نبشتانک: گواڑگ رنگیں سمُل ءَ
نبشتہ کار: شیھک شاہ
دی بلوچستان پوسٹ
من وشان ءُ من وتی گچین کُتگیں کار ءَ گوں دلگوشاں مئے جُھد پہ باندات ءِ منزل ءَ جُنزان اِنت ما باج بُرتگ باندات مئیگ اِنت بوت کنت من نباں بلے تو بہ ئے منی راج بیت اِے وھدی کہ من تئی نام ءَ چیزے نا دز رسیں دانک نبشتہ کنگ ءَ آں شپ ءِ ساھت یازدہ ءُ پنجاہ ءُ یک اِنت رَمس ھژدہ اپریل اِنت دو ھزار بیست یک ءِ سال اِنت من انوں چادر پچ کُتگ تچک آں بلے مکسک واب ءَ نیلگ ءَ اَنت ھمے دمان ءَ تئی یات آتک تئی یات چوناھا مُدام کاینت بلے انوں بے ھساب یات پیداک ئے ، دل ءَ گُشت کہ پرتو چیزے دانک نز بیار ءُ نبشتہ کن ،نزاناں ترا کدی منی نِمدی سر بہ بیت بلے من گوں گوات ءَ پہ تو دیم ئِے دیاں من ھر وڑ ءَ جُھد کنگ ءَ آں کہ ترا بیھال بکناں بلے تو بیھال کنگ نہ بہ ئے پرچا کہ تو بیھال کنگی مردمے نہ ئے پد ءَ تو ھر وھد ءَ رمزان ءِ ماہ ءَ سھور ءَ پاد کا ئے من زاناں تو منی ترانگ ءَ کپ ئے پرچا کہ ھپت سال پیسر من رمزان ءَ تئی نزیک ءَ بوتگ آں سرجمیں شپ ءَ نشتگ آں بلے وھدے کہ شُما سھور ءَ پاد آتکگ ئے گُڑا من وپتگ آں ، زانتگ کہ شُما آگاہ اِت نوں نہ وپس اِت اگاں دُژمن زاھر بہ بیت شُمارا اِنچُک موہ رس اِیت کہ من ءَ پاد بکن اِت من ءَ شمئے سر ءَ ھم بروسہ بوتگ ءُ بروسہ اِنت ءُ من سدک بیتگ آں کہ اِے بے گیرتیں دُژمن من ءَ چُش ارزانی ءَ انگار ءَ کُت نہ کنت ءُ جت نہ کنت ، بلے ھیر کوھنیں گپ ءَ یل دیاں پر تو کایاں من زاناں تو سھورے وھد ءَ وتی کر ءِ مردمانی گوما گپ کتگ ءُ منی ترانگ ءَ کپتگ ئے ءُ پچکند اتگ ، ھمے ھاموشی وھد ءَ تئی چمانی ارس رتکگ اَنت ءُ تو لوگا چہ ڈن در آتکگ ئے بلے ھُدا ءَ بچار اِے رمزان ءِ ماہ ءَ کس ءَ بد دُوا مہ دے، ھمے ساھت ءَ مُرگانی پری پری بیت تو ھما لوگ ءِ دیم ءِ نیمگ ءِ بُرزگ ءَ چماں سک دئے داں من گندگ نباں ھمے بُرزگ ءَ کمے ھما دیم تو تُپنگی مردُم گند ئے ءُ ھمے مار ئے کہ اش درآمد اَنت ،ھمایاں ھرچی بد دُوا دات کن ئے بکن من گُشاں سِنگ اِش بہ جن پرچا کہ ھمے زالمانی سوب ءَ یکے راجی دلار ءُ ھمے بیگیرتیں پارلیمنٹ ءِ مردمانی سوب ءَ مرچی من ءُ تو یکجاہ نہ بوت ایں ،ترا پہ دگرے ءَ بانور اِش کُت من انگت نشتگ آں سمُل سمُل کنان ءُ وتی روچاں گوازین آں ۔
بلے چی بہ کنت مردُم مردم اوں ترا گُش انت کہ سمُل بلکیں ترا تئی دزگُھار جُست بہ کن اَنت یا کُجام ھم وڑ ءَ ترا گُش اَنت ترا شیھو نہ رس اِیت تو پھر بہ بند ءُ بگُش شیھو ءَ زمین چہ دُرستاں دوستر اِنت من ھمے زمین ءِ یک چُکے آں اِد ءَ ھزاراں سمُل ءُ شیھک جُتا کنگ بوتگ، اِد ءَ ھزارانی ھک زورگ بوتگ اَنت اِد ءَ ھزارانی واھگ ناسرجم بوتگ اَنت دُرست ھمے دلارانی سوب انت اگاں مرچی مئے راج ءِ ورنایاں راج ءِ دلاری مہ کُتیں ءُ دُژمن ءِ ھمراداری مہ کُتیں ما دیری آزاد اِت اِیں مرچی شیھک ءُ سمُل یکجاہ اِت اَنت بلے سمُل گم مکن دلارانی روچ ھلاس اَنت دُژمن ءَ پروش وارتگ اگاں من ءُ تو یکجاہ نہ بوت اِیں نوں پہ دگہ شیھک ءُ سُملے ءِ جُتائی ءِ نوبت نئیت بلے زان ئے اولی رند ءَ کہ من ترا دیست تو بچکند اِت تئی ھما بچکندگ انگت منی چمانی ارساں ریچ انت،بلے تو گم مکن ترا ھما گپ ءُ ھبر من گُشت ءَ ھما وڑ بکن من ءَ بے ھیال بکن من ءَ یات مکن تئی زندے ھمراہ نوں ھما اِنت کہ تئی کر ءَ اِنت آئی ءَ مھر بدے آئی ءِ ازت ءَ بکن تئی زندگی ھما اِنت۔
پھل کن چمانی ارس دارگ بوگ ءَ نہ اَنت ءُ پد ءَ منی نزیک ءَ بازیں سنگت وپتگ ءُ لھتے نشتگ من انوں بس ترا یات کنگ ءَ آن ءُ نِمدی ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں من اشکُتگ تئی گوانکوے اسکرین ءِ دیم ءَ منی اکس جتگ سمبال بکن منی اکسے سوب ءَ ترا تاوان مہ رس اِیت مرچی آستونک ءِ مار جند ءِ آستونک ءَ وپتگ کُجام ھم وھد ءَ ڈنگ جنت دل لوٹ اِیت ترا بہ گنداں بلے کار انچُش باز اَنت کہ موہ نہ رس اِیت ءُ پد ءَ جاور ھم ھک ءَ نہ اَنت کہ تئی گس ءَ بیایاں ءُ ترا ھم پریشان کنگ نہ لوٹاں آیگ وَ بیت من آتک ھم کناں ءُ شُت ھم کناں انچُشکہ پیسر ءَ گُشت اِے بیگیرتیں دُژمن دور اوشت اِیت ءُ تیر جنت نزیک ءَ آتک نہ کنت بلے منی روگ ءَ پد تئی بازارے ھال ھالتاکاں شِنگ بیت بوت کنت تئی لوگے ھم سلامت بات ئے مُدام وشیانی منگیراں بات ئے زندگ باں گندگ باں اگاں مُرت آں کبر ءِ سر ءَ الم پہ پاتیہ ءِ وانگ ءَ بیا من تئی گوما چیزے گپ دیم پہ دیم جَنگ لوٹاں نمدی گوات ءَ گون انت ترا من جزماں سر بیت دومی ءِ باریگ ءَ گوات باریں گوں من چون کنت۔
تئی وتی شیھو-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔