نبشتانک: نمدی یے پہ مھروانیں مھرل ءَ
نبشتہ کار: فضل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
منی مھروانیں مھرل دوا چہ ھداوند ءَ ھر وھد ھمے بوت ءَ کہ مدام وش ءُ وش ھال بات ئے، گم ءُ سکّی کدی مہ گند ئے، بلے من نہ زان آں تو چون ئے سک دیر اِنت کہ تئی گوں ھچ گپ ءُ ھال نہ بوتگ، من سک ودار کُت کہ تو کلوھے ھالے رواں دے ئے بلے من نہ زان آں چے ھبر ءُ ھالے کہ تو منی ھِچ ھال ءَ نہ گر ئے۔
منی مھرل من انگت تئی ودار ءَ اوں، اے گپ ترا یات اِنت تو چے گُشت؟ ھو اے گپ من ھم زان آں کہ ترا یات اِنت۔
بلے منی مھرل من ءَ گوں تو انچش مِھر اِنت انچشکہ یک بچّے ءَ را پہ وتی مکھیں مات بزاں پہ وتی سر ڈگار ءَ مھر بیت۔ انچشکہ یک بندیگیں بچّے چہ زندان ءَ وھدے کہ آجو بیت گُڑا آ وھد ءَ آئی ءِ مات ءَ پہ وتی بچّ ءَ چے پیم مھر بیت مھرل ترا یات اِنت تو من ءَ گُشت کہ کسانیں ائید ءَ رند تو بیا شال ءَ من ءُ تو نند ءُ گند کن اَنت، منی مھرل من ھما اِنت ھمے ساھت ءِ ودار ءَ اوں، اِے ودار ھما ودار ءِ دروشم ءَ اِنت انچش کہ یک جنگ کنوکیں بچّے پہ وتی سرڈگار ءِ آجو بوگ ءَ ودار کنت۔
منی مھرل من ءَ یات اِنت تو گشت تو کا ئے من ءُ تو دست پہ دست باں جبل نور ءِ کوہ ءِ سر ءَ رواں اْود ءَ ننداں ءُ پد ءَ تئی سر منی زانسرانی سر ءَ ایر بہ بیت بے ءُ من تئی سر ءِ مُوداں گوں دستاں بِہ رنداں ءُ پد ءَ وتی مھرانی کسّھاں بکن آں۔
پد ءَ من شئے ءُ ھانی ءِ مھرانی کسّہ کن آں ءُ تو منی ءُ وتی مھرانی کسّھاں درشان کن ئے، منی مھرل من ءَ تئی گوں انچُش مھر اِنت انچش کہ شئے ءَ گوں ھانی ءَ مِھر بوتگ۔ منی مھرل من ءَ ارمان اِنت کہ ائید اتک بلے تئی کلوھے پہ من ءَ نہ اتک کسانیں ائید اتک ءُ شُت، پد ءَ مزنیں ائید ھم اتک ءُ شُت، من انگت تئی ودار ءَ اوں من زاناں کہ تو من ءَ بْیھال نہ کرتگ، من زاناں ترا وھد رسگ ءَ نہ اِنت ، یاں کہ بوت کنت ترا کلوہ دیم دیگ ءِ موہ رسگ ءَ نہ اِنت۔
منی مھرل! من زاناں تو یک سکّیں مھروانے ئے، تو بے مھر نہ بہ ئے، من تئی نام ءَ نمدی لِک اِتگ، من ءَ امیت اِنت کہ تو اِے نمدی ءَ وان ئے ءُ پد ءَ پہ من الم کلوھے دیم دے ئے۔ منی مِھرل ترا یات اِنت کہ تو من گُشت کہ من ترا کجام وھد ءَ گُشت گُڑا تو وت ءَ شال ءَ بِہ رسّیں، من ھم ھمے تئی گپ ءِ ودار ءَ اوں کہ آ کجام وھد بیت کہ تو من ءَ گْوش ئے بیا ءُ من گْوں دل ءِ ارماناں دیم پہ شال ءَ رَھادگ بِہ باں۔ منی مھرل تو من ءَ اِے گپ گُشت کہ من ترا دومی رند ءَ ھما جاہ ءَ دیدار کنگ لوٹ آں ھما جاہ کہ منی ءُ تئی اولی ملاکات بوتگ اَت، بس منی ھم دل لوٹ اِیت کہ من ترا ھما جاہ ءَ بِہ گند آں ءُ تئی دیدار ءِ ھوَاری ءَ من شال ءِ زیبناکی ءَ ھم دیدار بہ کن آں۔
منی مھرل! شال یک انچیں جاھے کہ اْود ءَ تئی وڑیں مھروانیں مھرل نشتگ اَنت، مِھرل من ترا اِے گپ ءَ ھیال ءَ دیگ لوٹ آں ترا یات بیت کہ تو من ءَ گشت کہ تئی واست ءَ من کتاب ھم گِر آں، ھما کتاب کہ آیانی تہ ءَ مِھرانی پُرگنجیں کسّہ ءُ داستان نبشتگ اَنت۔
منی زندمان ءِ مِھر! من اِے نمدی ءَ پد تئی پسّوی نمدی ءِ ودار ءَ اوں، الّم تو کلوھے رواں بِہ دے، من شال ءَ الّم کا اِیں تئی دیدار ءَ، شال ءِ برپیں جبین ءِ سر ءَ من ءُ تو نند اَنت وتی مِھرانی کسّھاں یکے دومی ءِ دیم ءَ درشان کن اَنت سلامت بات ئے منی مھرانی ارواہ!-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔