نبشتانک: پہ نمیرانیں آفتاب جتک ءَ
نبشتہ کار: سحر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
منی ھمبلو ءُ زمین زادگ تئی پکر نمیران بات ! آفتاب من بازیں روچاں گار بوتگ اوں وھدے من ءَ مالوم بوت کہ تو شھید بوتگ ئے من اسل ءَ باور نہ کتگ کہ تو اچ من جتا بیتگ ئے بلے اے گپ ءَ من سدکاں کہ تو نمیران ئے، مئے دلانی تہ ءَ، راجدپتر ءِ تاکانی توک ءَ بلے دگہ یک چیزے سک من ءَ بے تاھیر کنت، تئی گشتگیں گپ، تئی پُر تاھیریں آواز من گوشانی تہ ءَ سوت جنگ ءَ انت –
آفتاب جان منی ساہ منی جگر من ھردیں وتی چماں پچ کن آں داں تئی اکس منی دیم ءَ سھر ءَ انت من جھد کتگ کہ تئی اکس منی چمانی دیم ءَ اندیم بہ بیت بلے تو دنیا ءِ تہ ءَ بلوچ راجی جنز ءَ انچوش وتی اکس ساچ ات کہ ھچبر کسی چماں اندیم نہ بوتگ من یکروچے جیڑ ات کہ من پرچہ مونجا باں، آفتاب ءَ زاناں وت نزانت کہ من یکروچے وتی گلزمین ءِ سر ءَ وپساں وتی گلزمین ءِ واستا شھید باں شھید وَ دائم ءَ ھست انت، شھید وتی راجی جنز ءِ تہ ءَ مان انت ، وتی راجدپتر ءُ گلزمین ءِ ھاک ءِ تہ ءَ نمیران انت من پد ءَ دوبر آفتاب ءَ مونجا ءُ ملور نہ بوتگ آں تو زان ئے آفتاب من ءَ تئی ھما گپ سک گیر کیت انت اڑے ھما گپ کہ تو وتی یک اکسے منی سر ءَ دیم دات ، چو کامریڈ ءِ وڑ ءَ تو وتی سنگتانی تہ ءَ تئی نیم سر در ءَ اَت من تئی سر ءَ کند ایت کہ بلائیں چیئرمین سنگتانی توک ءَ گار انت تو ھمد ءَ یک تواربندے دیم دات من تواربند پچ کت تئی آواز ءَ منی گوشانی پردہ پورا سست انت تو انچیں ٹھکے جت ءُ گشت کہ من کہ چون بہ کن آں ، منی سنگتاں من بُلے پشت ءَ باں، بلے وتی دوزواھاں ھرچ وھد ءَ دیم ءَ کن آں من بلے ترا انگت کلاگ بست کہ تو چو بزگ ئے ءُ پد ءَ تو کند ات ءُ گشت شر شر منی سر ءَ بہ کند باندا من ترا کلاگ بنداں ءُ تئی سر ءَ کنداں، بلے من ھمد ءَ باز جیڑ ات کہ باند گواچنی کیت انت ، آفتاب باند انگت نہ یتکگ ۔آفتابی منی بالیں کپودر ! من تو پہ مرگ ءَ شات نہ بئے ، من انگت ترا جیڑاں کہ تو زندگ ئے، اے منی وھم نہ انت بلکیں من راست گوشگ ءَ اوں تو زندگ ئے بس یکرندے دیم ءَ بہ کپ، شپ ءَ استارانی ھمراھی ءَ منی دیم ءَ بہ کپ نئیکہ سارتیں کوشانی پیم ءَ ، نئیکہ ھور ءِ ترمپانی وڑ ءَ آفتاب جان زند چونیں مانا داریت؟ پہ وتن مرگ ءُ زند باز مانا داریت، وتی راج ءَ گلامی ءِ تَوک ءُ زمزیلاں چہ آجو کنگ ءَ زند باز مانا داریت، وتی زمین ءِ سر ءَ شپ ءِ دو دو بج ءَ دگانی سر ءَ بلوچ راجی سوتانی الھان کنگ ءَ زند مانا داریت تئی زندمان پُر مانا انت، پرچا کہ تو پہ راج ءِ آسودگی ءِ واستا اے راہ وت گچین کتگ ات آفتاب من تئی گناهگاروں کہ تو من ءَ گشت من ءَ کوہ ءِ مراد ءَ بر بلے من گشت کہ انوں اناں بلے تو پد ءَ نیتکے، من ودار کت آفتاب تئی من ءَ ھمے چیز سک باز دوست بوتگ ات کہ تو مذھب، زات ءُ زریات ءِ وڑیں نادراھیاں چہ بالا ات ئِے پرچہ کہ تو یک آشوبی یے مردمے ات ئِے آفتاب تو تھنا یک بلوچے ات ئے، یک سنگینیں بلوچے کہ تو وتی زند پہ زمین ندر کت، پہ وتی راج ءَ کربان کت ترا وانگ ءُ زانگ ءَ بلائیں مھرے ھست ات، من ءَ یات انت یکروچے تو من ءَ گشت کہ منی سر ءَ کتاب دیم دے ءُ یکروچے تو وتی تیوگیں کتابانی اکس منی سر ءَ روان دات انت ، آفتاب تئی کتاب من ءَ سک باز دوست بوت انت۔
آفتاب ترا تربت ءِ چارگ ءُ ترگْ ءِ باز واھگ دل ءَ ات ءُ تربت ءَ اتک ئے ھم بلے من ترا کوہ ءِ مراد ءَ نہ برت من ءَ پھل بہ کن، منی زمین زادگ۔
من اے چیز ءَ ھچ گمیگ نیاں کہ من تئی وڑیں مردمے گار کت من وش آں کہ من تئی وڑیں آشوبی ءُ زمین دوست ءُ زمین زادگیں مردمے ءِ دوست ءُ دوزواہ ات آں دنیا ءِ ھمک وشبوانی توک ءَ ھوار بات ئے، زوت واتر بیا من ترا کوہ ءِ مراد ءَ الم براں آفتاب زند ھست انت تو ھست ئے، منی یاتانی تہ ءَ تئی پکرانی توک ءَ تو منی چو ساھگ ءَ ھمراہ ئے، بلوچ ھست انت تو ھست ئے، آفتاب تئی ھون زیان نہ بیت، پرچہ کہ دنیا زانت تو زان ئے، من زاناں ءُ دژمن زانت کہ کولونیلزم ءُ سامراجیت مرگ ءَ دیر نہ کنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔