نبشتانک: ندر پہ ھاک ءَ فدا بوتگیں شھیدانی نام ءَ
نبشتہ کار: مسلم بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مئے گِس ءِ درستاں چہ کستریں ساھدار کُلمیر اَت، کُلمیر کہ من مدام میر ءِ نام ءِ سر ءَ توار پرجَت اے منی مھر ات انت یا آئی ءِ نیم نام اَت نہ زاناں، میر ءَ مدام چیز ءِ دست ءَ ات ھنر سازگ ءَ ات، میر کہ درستانی چم ءِ چراگ ات ھرکس ءَ دوست اَت من ءَ شرّی ءَ یات انت ھمے روچ ءَ میر ءَ دو دار دستان ات گوں چِلُّکاں آھاں بندگ ءَ ات من زانتگ ات کہ اشاں دو جوڑ بند ایت چوں توپک ءِ دروشم ءَ کنت، چو کہ میر ءَ پیسرا ھم کتگ ات، یازدہ سالی میر کہ نگد ءُ کلم ءِ جاگھاں آئی ءِ دستاں وت جوڑ کتگیں یک توپکے اے گپ ءَ من ءَ مدام جیڑگ ءَ پرمات من پہ دوستی ءَ میر جُست کُت میر گڑا تو مزن بہ ئے چے ءِ جوڑ بہ ئے ؟ میر ءَ بگل گوات دات انت ءُ پسو دات من سرمچار ءِ جوڑ باں توپکے زیراں ءُ کوھاں رواں من بچکندگے جَت ءُ دراھینت ھاں ھاں! گڑا تو برابر ئے۔ تو و زانے کوھاں تولگ ءُ ھپتار ھست گڑا تو چہ آھاں نہ ترس ئے ،؟ تو بل میر تی کار نہ انت، تولگ کوھاں ھُلّ انت ءُ تو ھمد ءَ لوگ ءَ مات ءِ کُٹ ءَ جاگہ کن ئے تو کجا ءُ کوہ ءُ کیلّگ کجا، میر ءَ دست سر ءَ جَت انت ءُ پسو دات، من مزن باں ورنا باں گڑا و نہ ترس آں یکبرے من میر ءِ گپانی راستی ءَ ایر کپتاں ءُ پد ءَ میر ءِ ھمے گپاناں من کِمار کت یک یازدہ سالی ئیں زھگے انگت وتی شری ءُ ھرابی ءَ نہ زانت بلے وتی باندات ءَ گوں مرچیگیں ھیلاں بندگ ءَ انت، میر کہ انگت منی چمانی دیم ءَ داراں جوڑ کنگ ءُ بندگ ءَ ات من سُبکیں آہ ءِ زرت ءُ دراھینت ھیر بیایاں پرتو میر، تھنا میر انّاں ھمک سیمی زھگ گوں ھمے پکر ءَ بندوک ات، چوناھاں زانتکاراں گْوشتگ، “انسان چاگردی جانورے، چہ چاگر ءَ دربارت” ھنکین ءِ ھمک زھگ ءُ ورنا کماش سرپد ءُ ناسرپد ھر یکے ھمے پکر ءِ منّوک ات، باز بر ءَ من ھم وت ءَ ھمیشانی تہ ءَ مار اتگ، بلے منگ ءُ امل ءِ کنگ ءِ پرک ءَ من سرپد ات آں، میر انگت کسان ات آئی ءَ اے پرک نزانتگ ات اَنت من مدام ھمے گپ مار اتگ، تنیگا راجی زرمبشت نوکی گَب ءُ گڑان انت کہ ھمک زھگ یاگی اِنت، باندات باریں چون بہ بیت؟ وھد جُنزان ات، جاور نگیگ بوان ات انت، زھگ ورنا ءُ یاگی بوان ات انت، ورنا ھرکجا مارکسسی فلسفہ ءُ چی گویرا ءِ گپاں کنان ات انت دیوال گوں زندہ باد ءُ مردہ باداں سیاہ ات اَنت میر ھم ورنا ات ءُ نوکی کالج ءِ وانگ ءِ ھلاس کتگ ات ءُ آ اتکگ ات گس ءَ ءُ دلمانگ ات کہ مزن شاہ دربرجاہ ءَ پہ دیم ءَ وانگ ءَ بروت کھول ءِ مردم ھم چہ میر ءِ اے پیسلہ ءَ رازیگ ات انت، میر کساس پانزدہ روچءَ رند واتر بیت ءُ شُت پہ مزنشاہ دربرجاہ ءَ من ءَ شری ءَ یات انت گڈسری رند ءَ یک شمبے ءِ روچ ات کہ من میر ءَ فون کت، دروت ءُ دراہ باتءَ رند من شریں وڑے ءَ میر ءِ ھال پرسی کت ءُ میر ھم پہ ھنکین ءَ زھیر نال ات، چر اشیءَ رند نا میر ءَ من ءَ فون کُت نا کہ میر ءِ فون ءَ رِنگ شُت، من بے چاڑ بیتگ اتاں پنچ روچ پُرّ بیتگ ات بلے گوں میرءَ ھچ وڑیں رابتہ نہ بیتگ ات ششمی روچ ءِ سھب ءَ کساس دہ بج ات کہ منی فون ءَ توار کُت، من کہ رِنگ گپت چہ دومی نیمگ ءَ توار اتک، ھَلو تو لالا سمائیل گپ ءَ ئے من دراہینت “جی ھو” بلے من آواز دُرست نہ کُت پد ءَ آ نیمگ ءَ چہ توار اتک، جی من میرءِ کلاس میٹ ھم مکتب گپ ءَ اوں، بازیں جست پرساں رند تی نمبر دست کپتگ پرتو بدیں ھالے تی برات یک شمبے ءِ شپ ءَ اجنسیءَ چست کتگ ءُ برتگ اے گپے اش کنگ ءَ رند گشے منی چماں سیاہ آپ بیت انچو تھار بیت انت کہ تھنا من زمین ءِ سر ءَ نہ کپت آں، فون ھم چہ منی دستان لگوشتگ ات-
ھمے یکیں سھب ءَ من کماش سھی کُت گوں وتی ھمرائی ءَ بُرت ءُ شُتاں شھر ءَ معتبر ءُ واجہ گپت انت، ءُ ھر یکی ءَ وتی برات ءِ بے گنائی ءِ کاگز پیش داشت انت، وزیر گزیرانی در ٹُک ات، بلے بژن اے وزیر ءُ معتبرانی گوش مورے ءَ ھم نہ وارت انت، ما وتی جھد برجاہ داشت، میر ءِ رند یلہ نہ دات اَنت بازیں جنجال ءُ اڑ ءُ مشکلاں پد دو سال ءُ چار ماہا رند کہ میر ءِ آجوئی ءِ ھال کیت من ھنکین ءَ بان ءُ کماش گوں وارساں روت ءُ میر ءَ دزگپت، میر کہ ھنکین ءَ سر بیت ءُ منی چم اش گند انت ءُ باور نہ کن آں ، دو سال ءُ چار ماھانی تہ ءَ ورنائیں میر اتکگ ءُ پیر بیتگ، میر ھال پرسیگی نہ اَت سر ءَ بَرّ ات ءُ بے وڑیں گپ کنگ ءَ ات، گْوشے اے ھما میر نہ اَنت، وھد جُنزان ات میر ھم دراہ بوان ات، یک شپے من نشتگ ات آں، میر اتک منی کش ءَ نشت ءُ سر ء جَھل کت ءُ دراھینت ئِے ۔
لالا من پیسلہ کتگ، من رواں کوہاں، من میر ءِ نیمگ ءَ انچو چار ات کہ گوشے آ تپلے ءُ اے گپ ءَ پہ وتی ناسرپدی ءَ کنگ ءَ انت اے پیسلہ تو کدی کتگ ؟ من بچکندگے جت ءُ جست کُت،
ھما وھدی کہ اچ من اے تولگ ءُ ھپتارانی ترس در شُتگ من میر ءِ نیمگ ءَ چار ات ءُ دراھینت ھیر تو ورنایے ءُ کرزے، اے ھبر ءَ گوں ھرکس ءَ مہ کن، چیزے روچ گوست ءُ اے گپ دیم ءَ اتک کماش ءُ کھول ءِ اے دگہ مردم ھم سھی بیت انت کہ میر کوہ ءَ روگ لوٹ اِت شاباشیں مکھیں مات ءَ کہ میر ءِ دست اش چُک ات انت ءُ آریپیں پت ءَ کہ دست میر ءِ بڈ ءَ جَت انت چوں ڈڈھ ڈڈھ ءَ ءُ میر گوں نیکیں واھگانی ھمرائی ءَ کوھاں رھادگ بیت۔
میر یاگی یے جوڑ ات گس داں داہ داہ ماہ ءَ نہ دیستگ اَت اے ھما میر ات کہ چہ تولگانی ھُلّاں ترس اتگ ات ئِے، بلے نی تھاریں شپانی پاساں اتک ءُ من ءَ جیڑگ ءَ ءُ مات ارس ءِ ریچگ ءَ پرماتے اے ھما میر ات کہ وت جوڑکتگیں دار ءِ توپک جاہا گُرک کُشیں گُرکی یے کوپگان ات ئِے، ھردیں کہ شپے گس ءَ اتک گڑا گوں من ءَ ھمے یکّیں گپ ئے کُت۔ “لالا اے سیاھیں شپ الم ءَ جنز ایت سھب کیت ءُ پد ءَ ھچ میر گوں توپک ءَ لیب نہ کنت وژدلیں روچ المءَ کاینت” روچ ءُ شپ ھمے وڑ ءَ گوزان ات انت، روچے روناہ ءِ کوھاں روان ات ءُ روچے کسے شھید بوان ات، باریگ نوبت ءِ تَرّ ات ءُ یک شپے تیراں توار کُت سُھب ءَ ھال اتک دوشی لشکر ءُ سرمچارانی میانءَ جنگ بیتگ ءُ یک ورنا ءِ شھید کنگ بیتگ ما داں کوہ ءِ بُن ءَ سر بیت ایں ءُ دیست کہ کُلمیر انت کپتگ ءُ دیم ءِ سر ءَ زگریں ھونے بَد اتگ انت ءُ جون تولگ ءُ رستراں چُنڈ اتگ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔