نبشتانک: منی شال ءِ کامریڈیں بانُک
نبشتہ کار : میرین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مرچی تو بے کساس گیر آیگ ءَ ئے چیاکہ شال ءِ ھما موسم ءُ برپانی رِچگ ءِ ندارگ تنیگت ءَ من ءَ بے کساس تاھیر دے اَنت ھما سریاب روڈ ءِ سرے کپتگیں ھُشکیں تاک ءُ سرینہ ھوٹل ءُ دگہ بازیں اما دمک ءُ در تنی وھدی یات کائینت کہ تو ھموداں چہ گوستگ ءِ بلے کامریڈ تو گپ ءِ زان ئے من مُدام چلتن ءِ کوہ ءِ ٹُل ءَ ننداں تئی وشبوئیں گوات من ءَ بے کساس تاھیر دنت ءُ ھمے یاتاں گوں دوچار کپان ءُ وت ءَ آرام دے آں –
منی شال ءِ کامریڈیں بانُک مرچی ھزار ارمان ءُ ھزار تورشت ءَ گوں لھتے بے سریں رھبند ٹھینگایاں بیت کنت تئی دل آزاری بہ بیت بلے منی مکسد کتن اے نہ انت کہ تئی ھزار ٹپاں من واد ایر بکناں ءُ ترا بے آرام بکناں گُڑا من چہ ترا پھلی لوٹاں اگاں بلکیں منی بے سریں رھبنداں چہ تئی دل آزاری ببی گڑا وتی گنوُکیں سرمچار ءَ دل اوں ستک پھل کن-
کامریڈیں بانُک من ءَ بکش کہ من تئی واستا جوانیں اسکرپٹ ءِ تیار ھم کُرت نکُرت ءُ دومی گور ءَ من ءَ پمیشکا گوں تو مھبت ءِ کہ ترا گوں کتاباں مھبت اِنت ترا گوں وتی مکسد ءَ مھبت اِنت بلے بانُک من ءَ گوں تو مھبت اِنت چیاکہ تو منی مکسد ءِ منی منزل ءِ منی کتابے –
وھدیکہ تو من ءَ یلہ بدئے ءِ گُڑا منی گور ءَ بے وسی ءُ نا اُمیدی ءُ شرمندگی ءَ ابید دگہ ھچ نیست چیاکہ ھزار واب گوں ترا دیستگ اَت کہ گوں من گون بوتگ ءُ گومن ھور ءُ ھواراں بانُک چینچُک کسم گوں ترا وارتگ ءُ تو کُجا کُجا گوں نبوتگ اَنت برے ھُزدار، ھاران ءُ آواران برے بولان، چلتن ءُ کردگاپ برے تربت ءُ شاپک ءِ کوہ ءُ ٹُل ءِ سر ءَ تو گوں من گون بوتگ ئے اے دُرست تئی درُشم ءَ جن اَنت بانُک اے تئی اُمیت ءَ پہ زندگ انت بلے ھژدری تو وت ءَ ارزشت بدے تو کہ بانک وت ءَ ارزشت مدئے ءِ اے منی گور ءَ ھچ ارزشت نہ دے انت-
گپ ءِ زان ئے کامریڈ من مدام داکتر ءِ گوشاں ھمے اُشک کُتگ سبز سبز ءُ سبز بلوچ بلے کامریڈ من مرچی سرپد بوتگاں کہ داکتر مدام سبز سبز ، سبز بلوچ بزاں بلوچستان ءِ سرزمین ! کامریڈ مرچی ھزار شزردیں ماتانی دل ءُ ھزار کوریں دِشتارانی واھگ ءُ ھزار گار ءُ بیگواہ اے کُجا شُت انت زمین ءَ وارتگ انت یا آزمان ءَ پِلکت انت بلے چے بہ گوش آں کامریڈ اے کَرّانی دیار انت اد ءَ بنی آدم ءِ گوشداروک کَے بیت
کامریڈ شال ءِ پراداریں گواش کوہ ءُ در ءُ تربت ءِ گرمیں گوات ءَ ھم تو منی دل ءُ دماگ ءَ نشتگ اَنت کامریڈ اگاں تو من ءَ یلہ بہ کن ئے تو بزاں من مُرتگاں من اگاں بانُک ءِ مھبت ءَ چہ آشنا بہ بوتیناں یکین باور کن من مھبت ءَ چہ دور گستا بوت انت ءُ مھبت ءِ چادر کدی ھم وتی کوپگان نکُرتگ اَت-
بلے چے بہ کناں چیاکہ تو منی مات ءِ رنگ ءَ گندگ بہ ئے من مُدام ترا گنداں من وتی مات ءَ شوھاز کناں ءُ ھون ءِ شریداری ءِ پاسداری من چہ ترا در برتگ کامریڈیں بانُک من ترا کُجا کُجا ندیستگ برے اے ھلک ءُ برے آ میتگ ءُ برے آ دمک ءُ در اے کوہ ءُ آ جور ءُ اے گیابان ءُ آ گُلستان اے دُرستیں جاہ ءُ ھنداں من ترا دیستگ بانُک تئی ھماروچیں گپ ءُ کندگ ءُ ٹاک تنی وھدی منی دل ءِ تہ ءَ زندگ انت چیاکہ تو منی دل ءِ تہ ءَ زندگے چیاکہ کامریڈ غلام حسین شوھاز ءُ عطاشاد مبارک قاضی ءُ سلمان ھمل ءِ شعرانی سَبک من چہ ترا دربرتگ-
کامریڈ زندگی ءِ تہ ءَ من مرچاں بس دو بنی آدم ءَ ارزشت دے آں یکے تو ئِے ءُ دومی بھار! چیاکہ منی ھستی ءُ زیبائی منی پُشت پد شُما اِت ھمبل من وھدے گُل ءُ بھار گُشت تو اے گِلگ ءَ مکن کہ من تئی نام ءَ نگران چیاکہ گُل منی زمین ءُ بھار منی زمین ءِ سرے درچک ءُ دار ھمبل تو اے ھم پھمگ ءِ جھد ءَ بکن کہ ھُشکیں زمین ھم ھُدا ءِ درد ءَ نہ وارت ھمبل تو بلکیں بھار ءَ مزان ئے بلے من جوان زاناں چیاکہ آئی ءِ تہ ءَ من برے وت ءَ ءُ برے وتی سنگتانی شوھاز ءَ درکپاں ءُ بھار ٹھک ءُ کندگ مُدام من ءَ ھمے سکین ءَ دنت کہ تئی روکیں کندیل ءِ روژنائی ءِ بشارت ءَ من ءَ دنت ھمبل اگاں من اے کوڈئیں جھان چہ سپر کُت تو منی بھار جان ءِ ھیال داری ءَ بکن چیاکہ بھار دور نہ انت بلکیں تئی دل ءِ تہ ءَ انت تئی رُو ءَ گوں پیوند ءِ ھمے چلتن ءُ بولان ءِ کوھاں گوں یلچر انت بس من گُڈ سر ءَ ھمے گوشگ لوٹ آں کہ من مُرتگ انت من ءَ وجود نیست ءُ منی رُو ءَ چُنت سالیں کہ مُرتگ ءُ منی بَچ اتگیں بس آزگ انت ءُ من وت نزاناں کہ آ کد باریں ھاکاں گوں ھوار بنت ءُ منی تہ ءِ رُو منی جندئے نہ انت بلکیں بلوچستان ءِ ھزار میلاں چہ دور کوہ چلتن ءُ کردگاپ ءُ تگران ءُ سیاھجی ءِ کوھاں گوں دپن انت ءُ آھیانی رُو من ءَ گوں پیوند انت کہ آئی پھچان( دْرستی) من ءَ، بس من ھمے گوشگ لوٹاں ” نی کنے ٹی زندہ اوس”-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔