نبشتانک: اُمر جان تو چہ درستاں جُتا اِت ئے
نبشتہ کار: میرزُک بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اُمرجان تو گپ ئِے زان ئے ؟ تو چہ درستاں جُتا اِت ئے تئی گپ ءُ تران، تئی ٹھک ءُ بچکند، تئی ھم کوپگی ھر چیز ءِ تہ ءَ زیبائی مان ات تو مُدام گُشت کہ من ءَ گوں ابا اسلم ءَ گپ ءُ دیوان سک وش بیت سنگت ریھان ءِ کربان بوگ ءَ چہ رند تئی گپ مُدام ھمیش اِت اَنت کہ یار ریھان چون گل بیتگ، ھمے گُڈی ساھت ءَ کہ وتی دُژمن آئی ءِ چمانی دیم ءَ بیتگ ءُ آ پہ کربان بوگ ءَ چون بے کرار بوتگ اُف ھمے ساھت دنیا ءِ درسیں ساھت آں چہ وش تریں ساھت اِنت کہ تو پہ وتی مکھیں گُلزمین ءِ کُٹ ءَ واب بہ کپ ئے ھمے رنگ ءَ تئی گیمرتگیں چم ھم واب کپت اَنت۔
اُمر جان ترا یات اِنت من ءُ تو مُدام چہ وانگجاہ ءِ موکل ءَ پد روگ ءَ بوتیں تو گشت اَڑئے بیا اے راہ ءَ رویں بلکیں ابا اسلم ءَ گوں دُوچار کپیں، گڑا ما مُدام تئی گُشتگیں کشک ءَ اتکاں، برے برے ابا اسلم دیست سلام دعائے کُت برے نہ دیست، آ روچاں کہ نہ دیست تو باز پریشان بوت ئے۔ گشت اَڑئے مرچی کسمت شر نہ اِنت، ترا چنچو مھر اَت گوں ابا ءَ ترا چون مھر اَت گون زمین ءَ تئی ھر گپ ءُ تران ءِ تہ ءَ زمین ءِ بوہ ءُ باس مان بیتگ تو وتی کسان اُمری ءَ چونیں مھروانیں سنگتے اِت ئے تو مدام گُشت من ءَ وتی گُلزمین ءِ ھاتر ءَ مِرگی اِنت من دگہ مَرگ نہ لوٹ آں منی لوٹ ھمیش اِنت چہ ھدا ءَ من پہ زمین کربان بہ باں تو دگہ گپ ئِے زان ئے ؟ تو مرچی منی ھمرائی ءَ گون نہ اِت بلئے منی ساہ! تو زان ئے تئی ھمک گپ تئی ھمک بچکندگ منا کُدین اَنت، کندین اَنت ءُ جیڑگ ھم پرما اَنت تو راست گُشتگ، پہ ما بس زمین ءِ وشبوھی اِنت ءُ ما پہ ھمے زمین ءِ وشبوہ ءَ وتی سالونکیں سرانی کُربان کنگ ءَ ھچ چک ءُ پد نہ بہ ایں یار اُمر جان تئی همک جتگیں گپ تئی کُتگیں لوٹ ءُ واھشتانی وڑ ءَ سرجم بوت انت ءُ تو پہ زمین کُربان بوت ئے۔
اُمر جان تئی جُتائی ءَ چہ پد تئی کمی ءَ چو گوات ءُ آپ ءِ وڑ ءَ مارگ ءَ آں بلئے تو زان ئے تئی بچکندگ من ءَ ھِچ ابیتک بوگ ءَ نیل اَنت چون زیبا اِت اَنت چہ تئی ھیالاں ھِچ در نباں سک باز یات کاینت ، ھما بیگاھانی گردگ وانگ جاہ ءِ وانگ، منی ءُ تئی شپانی چاہ ءِ اَڈ کنگ ءُ سھب ءِ سر ءَ ساھت ھشت بج ءَ تئی موبائل اَلارم ءِ توار کہ مارا پاد ئِے کُت یار چون زھر اتک مارا پہ مباھل ءِ گھنٹی ءِ توار ءَ گندئے۔
پہ وانگ جاہ ءَ روگ ءِ ھاترا جاڑیگ بوگ، یک ءُ دومی ءِ ٹائی ءِ بندگ، چونیں وش ءُ زیبائیں وھد ءُ ساھت اِت اَنت ترا میتگ ءِ پرشتگیں کلات یات اِنت من تو مدام چہ لوگ ءَ در کپتیں تو چہ دُکاناں چیز زُرت ءُ من نان آؤرت من ءُ تو همودا نِشت ءُ وارت اُمر جان تو گپ ئِے زان ئے ترا دوشی واب ءَ دیست هما انت بے ھال نہ باں ھما ساھت کہ ترا چہ سِست ءُ گستا بوت آں گُڑا تئی درستیں گپ، کندگ ءُ مسکرا، مھر منی چمانی دیم ءَ آں سک باز یات پیداک ئے تو پُل جان۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔