نبشتانک: شال ءِ سارتیں گوریچ ءُ ناکو مھراب ءِ توکل
نبشتہ کار: گنی ھیات
دی بلوچستان پوسٹ
دہ اکتوبر ءُ شمبے روچ اَت شرّاتون ءُ اللہ بکش گَل ءَ بال اِت اَنت کہ پیرُک مھراب ءَ پَسے کُشتگ مروچی ما گوشت واری یے کن اِین ءُ دِل ءِ سیر ءَ گوشت ور اِیں ، پیرُک مھراب ءَ پَس ھلار کُتگ اَت سُڈ ءُ گُڈ ءُ ونڈ ونڈ کُتگ اَت دانکہ وتی ھمساھگانی بھر ءَ بہ دنت شرّاتون ئِے توار کُت بیا نماسک تو اے گوشتاں بَر ھمساھگاں بہ دئے ، بلے بیچارگیں شرّاتون ءَ نہ زانت کہ مروچی ھون واریں رستراں مئے راہ بستگ ءُ ملکموت مئے راہ ءِ سر ءَ نادینتگ۔
شَرُّک ءَ وتی دوستگیں براس اللہ بکش گوانک جَت بیا لالا پیرُک ءَ من ءَ گْوشتگ کہ اے گوشتاں پہ ھمساھگاں بھر ءُ بانگ بہ کن بیا کہ من تھنا بُرت اِش کُرت نہ کن آں من ءُ تو ھمراھی ءَ رَو اِیں۔ ھو اڑے بزگیں ھُردُکیں شَرُّک دریگتیں تو وتی گونگیں براس ھمراہ مہ کُتیں بلکیں تئی بِیر الُّک ءَ بہ گپتیں وائے بدنسیبی بزگیں ناکو مھراب ءَ ھم نہ زانت ءُ بشار اَت ئِے نہ بوت کہ مروچیگیں روچ نماسگانی گُڈی روچ اِنت ۔
ناکو مھراب ءَ بچکند اِت ءُ گْوشت شَرُّک تو زاناں بگِر الُّک ءَ شُت نہ کن ئے ، اناں پیرُک جان ، اللہ بکش منی دوستگیں براس اِنت بگِر اللہ بکش ءَ منی زند تاھیر نہ گیپت ءُ تکانسری گوز اِیت من ھر کُج ءَ بہ رو آں اللہ بکش جان منی ھمراہ اِنت ، واکی شَرّاتون ءَ وتی گپ گپّے کُت وت ءَ ملکموت ءِ داشتگیں ھون وَاریں رسترانی دست ءَ وارینت ءُ اللہ بکش ئِے ھم وتی پجّیگ ءَ بُرت ءُ ناکو مھراب ءِ گِس ءِ چراگ ئِے کوراس کُت ، ناکو ءِ گِس ءِ چراگ چوناھا مُجاں گپتگ اَت بلے آئی ءِ نوک شھمیں چراگ ءِ اوست ءِ وَٹ ھم چہ بُن ءَ سست ءُ ھتم بوت ۔
ساھتے ءَ پیسر میتگ ءِ مھلوک ، زھگ ءُ پیریں کماشانی کندگ ءُ ٹھکانی توار اَت ، اناگہ ءَ ھمے یکیں ساھت ءِ تہ ءَ میتگ ءِ رنگ مَٹ بوت بمب ءُ ٹوپانی ھتم نہ بوتگیں توار ءَ چہ میتگ جکس اِت مھلوک ءِ گْوشاں مزنیں چیھانٹ ءُ کُوکار ءُ واہ ءُ زاری ءِ توار بوت مھلوک ءِ سر ءَ گوش ئیگ ءَ آزمان لُمب اِت ءُ اَرش آپ بوان اَت ھنچوش سما کُت کیامت اِنت زمین ءُ آزمان ءَ ڈیک وارتگ اَت هرکسّ همے تُرس ءِ آماچ اَت کہ منی هال چے بیت ، منی زَهگانی هال چے بیت ماچون وَت ءَ پھاز اِت بہ کن اِیں ءُ میتگ دو میتگ بوت ، میتگ گنوکیاں گپت کَس کَسے نہ بوت۔
ناکو مھراب جھسرّ اِت ءُ پاد اتک چہ وتی کرگین ءَ دَر اتک کہ ڈنّ ءَ چار آں چے بوگ ءَ اِنت ، ناکو ڈنّ ءَ دراتک ءُ چم ئِے ماں شرّاتون ءِ تل داتگیں لُنٹاں کپت اَنت کہ شرّاتون نَک نَک جنگ ءَ اَت آئی ءِ سرجمیں بالاد ماں ھون ءَ میچل اِتگ اَت ءُ آئی ءِ راستیں کَش ءَ اللہ بکش دیم پہ چیر اَت ءُ دیم ئِے گوں شرّاتون ءَ اَت آ شَرّاتون ءَ چارگ ءَ اَت ءُ وتی پیرُک ءَ اشارہ کنگ ءَ اَت کہ تو شَرّاتون ءَ چست کن ءُ نادراھجاہ ءَ بَر کہ شَراتون گشیتر نَک نَکُک ءَ شرو بیت بزگین ءُ بے وسیں الُّک ءِ ھرس ماں انارکاں شیپ گِراں بوت انت دانکہ پیرُک ءَ چَک تَرینت اللہ بکش ءِ ساہ بے بزگیں ملکموت ءَ دَر کُت پیرُک ءِ سر ءَ کیامت اتک ءُ زمین ءُ آزمان ھور بوت اَنت ناکو مھراب ءَ وتی دل ءَ گْوشت کُجام کوه ءُ جنگل پہ ما اُوتاگ بوت کن اَنت کہ اُود ءَ مارا مرگ ءِ تُرس نہ بیت۔
دمانے ءَ پَد ناکو ءَ سما کُت ءُ دِل گران بوت چہ وتی ھاوند ءَ کہ منی میار چے اَت؟ بگندے مروچی پہ ماں اھشر ءُ مھشر اِنت کَس منی نزیک ءَ نئیت بزگریں ناکو مھراب مردمانی اوست ءَ بِلے مروچی آئی ھردُکیں نماسگانی ھوناں گوں میچل اِتگیں جون ماں زمین ءِ دِل بند ءَ کپتگ ءُ اللہ بکش ءَ وتی ساہ داتگ ءُ سُرمگیں ھاک ئِے سُھرچک کُتگ ءُ شراتون زمین ءِ سر ءَ لاپ لیٹ وارگ ءَ اِنت ۔
اےتپلانی میار چے اَت؟ منی دُتّکانی میار چے اَت کہ ھردکاں چہ دگنیا ءَ بے مُراد بوت اَنت چو اَناگت ءَ ، بلے دلیر ءُ تمردیں ناکو مھراب وتی کلنڈیں موٹرسینکل ءَ چہ کرگین ءَ دَر کُت ءُ ھردُک ئِے چست کُرت اَنت دو پُشتگ ءَ گوں چیلک ءَ بست انت ئِے ءُ دیم پہ شھر ءَ شت نادراھجاہ ءِ سَربوگ ءَ پیسر شراتون ءَ ھم وتی ساہ دات ، اے بے بزگیں ملکموت ءَ تُشے ھم بَزگ نہ بوت کَموکے ھم ناکو ءِ سر ءَ رھم ئِے نہ کُت ۔
لاچاریں ناکو ءَ وتی ھردکیں گِس ءِ چراگ کیچ تربت ءَ سر کُت اَنت ءُ بندیں پیتی ءَ کُبل کُت انت پہ انساپ ھاتر ءَ شھید پِدا چار راہ ءِ سر ءَ نندانک ءِ جار جت اے ساھت ءَ ناکو ءِ ھمراہ دو ءُ سے پیر مرد اِت اَنت ناکو لاچار اَت آئی ءِ چم ماں دگانی سر ءَ راھیگ ات اَنت لُنج ءُ سیاھیں شپ ءَ وتی سھار کن اَنت کہ کدے رِیز بَستگیں لَجّانی ھُدابُند مادِنیں کِشکے ءِ رَند ءَ مئے ڈِرتگیں اُوستانی کوٹ ءُ کَلات مُھکم بہ بیت ءُ منی راج منی اوست منی ورنا ھمراہ داری کن اَنت ناکو ھمے جیڑگ اَت ۔
تانسِریں شپ وتی گُڈّی پاس ءَ جان کَشان اَت کہ مُلّا ءَ بانگ دات ناکو بے چاڑیں واھگاں سُھب ءِ اُمیت ءَ نشتگ اَت بلے ناکو یک بَرے چہ وتی راج ءَ نا اُمیت بوت اولی شپ ناکو ءَ گوں دگہ دو پیر مرد ءَ تھنائی روچ کُت آئی ءِ دیم ءَ تھنا دژمن ءِ بمب درشتگیں دوئیں تپلانی کُنٹ ات اَنت بام ءَ ساپی دات ءُ روچ ءَ ٹِکّ کُرت ناکو ءِ راج ءَ رُمب ءُ ریچ کُت ناکو مھراب گِیشتر مُھکم بوت وتی دِل ءَ ئِے جیڑ اِت کہ ترا مُھکم بوگی اِنت ھمے رُمب ءُ ریچ ءِ ھمراھی ءَ یک پیریں شیر زالیں ماتے گون اَت کہ نام ئِے بَلُّک مھناز اَت کہ بازیں درد ءُ گماں ھمگرنچ اَت ، درد پہ سگّگ ءَ گار نہ بنت ءُ اندوه پہ گریوگ ءَ اے ھما مات اِنت کہ ایشی ءَ سے ورنا پہ زمین ءَ ندر کُتگ بلے انگا آئی ءِ اوست چو البرز ءَ میک اَنت درداں گوں ھمگرنچیں مات دردسگّگ ءُ اوپار ءَ چہ سرریچیں شیر زال ءَ چُنت درد وتی سینگ ءَ جاگہ داتگ بلے روچ ءِ مروچی پشت نہ کنز اِتگ ۔
ماتی مھناز ءِ آھگ ءَ ناکو مھراب ءِ توکل چو نوک رودیں درچک ءَ شاہ کشّان بوت ، ناکو مھراب ھما گریب ءُ بزگریں پیر مرد اِنت کہ نہ آئی ءِ گور ءَ گُد ھست ناں پاداں شریں بوٹ ءُ چمپل بلے آئی ءِ تھنا یکیں توکل ءُ ھاٹیگ اِنت اے گریبی ءِ جاگہ ءَ ناکو ءَ سے روچ ماں کیچ پریات ءُ زاری کُتگ بلے اِد ءَ آئی ءَ انساپ نہ رَس اِیت ءُ آ دیم پہ شال ءَ رھادگ بوت ءُ گوں وتی راج ءِ ورنا ءُ پیریں ماتی مھناز ءَ کہ اود ءَ آئی ءَ پہ وتی راج ءِ ورناھاں گیشتر اوست ءُ تواکہ ھست اَت بازیں اڑ ءُ جنجال ءُ بزگی ءَ آئی ءِ کاروان سر بوت شال ءِ تاک ریچ ءُ سارتیں گوریچ ءَ مروچی پنچ روچ ءُ پنچ سارتیں شپ ناکو ءَ ماں شال ءَ گوازینتگ پیر مرد ءَ آپریں اِنت تُرس ءِ آماچ نہ اِنت ءُ دیما اتکگ ءُ دگنیائے دیما گپ کنگ ءَ اِنت کہ منی نُماسگ پاکستان ءِ شکریں پوج ءَ جتگ اَنت، شال ءِ سارتیں شپانی تاک ریچیں گوریچ ءَ مھلوک وتی گِسّاں پیم نہ بیت بلے پیر مرد ناکو مھراب ءُ بُلُّک مھناز توکل ءَ سلامت اِنت آئی وتی راج ءِ ورنا یک جاگہ مُچ کُرتگ اَنت اے سارتی ءِ سرا آ زانت اے ملک انساپ نہ رَس ایت کہ انساپ دئیوک وت بلوچے کاتل اِنت بلے ھرکس کہ ھرچ رنگ ءَ ھرچ کد ءَ مزاھمت کنگی اِنت ۔
آ پیر مرد ءِ پریاتانی گوش داروک نیست پیر مرد گوں پرشتگیں چشمک ءَ ءُ پادانی درتگیں سواساں گریت ءُ ھیسکار اِیت کہ منی زند تباہ بوت ، منی پنچ زھگ جنگ بوتگ من ءَ کس نیست من ءَ نہ گد ھست نہ کہ چونڈے نان پہ ورگ ءَ ھست ، من ءَ انساپ دیگ بہ بیت ءُ ایپ سی چہ بلوچستان ءَ در کنگ بہ بیت ، بلے پیر مرد زانت کہ منی تپل پہ پریات ءَ نہ یاینت آ اے پریاتاں پہ وتی راج ءِ ھاتر ءَ کنگ ءَ اِنت کہ باند ءَ دگہ ماتے ءِ شرھاتون بے دردی دژمن ءِ تیرانی آماچ مہ بیت ءُ دگہ پِتے ءِ اللہ بکش ءِ سینگ ءَ سُھر سَریں تیر پیوست مہ بنت ۔
پیر مرد وتی راج ءِ وتی ورناھانی جزبگ ءَ گند اِیت چشمک ءَ جھل کنت ءُ وتی ترونگلیں ھرساں ماں انارکانی سر ءَ پھک کنت بلے شال ءِ ورنا پیریں مات ءُ آجزیں مھراب ءِ ھرساں وت پھک کن انت ءُ آیاں دلجمی دے اَنت کہ ما شمئے ھمراہ اِیں، شال ءِ ورنا پنچ روچ اِنت چار راھانی سر ءَ نندانک ءُ زھرشانی کنگ ءَ انت ءُ دو ھُردکیں زھگانی تیر سُپتگیں ھشت روچگیں کُنٹ ماں شال ءِ سارتیں دگانی سر ءَ ناکو مھراب ءِ اوست ءُ بَلُّک مھناز ءِ راج ءُ نماسگاں وتی گلامی مار اِتگ ءُ اوپار ماں چادر ءَ بستگ ءُ ھر چار راہ ءِ سر ءَ نندوک اَنت ءُ جاک ءُ کُوکار ءُ سلوات اِنت اے گونگیں براس ءُ مھنوئیں گْوھاراں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔