت من ءَ نیم ادار بیت کہ من تئی ودار ءَ بُوتگ آں من ودارے ڈولداری جوانیں پیمی ءَ مار اتگ من ءَ گُشت ئِے کہ تیاب ءَ بِچار چینچو زیبا اِنت چول آں بِچار گُش ئے گوات ءِ وداریگ اَنت باریں کد کیت آ روچ کہ تو هم منی ودار ءَ کن ئے وھد رواں بُوت نوں مگرب ءِ وهد بُوت گڑا همے وھد ءَ آئی ءَ وتی پندُول ءَ چہ کسانیں ڈائری ءِ در کُرت ءُ من ءَ دات ءُ گُشت ئِے تو اے ڈائری توک ءَ چیزے نِبشتہ بکن ءُ من ءَ بِدئے گڑا من اے شعر نِبشتہ کُرت-

“باریں نوں کدی کیت چُش اِیں ساھت”
“جمبری بیت من ءُ تو نِندے دو بر یکجاه”

شعرے لِکگ ءَ رند من ڈائری آئی ءَ را واتر دات گڑا آئی ءَ گُشت کہ من نوں اراده کُتگ کہ رواں وتی هنکین ءَ کہ همودا من ودی بُوتگ آں من ءَ سک زهیر کنت پہ وتی میتگ ءَ بلے تو هِچ پریشان مہ بُو ودار کن اَلّم من پہ تو کایاں
نوں من ءَ چار سال اِنت کہ من ودار کُتگ بلے انگت آ گوں من دُچار نہ کپتگ باریں ودار کدی آسر بیت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔