من ھُدا آں ، وت سر نہ آں-زرک میر |داد شاشانی

نبشتانک: من ھُدا آں ، وت سر نہ آں

نبشتہ کار : زرک میر

رجانک: داد شاشانی

دی بلوچستان پوسٹ

منی ھیال ءَ ھُدا ءِ زات یک انچیں نگیگی ءِ آماچ اِنت چو کہ یک راج ءُ یک زالبولے بہ بیت ۔
چُش کہ ملا ءَ ھُدا ءِ گْواچنیں پجار لگتمال کُتگ چہ زالبول ءَ گیش اندیم کُتگ ھپت آزمان ءَ چہ ھما دیم کُتگ آئی ءِ کتاب ھپت پوش ءِ تلا داتگ گوں آئی ءِ بے دروریں نبشتانکاں اِمرُوز تھ ءَ گیشین جنگ ءُ جیڑہ ھُدا ءُ زالبول ءِ سر ءَ بنا بوتگ اَنت ملا ءَ ھُدا ءُ زالبول ھردو وتی دست ءَ کُتگ اَنت چار چار سور کنگ ءِ پتوا داتگ ءُ ھما ھُدا ءِ منّوگِری ءَ پرمام کُتگ ئِے کہ آ وت آئی ءِ منّوگِر اِنت انچو کہ ھُدا ءَ پُل برھنگ ءَ ودی کُتگ ھمے رنگ ءَ مرد ءُ زالبول برھنگ ءَ ودی کُتگ اَنت پرچاکہ ھُدا وت برھنگ اِنت آئی ءِ کِر ءَ ناں کسے ( جے ڈاٹ j برانڈ ) دُکان ھست ناں کہ تارک جمیل ءِ دُکان اِنت کہ اود ءَ گُد گپت ءُ دوتک ءُ گْور ءَ بکنت۔

بلے ملا ءُ پنڈت ءُ پادری ، ناں کہ تھنا زالبول ءَ اندیم کن اَنت آ ھُدا ءِ دْرستیں وشرنگ ءُ زبیائیں ھر چیز ءَ اندیم کن اَنت دانکہ آئی ءِ واھِش سرجم نہ بنت دانکہ ھُدا ءَ را ھم اندیم نہ کُتگ ئِے بلکیں ھُدا وت ھم گْوش اِیت من تئی رگ رگ ءَ ھَوار آں من ءَ دُور ءُ دران مہ شوھاز من گْوش آں مرد ءُ زالبول مِھر زِر ءَ وت ماں وت وتی چُکّگ ءَ گُلائیش بنت الم اے وھد ءَ ھُدا گندگ ءُ ندارہ کنگ ءَ بیت بلے کَس ءَ جل ءُ پل نہ کنت ۔ بلکیں سکین دنت وت ھم چم ءُ دید گْواہ بیت بلے انگت یک روچے کسی گْواھی نہ داتگ ئِے ۔

مُلماھیں دیواناں ھُدا چَہ ملا ءُ پنڈت ءُ پادری ءِ چیر اندری ءَ کیت چوناھیگا ملا ءَ ناچ ءُ سوبت ھم بند کُتگ اَت اَنت راستیں گپ ھمیش اِنت اے ھُدا ءِ راھانی سر ءَ ڈنگر دَور دیگ ءِ جُھد ءَ اَنت پمیشکا منٹو گْوش اِیت ” ھُدا بلاھیں سیکولرے بوتگ آئی ءَ شیتان وتی گپ ءِ نہ منّگ ءَ پہ ھچ وڑیں سزا نہ داتگ اِمرُوز ءَ آجو کُتگ ءُ یل داتگ گْوشتگ ئِے اگاں آ وتی گپ ءَ مردُمان ءَ منّارینت کُت کنت بہ کنت ملا ءُ پنڈت ءِ جنگ سیکولر ازم ءِ بِگیر ءَ اِنت راستی ءَ اگاں بچار ئے ھُدا ءِ بگیری ءَ اِنت بیا اِت ھُدا ءَ چہ اے آزاب ءَ در کن اِت آئی ءِ سَسّا ءُ پکر ءَ موک اِت ھشت مارچ ءِ وڑیں روچے پہ ھُدا ءِ نام ءَ بنا بہ کن اِت ۔ روانک بہ کَش اِت جاک ءُ سلوات بہ کن اِت ۔

پلے کارڈ بہ زیر اِت آیانی سر ءَ اوگام نبشتہ کن اِت من ءَ چَہ آزمان ءَ جھل ءَ بیار اِت” منی سر ءِ چادر ءُ پوشاکاں دُور کن اِت منی ساہ بند اِنت ” منی چِراگ ءَ بل اِت ھر نیمگ ءَ روژنائی بہ بیت” منی رژن ءَ چہ پُل رُد اِیت آس روک نہ بیت ” من ھپتُمی آزمان ءَ نہ آں من مِھر ءُ دوستی کنوکانی میان ءَ ساڑی آں” بیا اِت یکجاہ بہ اِیں مِھر کن اِیں” بکال منی اَنت مُسلمان ھم منی اَنت ناں ملا ناں پنڈت ناں پادری منی اَنت ” من ءَ منی زات ءَ چہ دُور مہ کن اِت ” ” مُراد بات ترا جنکے بوتگ منی اے کار ءَ چہ ترا چے تاوان اِنت ؟ من ءَ تھنا مسیت ءُ مندراں مہ چار من باگِچھاں ھم ساڑی آں ” من ءَ مزنیں تامُر جاھاں مردُمانی بُت ءُ اکَس کَشی ءِ نُگرھیں زیبائیانی تھ ءَ بہ چار اِت ۔

من ءَ بُتانی بُنجل ءَ گوں پُر مِھریں واھگاں شان کنگ ءَ بہ چار اِت من ءَ پوریاگِرانی دست ءِ رنگیں بُرش ءِ چُکّگ ءَ بہ چار اِت من ءَ مِھر ءِ درانگاز کنوکیں مردُمانی سر ءَ پُل شانانی ءُ شاتمانی ءَ بہ چار اِت منی دیم تھار نہ بیت ھچ بر من ءَ جنگ نہ لوٹ اِیت مِھر ءُ یکجاھی لوٹ اِیت من ءَ مزھب ءِ نام ءَ مہ زان اِت مِھر ءِ نام ءَ بہ زان اِت منی ھُدائی ، منی ٹولی ءِ واھگ ءُ لوٹ اِت پرچاکہ ” من ھُدا آں ، وت سر نہ آں”-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔