نبشتانک: بلوچ چہ کُجا اتکگ
نبشتہ کار: براھیم گُؔل
دی بلوچستان پوسٹ
بلوچ کَے اِنت ءُ چہ کُجا اتکگ اے ھبر انگت شَریں وڑے ءَ دیم ءَ نیتکگ پرچا کہ بلوچ آ وھد ءَ دیم ءَ آرگ نہ بیتگ ءُ آیانی پُشدر یک شوکیں دابے ءَ نز آرگ نہ بوتگ پد ءَ بےکِساس ندکار ھست اَنت کہ بلوچ ءَ را جِتا جِتائیں رنگءَ نبیستگ اِش-
لھتیں ندکار گُوْشیت کہ ” بلوچ ” چہ ھزرت ھمزھ ءِ نَسل ءَ چہ در آتکگ پیداک اِنت لھتیں ندکار ھمے گُوش ایت کہ” بلوچ ” چہ عرب نسل ءَ اتکگ لھتیں ندکار گوْش ایت کہ ” بلوچ ” کوہ ءُ گارانی مردُم بیتگ اَنت ءُ ھرجاگہ کہ سبزی یِے بوتگ گُڑا داں ھمود ءَ جاہ منند بیتگ اَنت اِنچو پہ دِلجمے گُشگ بیت کہ بلوچ پیسرا کوہ ءُ گارانی جاہ منند بوتگ اَنت۔
بلے اَنویں لھتیں روچ ءِ ھبرے کہ نوکیں ماھتاکے اتکگ اَت کہ آئی ءِ تہ ءَ یک شوکیں نبشتہ کارے ءَ بلوچ ءَ را بلاشکی ءِ نام ءَ زانگ ءِ پیوست کُتگ اَت-
من اے ماھتاک ءِ نام ءَ نہ گِراں ھود ءَ بلوچ ءَ را آ شوکیں نبشتہ کار اَنت کہ بلوچی چہ بلاشکی ءِ نام ءَ زانگ کُتگ اَت-
اے وڑ رَد اِنت پرچا کہ بلاشکی ءُ بلوچ دو ٹوھیں ھبر اَنت ءُ اِشانی تہءَ سک باز تِپاوت ھست من
اگاں پَس ءَ را گوک بُہ گُشاں گُڑا من رَد باں زمین ءَ آزمان بُہ گُش آں من رَد باں شپ ءَ را روچ بُہ گُش آں من رَد باں پرچا کہ بلاش(بَ. لَا. شْ): چہ پارس ءِ بادشاھاں بوتگ کہ پیروز ءِ چُکّ اِنت ایشی ءَ ملک شاہ ھم گْوش اَنت باز مردم پہ نزانتکاری ایشی ءَ بلوچانی پیرُک گْوش ایت البت اے گپ نمنّگ نہ بیت کہ آ بلوچے بوتگ پرچاکہ چوشیں بازیں سردار ءُ امیرے پارس ءِ تہ ءَ بلوچ بوتگ اَنت انچوش کہ پارس ءِ مستریں بادشاہ “کوروش” کہ بلوچی لچّہ کاراں ھمے گال پْروشتگ ءُ “قریش” کرتگ ءُ رِند اِش “قریش” ءِ ٹکّ ءَ ھمگرنچ کرتگ اَنت-
ھمے وڑ ءَ اگاں ما بِچاریں “کوروش ءُ قریش ” بلاشکی ءُ بلوچ باز تِپاوت اِنت اے ھبر ھَو منّتگیں ھبرے کہ بلوچ چہ بِندات ءَ آریا نسل ءِ سَے ھزار سال ءَ ساریگیں لَڈ ءُ بار ءِ بَھرے بوتگ لڈ اتگ ءُ اَتک ءَ ایران ءِ کوہ ءُ گارانی تہ ءَ نِشتگ اَنت پد ءَ بلوچ کوم سکیں اَیاش پرستیں کُومے بیت ءُ آیار ءَ دِگر ءِ پُلگ ءُ ورگ سک وش بیت اَیاش پرستے بیت ءُ چاریت کہ کَسے اگاں کمو ھزگار اِنت یا کمو شوک ءُ شاھگانیں گُڑا یکدم آئی ءَ را پُل اِتگ اِش-
بلوچ ءِ بابت ءَ انگت تَک چُشیں نبشتہ کاری ءَ شرّیں وڑے ءَ پَٹ ءُ پول نہ کُتگ کہ سرجمیں کِسّہ دیم ءَ آرگ بِہ بیت ءُ شوکیں وڑے ءَ نبشتہ نہ کُتگ کہ بلوچ ءِ پُشدر ساپ ساپ ءَ زاھر بِہ بیت پد ءَ ھر نبشتہ کار ءِ وتی پَٹ ءُ پول ءِ ھرکَس ءَ وتی وڑ ءَ شُوھاز اتگ ءُ نبشتہ کُتگ اَنچو کہ لھتیں نبشتہ کاراں وتی کِتابانی تہ ءَ ھمے نبشتہ کُتگ کہ بلوچ ھزرت ھمزہ ءِ پُشدر ءَ چہ آھوک اِنت ءُ آ ھزرت ھمزہ ءِ چُک ءُ نِماسگاں چہ زانگ بیت اِنت-
پد ءَ لھتیں نبشتہ کار اے ھبر ءَ کنت کہ بلوچ چہ عرب ءَ اتکگ ءُ آئی ءِ بُنی ھنکین عرب بوتگ آ چہ عرب ءَ در کنگ بنت ءُ اِیران ءِ نیمگ ءَ رھادگ بنت۔
نوں اے ھبر پدّر اِنت کہ بلوچ ءِ پُشدر انگت چُشیں رنگےءَ دیمءَ نیتکگ کہ تو گوں دلجمی گُشت بِہ کن ئے کہ بلوچ پِلان جاگہ ئے بیتگ بلے اَمنچو زانگ بیت ءُ دلجمی ءَ گوں گُشگ بیت کہ بلوچ چہ اود ءَ لڈ ءُ بار ءِ آماچ بوگ ءَ رَند کیت ایران ءِ کوہ ءُ گارانی تہ ءَ کیت نِندیت ءُ سِدرا کنت ءُ جاہ منند بیت ھمے کوہ ءِ نام “کوہِ البُرز” بیت کہ اود ءَ بلوچ جامنند بیت۔
پد ءَ بلوچ کوم سکیں بھادُریں کومے بیت ءُ انگت بھادُر اِنت آئی ءَ کہ ھر کُجا دیستگ کَسّے کمو ھزگار ءُ مالدار اِنت گُڑا آئی ءَ را ھر وڑ ءَ پُلتگ پد ءَ بلوچ کوم ءَ کدی اوں وت ءَ را نِزور بوگ ءَ نِشتگ۔
بلوچ کوم ایران ءِ مَردُماں گوں کنجیں پُلگ ءُ ورگ ءَ اَمِنچو بزگ دلسیاہ کناں کہ اِیران ءِ مَردُم مجبور باں رواں بادشاہ ءِ گوْرءَ اے وھد ءَ ایران ءِ بادشاہ نوشیروان عادل بیت گُڑا ایران ءِ بادشاہ نوشیروان عادل کہ وتی مھلوک ءِ جیڑاھاں گوشداریت داں ھمے پیسلہ دنت کہ ھر کُجا بلوچی گِندئے بُہ کُش اِت اِنت بلے کہ زھگے ، زالبولے یا کماشے یک بلوچے ھر جاہ کہ شُما دیست بس بُہ کُش ات ئِے گُڑا ایران ءِ مردُم بادشاہ ءِ ھبرانی اِش کنگ ءَ چہ پد آئی ءِ ھبر ءِ سر ءَ کار کن اَنت ھرجاہ کہ بلوچے گِنداں گُڑا آئی ءِ جنگ ءُ کُشگ بِنا کن اَنت بازیں زالبول ، کماش ، ورنا ءُ زھگ گُشگ بنت چہ ھمد ءَ بلوچ ءِ مزنیں کُٹمے ولگوْج بیت ءُ کمو مَردُم وتی جِند ءَ پہ ھزابی کَشّ ایت چہ ایران ءَ دیر سرجنان کنت۔
سرجنان سرجنان کیت “جھالاوان ” ءِ کوھانی نیمگ ءَ سر بیت ءُ مِزاں مِزاں سوراب ، ماراپ ءُ کلات ءُ بازیں دگہ نیمگ ءَ آیان کنت ءُ آباد بوگ بِندات بیت بلوچ کوم اَنچیں وفا دارے بیت کہ پہ وفا ءِ ھاتر ءَ جِندا بیران اوں کنت گُڑا بلوچ کوم اے جاہ ءَ وتی ماتی زمین لیکگ بِندات کنت اے وھد ءَ کہ بلوچ کیت کلات ءِ نیمگاں آباد بوگ بِندات کنت داں اے وھد ءَ کلات ءُ کلات ءِ کِرّ ءُ گوْراں ” ہندو ھاندانی ” ءِ واجائی بیت ءُ آئی ءِ زُبان “دراوڑی” بیت پد ءَ مِزّاں مِزّاں اے “دراوڑی” زُبان بِگڑان بیت ” بروہی” ءُ ” براہوئی” ءِ تہ ءَ کپان بیت بلوچستان ءِ تہ ءَ داں روچ مرچی اے براہوئی زُبان گُشگ بیت۔
پد ءَ بلوچانی گِشتیریں نیم چہ ایران ءِ تاچینگ ءَ گوں جنّگ ءُ کُشّگ بوتگ اَت سک باز کم بلوچ پہ مرگ ءُ زِند ءَ چہ ایران ءِ ھاکمیانی چانگلاں پَشت کپتگ اَت ءُ آ اتکگ اِت آں کلات ءِ نیمگ ءَ گُڑا بلوچانی واست ءَ تکریبًا دگہ راہ ءُ دِر ھم نیست اَت کہ پہ وت ءَ یک زُبانے جوڑ بِہ کن اَنت پمیشکا تکریبًا سک مجبور باں ءُ گوں براہوئی ءَ ھوار بوان بَنت ءُ براہوئی ءَ وتی زُبان لیک اَنت آئی ءِ اتراپ ءَ ھیل کنگ بِنا کن اَنت بلوچانی آباد بوگ ءَ چہ رَند اے دیار کہ ھمود ءَ بلوچ نِشتگ اَت بلوچ ءَ وتی دیار لیک اِت ءُ بلوچستان ءِ نام ءَ چہ دُنیا ءِ دیم ءَ اتک گوں براھوئیاں سور ءُ سانگ کنان داں سک باز سیادی بوت ءُ آکِر ھوار بوت آں ما پمیشکا گُش آں کہ بلوچ ھما وش بَھت اِنت کہ آئی ءَ را دو زُبان ھست منی وتن ، منی دیار، منی ڈگار ءُ سر زمین ءُ مُچ منی کَے تو اتکگ ئے کہ جُست کن ءِ کہ من کَے آں؟ –
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔