نبشتانک: اَنگریں ترانگ
نبشتہ کار: سعید احمد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
گوش ئے تو گوں وتی هواری ءَ منی زندمان ءِ دراھیں شادمانی وتی گرنچ ءَ ڈک دات ءُ گوں وت بُرتگ اَنت- ترا چَہ پَد من تئی جتائی ءِ یاتانی آس ءَ گوں سُچگ ءُ زندگی کنگ ءَ آں، زندگی ھر روچ تئی جتائی ءِ یاتاں گیش کنان کنت ءُ روچے دابـے ءُ ڈولے سینگار اِیت ءُ مئے سُتکگیں بالاد ءَ گیش تِر سوچیت نہ زاناں اے زندگی ءَ گوں تئی یاتاں پرچہ انچو مھر اِنت؟؟ زندگی پرچہ منی جند ءَ دوست نہ داریت ءُ مارا پرچہ مُجتی گوں انگراں لئیب دار اِیت؟ نہ زاناں من کدی زندگی ترا رُکست کناں بلے داں زندگ آں ترا یات کن آں اگاں بوت ترا مرگ ءَ رند هم یات کن آں کہ تو من ءَ چوں آزارانی دیمپان کتگ-
منی ءُ زندگی ءِ میان ءَ دژمنی نہ زاناں کدی بُنگیج بوتگ من ءَ یات نہ اِنت بلے انچو الّم گوش آں هما اِنت کہ تو رَپتگ ئے هما اِنت کہ تو مئے دیدگاں چو بے اِنانی گار بوتگ ئے هما اِنت کہ منی ءُ زندگی ءِ میان ءَ اے آس روک بوتگ ءُ روچ پہ روچ ودّان اِنت مروچاں گوش ئے منی سرجمیں بالاد همے آس ءَ سوتکگ ءُ انگر کُتگ بلے انگت همے آس ایرموشی ءِ نام ءَ نہ زانت ءُ ھر روچ من ءَ سُھریں دَاگو ءَ گوں داگ پِر داریت-
هما اِنت اے آس منی بالاد ءَ ودّان اِنت گوش ئے من ءَ کسّی هیال گوْر نہ اِنت ناں لوگ ءِ مردماں گوں مھر ءُ دوستی است ناں دوست ءُ یاراں گوں نزیکی ءُ ناں ائید ءُ وشیں روچاں گَل ءُ شادانی بس گوں تئی جتائی ءِ آس ءَ سچگ ءُ انگر بوان آں، هما اِنت کہ اے آس روک بوتگ گوش ئے من ءَ وتی سُچگ ءَ گیش وشی رس اِیت امنچو گیش وت ءَ سوچاں امنچو گیش ملار بہ آں-
برے برے من جیڑ آں تَاں هیال کن آں کہ من پہ وت وشھالی ءِ جُھدے بنا کن آں مُردنی من لوٹاں کہ همے آس ءِ بگیری ءَ پہ وت ءَ یک کسانیں جُھدے بندات بہ کن آں بلے اے منی وس ءُ واک ءَ چَہ ڈن اِنت تئی جتائی ءِ آس اَنچو جمبور اِنت کہ آئی ءِ توسگ منی وس ءُ واک ءَ نہ اِنت-
ھردیں من جُھد کن آں تَہ اے زندمان چَہ من رُکستی لوٹ اِیت من یک شکست وارتگیں سُپاھیگے آں کہ من تئی مھر ءِ پڑ ءِ جنگ ءَ شکست وارتگ ءُ تو اَچ من باج بُرتگ بس گُڈی ترا اینچو گُش آں ترا چہ پد مئے اے زندمان ءَ شکست وارتگ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔