دیوال ءِ نِبشتگیں لَبزاں مَہ کروج اِت- ڈاکٹر شکیل بلوچ

نبشتانک: دیوال ءِ نِبشتگیں لَبزاں مَہ کروج اِت

نبشتہ کار: ڈاکٹر شکیل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

اِے دیوال ایوک ءَ مِکّیں دیوال نہ اَنت، اِے مکّیں دیوالانی زیمیں جَبین ءِ تہ ءَ اھدی کِسّہ نبشتگ اَنت، اِے دیوالانانی جبین ءِ سر ءَ مُریدی درد گْون اَنت بلے من اِے دیوالانی سر ءِ نبشتگیں لبزانی ارزشت ءُ مانا نُوں پَھم اِت کہ اِے دیوالانی سر ءِ لبزاناں درد مان اِنت، اِے لبزانی پُشدر ءَ یک اھدے کَل اِنت، اِے لبزانی تہ ءَ درد، بِچکند، یات، ترانگ، زھیر سرجم ءَ پتاتگ ءُ ایر اَنت بلے من اِے گپ ءَ تچک ءُ راست گْوشگ لوٹ آں کہ اِے درد بستیں لبزانی ارزشت ءَ ھما مردم پَھم اِت کنت کہ آئی ءِ وتی زندمان ءُ آئی ءِ دوستیں سنگت ءُ ھمبلانی یات نبشتگ اَنت وھدے کہ آ دیوال ءِ لبزاں چمشانکے دنت گُڑا آ یکبرے سرجم ءَ وتی گْوست ءِ ھیالانی تہ ءَ بیگْواہ بیت، آئی ءِ کُنٹیں جْون ھمد ءَ ساڑی بیت بلے آ گْوست ءِ ترانگاں گْوں انچش موج بیت کہ آ ھچبر ءَ چہ ھما وھد ءُ پاساں چہ در آیگ نہ لْوٹ اِیت اِے ساھتاں چہ گْوستگیں زمانگ ءِ ھیالانی تہ ءَ در آیگ ھمے پیم ءَ گْران اِنت انچش کہ مردم ءِ جبین ءَ چہ دل ءَ گْوں زوراکیں دستاں بِہ جَپّ ئے ءُ بِہ کَش ئے-

اَزگر ٹاکْور یک انچیں وشدل ءُ مِھروانیں سنگتے کہ آئی ءِ مِھر پہ وتی سنگتاں بے کساس اَنت ھو ڈے وھد من تئی گِلگ ءَ چہ کے بہ کن اِیں کہ تئی کدم انچش تیز انت کہ تو پہ وشّیں دور ءُ باریگ ءُ ساھتاں ھچبر نہ جلّ ئے اگاں تو بِہ جلّتین ئے گُڑا من وتی بے وپائیں اُمر ءِ یک دِگہ بھرے اوتھل وانگجاہ ءُ دوارگِس (ھاسٹل) ءَ گْوازینتگ اَت ما مُدامی وھدے کہ گمیگ ءُ مُلور بوتگ اِنت گُڑا چہ ھنگول دوراگس (ھاسٹل) ءَ در اتک ءُ دیم پہ مگسی دوارگس ءَ شُتگ اِنت پرچے کہ اود ءَ مِھرانی پُرکیلیں سنگت ساجُو (ساجد عظیم)، آبد گپُور، زاھد گل، ڈاکٹر عنایت، ءُ آدگہ سنگت جاھمنِند اِت اَنت وھدے کہ ما مگسی دوارگس ءَ شُت اِنت گُڑا زندمان ءِ گْرانیں گم ءِ بار کمّیں سُبَک بوت اَنت سنگتانی ٹھَک ءُ کندگ ءُ مزاکاں چہ اِے دنیا ءِ گماں مارا گِسر کرتگ اَت ھو ڈے وھد۔

مگسی دوارگس ءِ مزنیں دروازگ ءَ کہ مردم ءَ وتی پاد اْیر کرت گُڑا اولی ءَ آئی ءِ چَمّانی نِگاہ یک کْوٹی ءِ دروازگ ءَ کپت اَنت کہ آئی ءِ دروازگ ءِ سر ءَ نبشتہ اَت “مِیر ءِ گِدان”۔ بِزاں کہ اِے کْوٹی مِھروانیں اَزگر ٹاکور ءِ کْوٹی اَت کہ ایشی ءِ تہ ءِ دیوالانی سر ءَ اندوہ چکاریں لبز نبشتہ اَت کہ اَزگر ٹاکور وتی درد نبشتانکی دروشم ءَ اِے دیوالانی سر ءَ نبشتہ کرتگ ءُ سمار اِت اَنت۔

کْوٹی ءِ دیم ءَ ازگر ءِ سے پادیگیں سینکل ھم اوشتاتگ اَت کہ آئی ءِ پُشت ءَ لھتیں بلوچی شئر نبشتہ اَت۔ وھدے کہ ازگر ٹاکور ءَ سیاھیں چَشمکے چمّ ءَ اَت وتی سینکل ءَ گْوں شھدربرجاہ ءَ نودربرانی دیم ءَ گْوست گُڑا ھریکے ءَ اِے لبز الّم ونت اَنت ءُ اِے لبزانی بِزانت (مانا) پَھمگ لوٹ اِت ھریکے ءَ اِے لبزانی بِزانت وتی ھیال ءُ مارشتانء پیم ءَ مانا کُرت اَنت بلے ازگر ٹاکور اوتھل ءِ شھدربرجاہ ءَ سک نام اَت ءُ مشھور اَت اَزگر ءِ کْوٹی مئے سیاہ چاہ ءِ ورَگ ءُ گپّ ءُ دیوان ءِ جاہ اَت سک وش اِت اَنت آ گوستگیں دور ءُ بارِیگ، زاھد گُل مدام لچہ ءُ شِئر ونت، ساجو ءِ مَزاک ءُ کندگ، آبد گپور ءِ وش الھانیں توار ءَ شِئر جَنَگ کجام کِسّھاں بہ کن آں ؟ وھدے کہ من آ اھد ءِ یاتاں جْیڑ آں گُڑا من پَھک ءَ چہ وت ءَ بے سماہ بنت ءُ منی کُنٹ ھمد ءَ ایر اِنت بلے منی ارواہ گْوں گْوست ءِ یاتاں بندوک بیت۔

بلے وھد تو ھِچ نہ جلّ ئے تو انچش بے وپا ئے کہ تئی بے وپائی ءِ کسّہ کنگ نہ بیت وھد ءَ دُرستیں سنگت گِستہ کرت اَنت ھر یک سنگتے دیم پہ وتی میتگ ءُ ھنداں رھادگ بوت ءُ شُت اَنت نوں آ ھاسٹل ءُ آ کْوٹی، آ دیوان جاہ، آ جاہ ءِ نوکیں نودربر دُرست مارا پَجّا نیار اَنت نوکیں اھد ءَ وتی دروشم پَھک ءَ مَٹ کرتگ۔

یک روچے من شال ءَ اِت آں، من ءَ سک دیر اَت کہ من اوتھل شریپ دِیدار نہ کرتگ اَت، من ءَ زَھیراں انچو بے تاھیر کرتگ اَت۔ اناگت ءَ من وٹس اپ چار اِت کہ اَزگر ٹاکور ءِ پیامے (Messege) اھتگ اَت من آئی ءِ توار بند گْوش داشت، گُڑا آ گْوشگ ءَ اَت کہ شُما سکّیں بے وپا اِت، ھما اِنت کہ چہ اوتھل ءِ شھدربرجاہ وانگ دربُرتگ بلے واتر نہ اَتکگ اِت، مِیر ءِ گِدان ءِ دروازگ انگت ھر وھد ءَ پہ شُما پَچ اِنت آ دیوالانی سر ءِ نبشتگیں لبز انگت شُمئے مِھرانی ترانگاں گْیج اَنت، شمئے دیوان جاہ انگت ھْورک اِنت، اِے لبزاں من ءَ بے کساس بے تاھیر ءُ بے سماہ کُرت، من یکپارگی چہ شال ءَ در اھت آں منی ارواہ مگسی دوارگس ءَ “میر ءِ گدان” ءِ دیوالاں ھمباز کنگ ءَ اَت ایوک ءَ منی جْون اَت کہ شال ءَ پشتکپتگ اَت شال ھم مِھروان اِنت بلے شال ءَ من ءَ بے کساس پُروشتگ، شال ءَ من ءَ مِھر ءُ درد دوئیں بکشاتگ، من شال ءَ چہ گِلگ نہ کن آں پرچے کہ من وتی زندمان ءِ گْیشیں وھد اوتھل شریپ ءَ گْوازینت، پمیشکا من ءَ گْوں اوتھل شریپ ءَ مِھر اِنت، اوتھل شریپ من ءَ بے کساس مِھر دَنت، من ءَ درد ھم دنت بلے منی درداناں دوا ھم کنت اوتھل شریپ من ءَ پمیشکا گْیش دوست اِنت کہ آئی ءَ من ءَ گْوں سرجمیں بلوچستان ءَ پَجّاروکی کرتگ ءُ شال ءَ من ءَ درد داتگ، من ءَ بازیں رَند ءَ شال ءَ پُروشتگ، شال ءَ یک انچیں دردے داتگ کہ آ درد ءِ کِسّہ کنگ نہ بیت، اوتھل شریپ منی ارواہ ءِ سارتیں ساھگ اِنت یکبرے من پد ءَ اِے گپّ ءَ تچک کن آں کہ اوتھل شریپ ءَ من ءَ گْوں بلوچستان ءَ پَجّاروکی کُرتگ من ءَ گْوں منی “زندگی” ءَ پَجّاروکی کرتگ ھیر گپ باز اَنت بلے من وھدے کہ ازگَر ٹاکور ءَ جُست کرت کہ تو انگت مِیر ءِ گدان ءَ جاھمنند ئے، گُڑا آئی ءَ من ءَ پسّو دات کہ میر ءِ گدان دگہ لھتیں نودربراناں گْون انت بلے من انگت ھر روچ آئی ءِ دیدار ءَ روآں گپ ءُ دیوان کن آں، ھما نبشتگیں لبزاں وان آں، ھما دیوالاں چار آں پرچے کہ اِے لبزانی تہ ءَ بازیں درد نبشتہ اِنت، اے دیوالانی جبین ءَ منی مھرانی سنگتانی دُرّیں یات ءُ ترانگ نبشتہ اَنت بلے یک روچے منی کْوٹی ءِ تہ ءِ جاھممندیں سنگتاں من ءَ یک گپّے گْوشت کہ ما اِے دیوال ءِ لبزاں کروج اِنت نوں ءُ اِے دیوالاں گْوں نوکیں رنگاں گوناپ اَنت بلے اِے گپّاں من ءَ بے کساس تور اِتگ، گُڑا من آ نودربراناں اِے پسّو داتگ ءُ گْوشتگ کہ تاں من زندگ آں، تاں من اوتھل شریپ ءَ اوں، تئی من اِے کْوٹی ءَ روان ءُ کایاں من ھِچبر اِے نبشتگیں لبزاں کروجگ ءَ نیل آں، اِے لبزاں گْوں منی اُمر ءِ یک بھرے بندوک اِنت، اے دیوالانی تہ ءَ یک اھدے کَل اِنت۔ اِے کْوٹی زاھد گُل اِنت کہ دردناکیں شئر ءُ لچّھاں، اِے کْوٹی ءِ تہ ءَ ساجُو اِنت گْوں وتی سنگتانی مزاک ءُ کندگاں، اِے کْوٹی ءِ تہ ءَ آبد گپور اِنت گْوں وتی وشیں توار ءُ بِچکندگاں، اِے کْوٹی ءِ تہ ءَ تو ئے گْوں وتی مِھروانیں بِچکندگ ءُ بے بھائیں مِھراں من ءَ اِے دیوال، من ءَ اِے کوٹی، من ءَ اِے نبشتگیں لبز چو ساہ ءِ پیم ءَ دوست بنت کسّے کہ اِے لبزاں بِہ کروج اِیت گُڑا بِہ زاں کہ آئی ءَ منی زندمان ءِ نیم بھر کروج اِت ءُ ھاکاں دور دات ھو ڈے اوتھل شریپ تئی مِھر، تئی درد، تئی گم ھم وش اَنت ءُ تامدار اَنت پرچے کہ تو مارا گْوں سرجمیں بلوچستان ءَ پجّاروکی کرتگ ءُ من ءَ گْوں وتی “زندگی ءُ زندمان” ءَ پَجّاروکی کرتگ-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔