منی گار بوگ ءَ ساری-براھیم گُل

نبشتانک: منی گار بوگ ءَ ساری

نبشتہ کار: براھیم گُؔل

(سیمی بَھر)

دی بلوچستان پوسٹ

مِھروان !من ترا پیسرا گُشتگ اَت کہ اگاں تئی ھمرائی ءَ کس نئیت، گُڑا ترا گوں آزمان ءِ نیم بالی مُرگاں پہ کاروان ءِ کِشکانی سپر بُرگی اِنت ءُ سر گِرگی اِنت ۔ترا روگی اِنت ۔
ترا داں ھما وھد ءَ رَوگی اِنت کہ آزمان ءِ نیم بالی مُرگ اوں تئی زُبان ءَ سرپد بِہ بنت، آزمان ءِ شِیر سبزیں ماہ اوں ترا بہ پُرس ایت کہ بلوچی زُبان چوں دُنیا ءِ مزنیں زُباناں گوں ھوار اِنت، ترا تئی آزمان ءِ ابیتکیں اِستال اوں بہ پُرس اَنت کہ بلوچی زُبان چی یے؟آئی ءِ وانگ ءَ دُراھیں آزمان ءَ مجبور بِہ کن، ھنّکین ءِ درچک ءُ دار ترا پجّا بیار اَنت کہ تو زُبان ءِ مُھکمیں ھمرازے یے،تو داں ھما وھد ءَ بُرو کہ تئی زُبان ترا وت بہ گُش ایت کہ تو منی ھک اَد ءَ کُتگ۔

مِھروان !منی گار بوگ ءَ ساری ترا تئی سرجمیں راج زِندگ کنگی اِنت،ترا اوں چو آ دگہ بلوچی ءِ شھزانتانی رَم ءَ وتی زُبان ھوار کنگی اِنت، ترا سک باز جُھد کنگی اِنت۔

مِھروان! ترا یات بیت کہ لھتیں ماہ پیسر ” مئے بلوچانی یک مزنیں جُھد کارے پُلگ بوتگ اَت ” بانُک کریمہ، تو وت دیستگ اَت ءُ گِندگ ءَ ئے کہ بانُک ءِ پُلگ ءَ چہ پَد منی سرجمیں راج پاد آتک ءُ بانُک ءِ پُلگ پہ ھاکماں یک وبالے جوڑ بوت اَنت، ھاکماں نہ زانت کہ یک باُنکے پلگ بیت ءُ آئی ءِ جاگہ ءَ ھزار بانُک کیت،کے زانت کہ ڈاکٹر مھرنگ کَے اِنت کَے زانت کہ مھرنگ بانُک بیت ءُ پہ راج ءَ سوگاتے بیت ، بلے ھمے ڈاکٹر مھرنگ مرچی منی ءُ تئی راج ءِ  ” توار ” گُشگ بیت-

مِھروان! منی گُشگ ءِ مُول ءُ مُراد کہ منی گار بوگ ءَ پَد ترا اوں کریمہ بوگی اِنت، ترا اوں مھرنگ بوگی اِنت ،ترا اوں دُنیایے ھر کُنڈ ءُ دمگ بہ زانت کہ ” تو ھست ئے ءُ تئی زُبان انگت زندگ اِنت ” ترا چو بلوچی زُبان ءِ مزن نام ءُ شھزانتیں سساساچ” ھزرت سَید زھور شاھ ھاشمی ” ءَ چو وتی جِند پہ زُبان ءَ ندر کنگی اِنت، چو سَید ءِ وڑ ءَ پہ زُبان ءَ سِیت ءُ نپ ھِچ چارگی نہ اِنت، بس رَوگی اِنت، تو اوں چو سَید ءِ وڑا بُرو مکران ءِ ھلک ءُ دمگاں پہ زُبان ءَ کُمک ءِ لوٹگ ءَ ءُ اوشت ءِ آماچ بوھگ ھِچ داب ءَ وت ءَ مَیل، ھمے سَید کہ بیت 10 ماہ ءَ پہ زُبان ءَ تگ ءُ تاچ کنت، پہ زُبان ءَ ھزانگے جوڑ کنت، مرچی ھما ھزرت ءِ واھگانی بُنزہ اِنت کہ من ءُ تو یک زُبانے ءِ سر ءَ زانگ بہ ایں، مرچی بلوچانی راجدپتراں اولی لبز بلد ” سید گنج ” اِنت کہ سَید ءَ وتی گُڈی داد مارا بکشات ءُ گِسر گِپت۔

مھروان! منی گار بوگ ءَ ساری ترا اے اوں گُشگ لوٹاں کہ تو اوں پہ زُبان ءَ اَنچیں کارے بِہ کن کہ تئی جُھد ءَ ھرکس بِہ زانت ، تئی اوں لبز بلدے جوڑ بِہ بیت ءُ آئی ءِ نام ” مِھروان ” بِہ بیت، پد ءَ ترا چو سَید ءَ ھرکس بَوان اِیت ءُ بِہ زانت ۔

مِھروان ! دُنیا  سک شاھیگان اِنت ءُ اے شاھیگانی ءِ ھمُک کُنڈ ءَ ترا تئی ھمسپر رَس ایت، بلکیں ترا اَنچیں ھمبل دست کپ ایت کہ آ چہ من ءَ گِیش تئی زُبان ءَ سرپد باں ءُ تئی پہ کاروان ءَ گوں تو مُھکمیں ھمراز بنت ترا رَوگی اِنت ءُ دُرست دست گِرگی اَنت، ترا مُھکم بوگی اِنت،ھمے راج کہ ھر روچ ” سھادت، مَنٹو ءُ اکبال ءَ وان ایت ھمے راج ءَ پہ جند ءِ زُبان ءِ وانگ ءَ بےچاڑ بِہ کن، اَنچیں رنگے بیار کہ تئی زُبان ءِ وانگ ءَ دُراھیں دُنیا گنوک بِہ بیت، دُراھیں دُنیا بِہ زانت کہ تئی زُبان چہ ھمُک زُبان ءَ دیم ءَ تر اِنت۔

مِھروان ! من نہ زان آں تو منی زُبان ءَ داں کُجا بَرئے سر کن ئے؟ بَلے! من دل ءَ جزماں کہ تو منی زُبان ءَ گار بوھگ ءِ آماچی ءَ نیل ئے، تو منی زُبان ءَ پتار بوھگ نیل ئے مُھکمیں واھگاناں پہ مُھکمی ءَ بَر ئے ءُ منزل ءَ سر کن ئے پد ءَ وھد اَنچو زُور آور اِنت کہ چی بھروسہ،کے کُجا بیگواہ بیت ءُ کئی کاروان کُجا اوشت ایت بَلے! مھروان ترا روگی اِنت ،ھر وڑ ءَ روگی اِنت۔

روان اِنت دیم ءَ –

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔