نبشتانک: بلوچستان شھدربرجاہ ءِ آوار جتگیں نودربر ءُ مئے ھاموشی
نبشتہ کار: بالاچ قادر
دی بلوچستان پوسٹ
ھاموشی اَنچیں کیفے کہ کم کمّ ءَ بنی آدم ءِ ایمان ءَ ھوں گوں وت بارت گپّ جنگ ءِ مسال ھما کشگ ئیگ اِنت کہ کسے اود ءَ سپر مہ کنت تہ کوہن تّرایت ءُ گڈّ سرا ھاکانی اندر ءَ انچو بار گیپت کہ مردم زانت ھوں نہ کنت اد ءَ کشکے ھست اَت یا ناں۔
زلم ءُ زواراکی ءِ بگیری ءَ مردم ھمنچو کہ ھاموش بیت اِنت آئی ءِ توار گیش چیر تّران کنت مئے چاگرد ھوں اَنچیں وئیلے ءَ گوْر جتگ اد ءَ ھرکس وتی زبان ءَ پھریزگ ءِ نیّت ءَ گپ نہ کنت ءُ گُڈ سرا ھمے گپ نہ کنگ آئی ءَ گُنگ جوڑ کنت۔
مروچی دو ھپتگ بیت کہ بلوچستان مزن شھدربرجاہ ءِ دو نودربر بیگواہ اَنت اشانی بیگواھی ءِ ھلاپ ءَ نودربرانی زھرشانی یونیورسٹی ءِ گیٹ ءَ برجاہ اِنت ءُ درستیں کلاس ءُ چکّاس ھوں یل کنگ بوتگ اَنت بلئے بیا اد ءَ ایش کن کہ کسّ ءَ سمایے ھوں نیست۔
سرکار پہ بلوچاں نہ بوُت اے ملک ءِ واکدار پہ بلوچاں نہ بوت اَنت انسانی ھکانی پانک جنیں گل ھوں بلوچ ءِ جیڑہ ءَ چمّاں بند کن اَنت اگاں بلوچ ءَ پہ کسّے ءِ دل درکیت گڑا آ ھم پد ءَ بلوچ اِنت۔ بلئے ھیپ پہ اے گپ ءَ کہ کول ءِ کماشانیگ ءَ “کسّے ءِ گوش ءَ مورے ھوں نہ وارت”۔
اے بتل باز رواج گپتگینے چُناھا گوش ءَ کہ مور بہ وارت گڑا مردم ءَ سما کپ ایت کہ من ءَ چیزے ورگ ءَ اِنت ءُ پرے نیّت ءَ آ اگاں دگہ کارے کرت نہ کنت بلئے پہ مور ءَ دور کنگ ءِ نیّت ءَ دست ءَ وتی گوش ءَ وَ بُرت کنت۔
مروچی گوں بلوچ ءَ ھمے جیڑہ اِنت مور گوش ءَ وران اِنت بلئے واجہ ھنچو بے تھمبل ءُ تُرس آماچ اَنت کہ دست ءَ گوں گوش ءَ بُرت نہ کنت چُش نہ اِنت کہ بلوچ بے مردُم نہ اِنت بلوچ ءَ دانشور ھست،سیاسی ءُ چاگردی رھشون ھست،شائر ءُ نبشتہ کار ھست،شّریں گشتانک دیوک ھست،بلوچ ءَ ڈاکٹر ءُ پروفیسر ھست بلئے چہ بازیں بے تھمبلی ءَ درست اے چیز ءَ بے سما اَنت کہ آھانی گوشءَ مورے ورگ ءَ اِنت۔
ھانوادھیں مردماں وتی زبان انچو مُھر داشتگ کہ گُشئے زاناں چو نوک آپیں زھم ءَ کاربندگ ءَ پہ کُنٹ بیت کّسے اگاں شال ءِ جگرسندیں سارتی ءَ شپ ءِ نیم ءَ نودربرانی کّرا اَتک ءَ نشت نہ کنت بلئے پراھاں ٹوکے وَ کُت کنت بلئے زبان پھریزی ءِ اَنچیں کیفے سرکشّان اِنت کہ کّس ھچ نہ گُش ایت ھمے زبان بندی ءُ دل تُرسی ءَ مردُمانی ھبر ھوں چرایاں پچ گپتگ اَنت،اے نیّت ءَ بگندئے کسّے گپے جنگ لوٹ ایت بلئے بازیں بے تھمبلی ءَ آئی ءِ ھبر درآیگ ءَ نہ اَنت-
بلوچاں گشتگ “ائیب چہ باسکان اِنت کہ کمان تیران نہ بارت”
بلوچ ءِ گْونڈو یک پہ یکّ ءَ گار بوان اَنت،لٹّ ءُ کٹ کنگ بیگ ءَ اَنت،تُرس ءُ بیھار ءِ باپُشت ءَ پد کنزینگ بوگ ءَ اَنت بلے ناں شپ ءَ زبان پِر ناں دیوالاں گوش۔
کسّے ءَ اگاں بزانتیں کہ پہ اے زھگاں گپّ جنوکے ھست تہ آئی ءَ کُرتن ءَ پیش ھزار رند جیڑاتگ اَت بلئے آئی ءَ سما اِنت کہ باسک چہ بُن ءَ نزور اَنت۔
زی من ءَ شھدبرجاہ ءَ کماشیں گیٹ پانے ءَ دیست، رؤگ ءِ وھد ءَ پہ من سد کلدارے شھار دات من جُست کُرت ناکو ایش کیگ اَنت،گُشتے اشاں بزیر پہ نندانک جتگیں زھگے آپے کن ءُ بیاراِش من زانت اے پیرمرد ءَ انچیں ھاٹیگے گون کہ اشی ءِ وسوس ءَ گوں واب نہ کپ ایت بگندئے گپ کُرت نہ کنت،گشتانک دیگ نزانت نبشتہ کاری ءِ رھبنداں چہ نابلند اِنت بلئے اے پیرمرد وتی بھر ءِ چکاسّ ءَ دیگ لوٹ ایت۔
او بلوچاں! زبان کارچے نہ اِنت کہ کاربندگ ءَ زنگ بیت اِنچو بے تھمبلی شُمئے تپلیں زھگاں پلّکان کنت گپ جن اِت کہ شمئے گپّ توارے مّچین اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔