نبشتانک: رودپتر ءِ سیمی بھر
نبشتہ کار: شاؔری لال
دی بلوچستان پوسٹ
در نئیت چُشیں بَلّی یے کہ ماھکانیں شپاں لوگ ءِ پیشگاہ ءَ کِلّہ دار ءَ تکّہ بہ دنت گوں وتی زھگ ءُ نماسگاں کسہ بہ گْوش اِیت، چے ءَ کہ کسّہ جنوکیں بَلّی مُرتگ اَنت بلے پد ءَ اوں بید چہ بَلّی ءَ کسے وتی نگاھاں ھر نیمگ ءَ شانک بہ دنت آئی ءَ کسّھانی گرنچ گندگ ءَ کیت تھنا آئی ءَ ھمے گرنچانی تہ ءِ کسہ بوجگ ءُ چارگ ءَ پد جیڑگی اَنت۔
منی جاڑکیں برات کہ یک سالے ءُ سے ماہ ءَ پیسر ناگتیں مرگ ءَ ھدامرزی بوت ءُ چہ ما پہ مدامی جتا بوت۔ مرچی کہ من ءَ آئی ءِ چاڑاں زرتگ اَت من چہ گنوکی ءَ آئی ءِ پولگ ءَ آئی ءِ کتاب ءُ دپتراں چارگ ءَ اِت آں کہ بوت کنت آئی ءِ چیزے بہ گندان ءُ آزگیں زرد ءَ بہ ساڑیناں پٹّان پٹّان ءَ من آئی ءِ رودپتر ءَ دیست کہ آئی ءَ اے رودپتر ءِ نویسگ ءِ وھد ءَ ھچ کس ءَ وتی کرّ ءَ نیشتگ ءُ مرچی رودپتر کہ من دیست رودپتر ءِ تہ ءَ آئی ءِ بازیں یاتے منی دیم ءَ آتک ءُ رودپتر ءِ سر ءَ گوں وش نویسی ءَ نبشتہ اِنت ”ایشی ءَ پچ مکن رازے مان“-
بلے من ھدامرزی ءِ کول پروشت رودپتر پچ کت، دپتر ءِ پچ کنگ ءَ گوں منی ارسانی ھار ملّ اِت۔ اولی تاک ءِ سر ءَ منی ءُ آئی ءِ کسانی ءِ اکسے جنوک ءَ اَت کہ اکس ءِ تہ ءَ من ءُ آ بگل ماں بگل اوشتوک اَنت رو دپتر ءِ اولی بھر ءِ تہ ءَ آئی ءِ کسانی ءِ یات ءُ وانگجاہ ءِ نوبت نویس اتگ اَنت دومی بھر ءِ تہ ءَ درانڈیھی ءِ وھد ءَ آئی ءَ وتی جنجالی ءُ بزگی نویس اِتگ۔ سیمی بھر ءِ تہ ءَ کہ آئی ءَ پہ وتی میتگ ءِ دیمروئی ءَ گوں سرکار ءَ جنگے کتگ اَت ھما کسہ نویس اِتگ اَت من آئی ءِ کسہ ونت من ءَ پہ وتی برات ءَ ناز بوت کہ آ چوشیں کردے ءِ واھند بوتگ ءُ اے کسہ ءِ بوجگ ءَ پد من گرنچ دات نہ کت ءُ شمے دیم ءَ ایر اِنت۔
آ رودپتر ءِ سیمی بھر ءَ تہ ءَ چوش کسہ کنت:- ”من وانگ ءَ اِت آں اسکول ءُ مدرسہ ءَ نہ نئیکہ سنٹراں من وانگ ءَ ات آں دامگ (انٹرنٹ) ءِ سر ءَ۔ اسکول ءُ مدرسہ وھد ءِ ھرجان بوت اَنت ءُ بند بیت اَنت نی من نشتگ ءُ دامگ ءِ تہ ءَ گھوانی کن آں، چونائی ءَ اسکول ءُ مدرسہ آں تئی دل ءِ تب ءَ وانگ نہ بیت اود ءَ چونیں ماسٹر یاکہ مولوی کتاب دنت ترا ھما کتاب الّم وانگی اِنت بلے دامگ ءِ تہ ءَ تئی دل ءَ چونیں کتاب تب کنت تو آئی ءَ ونت کت کن ئے کسے ترا ٹوکے گوشت نہ کنت“۔
”من دامگ ءِ تہ ءَ ھمک رنگ ءِ کتاب گھوانی کنگ ءَ اِت آں بزاں شائری، لبزانکی، گْوستانکی، راجدپتری، زندجاورھال، نیکراھی ءُ شھزانتی، ءُ دگہ بازیں من ھمے رنگ ءِ کتاب وانگ ءَ اِت آں ءُ دگہ سدانی ھساب ءَ ھمے رنگ ءِ کتاب انگت پہ منی جانبنڈی ءِ سوب ءَ کپتگ ءُ پہ وانگ ءَ ایر اَنت وانگ ءَ وَ چونائی ءَ من ھمک رنگ ءِ کتاب واناں بلے آ ھما کتاب کہ من ءَ سک دوست بیت آ گدار انت“۔
منی گھوانی ءِ شوک نوکی برجاہ اَت کہ ما چہ وتی بنکی ڈیھ ءَ درآتکیں ءُ درانڈیھ بوتیں نوکین ءُ ھشکاوگیں دیارے ءَ آتکیں اِے دیار ءَ اوں مئے ڈیھ ءِ سان زرتگ ات ءُ چو مئے ڈیھ ءَ ھشکاوگ اَت ھما بے اسکولی ءُ بے وانندھی، نئیکہ اد ءَ نادراہ جاھے ھست ات ءُ نئیکہ اد ءَ شرّیں آسراتی یے ءُ مستریں ھبر ایش اَت کہ پہ منی گھوانی ءَ دامگ نیست اَت ھاں البت کاردام (نٹورک) ھست بلے کرّ ءُ گْور ءِ دمگاں دامگ ھست بلے اے دمگ چہ دامگ ءَ زِِبھر اَت۔
اے ھند ءِ آیگ ءَ پیسر من ءَ اد ءَ ھچ سنگتے نیست اَت ءُ نئیکہ من ءَ پجّاروکے ھست اَت من چو ھما ائیدی بُز ءَ سربتگ اِتاں کہ چہ کوچگے ءَ آرگ بوتگ شھر ءَ پہ ائیدی کنگ ءَ ھاں بلے لھتے ماہ ءَ پد من ءَ یک ءُ دو پہ نام ءَ سنگت بوت کہ نوں منی سنگت نہ اَنت نزاناں آھاں من ءَ وتی سنگت لیک اِتگ یا نا بلے آھاں من وتی سنگت لیک اِتگ ءُ انگت وتی سنگت اِش لیک آں بلے من ءَ نوں آ من ءَ وتی نکن اَنت برے برے من آھاناں گوانکو ءِ سر ءَ دروت ءُ سلامے میسج کن آں آ منی میسجانی پسہ ءَ نکن اَنت گڑا من ءَ سک بژن بیت کدی کدی من جیڑ آں بوت کنت آ نہ لوٹ اَنت کہ من آیاناں میسج بہ دیاں یا بوت کنت چہ من ءَ دلگران اَنت بلے دل وت ءَ وت پسہ دنت کہ من ھچ چشیں کارے نہ کتگ آ چہ من ءَ دلگران بہ بنت برے دل گش اِیت آ نوں سیر بوتگ اَنت گاڑی ءُ مزنیں لوگانی ھُدابند بوتگ اَنت پمیشکا منی ڈولیں گریبے ءِ زھگ ءَ یات ءَ نہ اَنت۔ من وَ چہ آھاں کدی یک آنہ یے ءِ لوٹ نہ کتگ ءُ نئیکہ واھگ داراں ھاں یکبرے من چہ آئی ءَ یکبرے یک بینک اکاؤنٹے ءِ لوٹ کت چیاکہ من یک کار ءُ روزگارے بنا کتگ اَت (آ روزگار ءَ را وتن دوست ءُ راج دژمناں بند کت آ کسہ ءَ دگہ برے کن آں) من آ ملک ءِ باشندھے نہ اِت آں من ءَ اے ملک ءَ بینک اکاؤنٹ پچ کت نہ کت) آئی ءَ من ءَ ساپ ءَ ساپ گوشت کہ من بینک اکاؤنٹے دات نہ کن آں گڑا من باز دلپدرد نہ بوت آں چے ءَ کہ من پیسر ءَ دلجم اِت آں کہ اے دردواریں سنگتے نہ ئِِے ءُ منی دومی سنگت بلوچ ءِ زھریں نشہ تریاک ءِ آماچ بوتگ کہ گیش ء وت نہ اِنت اِے دیار ءِ آیگ ءَ من ءَ دو سال گوستگ اَت ءُ منی زندگی ءِ روچ زوال بوان اِت آں وانگ نیست اَت، نئیکہ کتابجاھے ءُ دامگے ھست اَت کہ کتابے بوان اِیت من کہ سرچِست کتگ من ءَ کتاب ءِ ھڈکّہ بوتگ ھرچ رنگ ءِ کتابے دیستگ دل ءَ گشتگ بس بہ زورے اینچو نہ ونتگ کہ اینچو کتاب من ءَ گون بوتگ، بلے اد ءَ من ءَ ھچ کتاب گون نیست اَت ءُ منی وھد ھچ روگ ءَ نہ اَت۔
ماہ ءُ روچ گْوزان اِت اَنت کہ یک روچے ھبرے شنگ اِت کہ سرکار ءَ میتگ ءَ را دامگ دیگ لوٹ اِتگ بلے میتگ ءِ میر ءُ متبراں دامگ جنگ مکن کتگ پرے ھاتر ءَ کہ دامگ میتگ ءِ مردم ءُ جاوراں ھراب کنت۔ پرے ھال ءِ اِشکنگ ءَ رند من سک ابکّہ ءُ ھیران بیت آں دامگ مردماں چتور ھراب کنت، اگاں ھرابے بہ کتیں اینچو وھد ءَ من ھراب بوتگ ات آں من رند ءَ سرپد بوتاں کہ میتگ ءِ میر ءُ متبر انگت ھما ”رجعت پسندی“ ءِ چات ءَ اَنت۔ منی دل ءَ وس وسے ودی بوت۔ یک شیتانی یے۔ یک پندلے کہ چتور چے رنگ ءَ میتگ ءِ مردماں لاچار بکن آں کہ میتگ ءَ دامگ بہ دے اَنت بوت یک روچے من گوں وتی ریٹائر بوتگیں دوئیں سنگتاں ھمے ھبر پیش کت کہ چونیں پندلے سازگی اِنت کہ میتگ ءِ دامگ ءِ ھاتر ءَ گڑا آھاں گوشت مئے میتگ ءَ دامگ نہ رس اِیت اِد ءِ مردم ھچبر چشیں آسراتی نہ لوٹ اَنت دانکہ زاھدان ءَ یک ویرے لونجان کتگ اش سدانی ھساب ءِ کلومیٹر ءِ دوری ءَ یک ویرے تچک کتگ اِش ءُ کاردام ءِ آورتگ بلے دامگ ءِ باری ءَ تپ انت اِش،-
سنگت ءِ گپ ءِ اشکنگ ءَ منی زرد ءَ اوستے ءَ باھند کت من ھما دمان ءَ گوشت اگاں ما ھمے کاردام ءِ ویراں بہ بُرّیں چون اِنت؟ سنگت: کاردام ءِ ویر ءَ چے ءَ بُرّیں؟ من: ویر ءَ ما ءُ شما بُرّیں کاردام بند بیت میتگ ءَ کاردام نہ بیت ءُ ما میتگ ءِ میر ءَ گوش ایں دانکہ میتگ ءَ دامگ جنگ نہ بیت ما کاردام ءَ پچ کنگ ءَ نئیل ایں سنگت ءِ دپ ءَ بچکندگے اَتک واکی راست گشے چوش وش انت بلے ویر ءَ کدین بُرّیں من گوشت ھنی سنگت دامگ ءِ شوکی ات پہ کتاب ءُ وانگ ءَ نہ، بلکیں پہ تامر چارگ ءَ گنوک اَت ما راہ کپتگیں پہ ویر ءِ نیمگ ءَ“۔
من رودپتر ءِ وانگ وانگ ءَ نہ زانت چنچو وھد گْوستگ اَت۔ من ساھت چار اِت کہ سہ بج ءَ بیست ءُ پنچ ملٹ اَت ھنو من ءَ شیما ءِ جنک کلسوم ءَ ٹیوشن دیگی اِنت رودپتر ءِ دیم ءِ تاکاں دگہ وھدے واناں۔
روان اِنت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔