نبشتانک: منی وابانی تابیر ھانی
نبشتہ کار: مھم جان گُل
دی بلوچستان پوسٹ
تئی بولانیں سینگ ءَ چو بولان ءِ مزاریں بچّانی تیر سُپتگیں سینگ ءِ پیم ءَ یک اُمیتے ءُ یک وشیں بانداتے ءِ شُھازگ ءَ یک اُوستے ماں تئی سینگ ءَ مانگیشّ اِتگ چو روکیں کندیل ءَ دائم رُوک ءُ رژناہ اِنت ءُ تو اے ناشریں اھد ءِ مُساپِرے ءُ اے اھَد زُوراکے ، اے کھر شان اِیت، درد بکشا اِیت، زھیر ءُ لھڑیں ترانگاں ، پشت کپتگیں یات ءُ وشیں لِزّتاں ھم پچ گیپت چہ ترا ءُ چہ من ءَ ھم بلے! من زان آں تو چو بولان ءِ پیم ءَ درد ءِ کشّگ ءَ پوہ ءُ سرپدے تو زُوراک ءِ زُلم ءُ زُوراں ماں نیارے ، شرتگیں کاراں وتی مِنزل ءِ توکل لیکے ءُ جُنزان بَہ ئے۔ اَنچو کہ مریدے پہ وتی ھانی ءَ شیدا بیت ءُ وتی سرجمیں زند ءَ ھانی ءِ نام ءَ کُربان کنت ، اَنچو ترا کنگی اِنت پہ ھانی ئیں گُلزمین ءَ ، پہ من ءَ۔
بلے! من ترا گْوش آں تو منی وابانی تابیریں ھانی ئے، من ءُ منی مِنزل ترا جُنزگ پرما اِیت۔ من مہ باں ھم اے جُنز ءَ ھزار تئی دابیں مھنازیں کاڑ ، دُتکیں شاری، شیرزالیں یاسمِین تھنا جُنزاناں پہ وتی ھمسپرانی وابانی تابیر ءَ۔
اے زمین ءِ مھر زمین زادگاں وتی گُڈّی ھِکّگ ءَ گوں پیوست کُتگ اَنت۔ تو بہ بَہ ئے یا کہ مھروانیں زمین، من وپا ءِ گُڈّی سِیمسراں چہ سر گْوزاں، بلے بے وپائی نہ کناں ءُ باندات ءِ زھر ءُ کُچلیں تژن ءُ پیگورانی دیمپان نہ بہ آں شالا چی ءَ کہ من گُلیں زمین ءِ رکینگ ءُ راج ءِ رُوژنائیں باندات ءِ واب وتی تُنّیگیں چماں دیستگ، ءُ من اے واب گوں تئی ھمراھی ءُ ھمکُوپگی ءَ سرجم کنگ لوٹ آں، بلے اگاں من نہ بیتاں گُڑا اے پِگر ءُ لیکہ ءَ وتی دل ءُ سینگ ءَ پیوست بہ کن ءُ دیم پہ آجوئی ءِ مِنزل ءَ رھادگ بو ، جزماں تھنا کدی نہ بَہ ئے۔ گُڑا من ھمے پھماں ءُ سرپد باں کہ تو من ءَ وتی دل ءُ سینگ ءَ پیوست کُتگ۔
بلے! ترا نمیرانیں نامے بکشایاں کہ باندا بلکیں من گوں تو ھمراہ مہ باں ءُ زمین ءِ سرجمیں ھک ءِ پیلو کنگ ءَ چہ ترا سک دُور برواں ءُ تو اے رستریں دھر ءَ اِیوک ءُ تھنا سپر بہ کن ئے ، گُڑا اے نام ترا توکل ءُ ھاٹیگ دنت۔
من وتی تُنّیگیں چمّانی واب کہ گوں تئی ھمراھی ءَ دیستگاں ، اِشاں تو سرجم بہ کن ئے، ءُ تئی پدکِنِزگ منی وابانی گُٹگِیری بیت ءُ دوستی ءُ مھر ءِ کُول ءُ کرارانی پدا بے وپائی ءُ دُروگے مان اِیت ، پمشکا من گْوش آں تژن ءُ شِگاناں من وتی اَندر ءَ جاہ دات نہ کناں ءُ پہ ترا بے وپائی ءِ نام من ءَ ھِچّ وڑ ءَ شات نہ بیت، بلے من دلجماں کہ تو من ءَ چہ پد ھم وتی مِنزل ءِ وشھالیں باندات ءِ واباں سرجمی ءَ پیلو کن ئے ءُ جُنزانَ بَہ ئے۔ من ءَ شِگانی نہ کن ئے ءُ وت ھم شِگانی نہ بہ ئے شالا۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔