نبشتانک: ماہ شان من شپ ءُ درانڈیھ
نبشتہ کار: مھروان کمبر
دی بلوچستان پوسٹ
ماھو! من ءَ گوں شپ ءَ مھر اِنت، انچو تھاریں شپاں، سبزیں آزمان ءَ جلشکیں اِستالانی گون ءَ ھم مھر اِنت ۔ ھما اِنت کہ من درانڈیھ ءُ پناہ گیریں بُنجلے ءَ کپتگ آں ، نوں گُمان بیت کہ ھر شپ زیبدار نہ اِنت روچ ءُ شپانی زیبائی جاوراں گوں بندوک اِنت، ھما وھد ءَ وتی وتن ءَ وتی میتگ ءَ بیتگ آں من ءَ شپ ءَ گون بے کِساس مھر بیتگ۔ زِمستان ءَ لوگ ءَ وپتگ ءُ دَریگ ءَ چہ آزمان ءِ ندارہ چار اِتگ ، انوں ھم دَریگ ءَ چہ تُرس ءُ لرز آزمان ءَ چارگ ءَ آں ھمے کہ تھاری گیش بوان بیت تُرس من ءَ پُروش دنت ءُ شپانی زیبائی گِندگ ءَ نئیت ، نہ استال شھم اَنت نیکہ ماہ دْرپش اِیت۔ ماہ ءُ استال چو منی پیم ءَ ابیتک ءُ بے توار اَنت، ھمے کہ شپ وتی بانزُلاں ایر دنت گُڑا گُمان بیت من تھنائی ءِ تیاب ءَ کم کم ایربُکان آں شپ ءَ ھر چیز ءَ تھاری ءِ مانپوش اِیت، بلےشپ کہ بیت بُنجل (کیمپ) گْوش ئے کبرستانے ءِ دْروشم ءَ بیت۔ من ءَ انچو سما بیت کہ من تنک ءُ تھاریں جاھے ءَ کلّ کنگ بوتگ آں ۔
ماھو! من ءَ ھَورانی شپ سک باز دوست بیتگ اَنت ھورانی سر ءَ تر ءُ تاب کنگ وتی گُدانی تر کنگ منی آدّت بوتگ، بلے نوں من ءَ ھِچّ دوست نہ بیت پیسر ءَ من زانتگ اَت کہ سارتیں شپاں ھَور ءِ سر ءَ تر بُوَگ ءَ چہ پد یک گرمیں کُوٹی ءُ گرمیں چاہ ءِ پیالگے منی ودار ءَ اِنت، نوں منی تھار ءُ لُنجیں شپاں ھِچّ نیست بس دِگہ سُھبے ءِ اُمیت ءَ گْوزگ ءَ اَنت۔ اِنشپی ھم ھَور اِنت، گْرند ءُ گروک اِنت، ھردیں کہ گْرندانی توار گُوشاں کپ اِیت گْوش ئے بولان ءُ سائجی ءِ کوھانی سر ءَ پاکستانی لشکر ءِ بمبگواریں گراباں کہ بمبگواری ءَ اَنت ماھُو ترا گپّے بِہ گْوش آں! لھتیں شپ ساری منی ءُ تئی وتن ءِ کُنگریں بچّ ، زمین پھازیں بچّ، بولان نگھپانیں بچّ پاکستانی لشکر ءِ بُنجل ءِ سر ءَ اُرش کن اَنت ءُ دُژمن ءِ بیست ءُ پنچ کارندہ کُش اَنت ءُ آیانی سرجمیں پوجی مڈّیاں وتی کْوزہ ءَ کن اَنت ءُ سَے وتن زادگ وتی سرانی کُربانی ءَ ھم دنت۔ اے وتن ءِ مھر اِنت کہ سنگت پہ بچکند مرگ ءَ وش اَتک کن اَنت ءُ راجدپتر ءِ تاکانی سر ءَ وت ءَ ابدمان کن اَنت۔
ماھو!بولان نگھپانیں سراں چہ یکے آپتاب جتک پنّام ء وشین اَت کہ آ جوانیں وانندہ ءُ سوھویں ورنایے اَت آ مزن شھدربر جاہ ءَ معاشیات ءِ جوانیں نودربرے اَت ءُ ھستومندئے اَت ، بلے آئی ءَ وتی راج ءِ پد منتگی، دِرتہ پُچّی، شُدلاپی، گام گام ءِ سر ءَ کم شرپ بُوَگ ءُ وتی ڈیھ ءِ سر ءَ گُلامیں زند ءِ گْوازینگ اُوپار کُت نہ کُت ءُ سلاہ بند بوت دُژمن ءِ بے سوب کنگ ءَ دیم پہ ھشیمیں کوھاں رپت بولان نگھپانیں آپتاب جان پہ بولان پِدا بوت ءُ بولان ءِ گْورامبازاں پہ ابدی واب کپت ، بلے داں اے جھان ھست اِنت آپتاب جان پہ دائِمی ھست ءُ نمیران اِنت پرچا کہ پہ وتن پند جنوک ءُ ھون شنزیں کارِستاں مرگ ءِ کھریں لِوار کُشت نہ کنت۔
ماھو! بولان نگھپانیں سراں چہ دگہ یکے شاویز پنّام ء سارنگ اَت کہ وتن ءِ یک گْوانکے ءَ پہ بچکند وتی تِلائیں ارواھے بکشات، بلے دُژمن ءَ را اے سوب نہ دات کہ واتر بروت ءُ کِسُہ بہ کنت سارنگ زھری ھُزدار ءِ جھمند اَت ءُ سَے سال ءَ چہ گیش اَت کہ آ سِلاھبندیں گل بی ایل اے ءَ گوں ھمگرنچ اَت آ سما ءُ زانت ءَ چہ سرچکار ءُ سکیں نتُرس ءُ شیواریں سنگتے اَت وھدے سارنگ ءِ سینگ ءَ دُژمن ءِ تیر پیوست بہ اَنت ، گُڑا ھمے شیئر ءَ گْوشان ءَ نمیران بیت کہ-
“رِتکگیں ھون منی ماپ ترا سد رند ءَ”
“بلے پُروشتگیں سنگے ترا ماپ نہ بیت بولان ءِ “۔
ماھو!اے گیدی ءَ ھما مردُم زندگ بہ اَنت کہ وھدے گْوستانک ءِ تاکاں چہ گیش مئے دل ءِ تہ ءَ نکش بہ اَنت۔ زند ءِ کتاب ءِ تھ ءِ دُرستیں لبز کروجگ بہ اَنت، بلے دِلانی تہ ءَ نبشتگیں کِسّہ مُدام مان اَنت بولان ءَ شھید بیتگیں سیمی سنگت شھید بنگل پنّام ء لیلا ھما سنگت اَت کہ آ مئے دلانی تہ ءَ پہ مُدامی زندگ اِنت آ کاھان ءِ جھمنندیں زمین زادگے اَت ءُ وتن شیدائے اَت ، آئی ءِ زمین شیدائی ءِ کِسّھاں بلوچستان ءِ زید، کوہ ءُ ڈگار، مچکدگ، تیاب ءُ چَول ، پٹّ ءُ میدان، آئی ءِ پِگر ءُ لیکہ، پانزدہ سال ءِ بُرّ اِتگیں پند ءُ داتگیں کُربانی وت کن اَنت۔
ماھُو! بس گُڈّی ءَ ترا ھمے گْوش آں کہ منی زِرد ءِ رودپتر ءَ تئی ھواری ءَ ماتیں گُلزمین ءِ زیبائی نبشتہ بُوَگ لوٹ اِیت ، ءُ منی زِرد ءِ گُڈّی ارمان ھم ھمیش اِنت کہ ماتیں گُلزمین ءِ زیبائی ءِ نبشتہ کنگ ءَ ھوار وت ءَ ھم نبشتہ بہ کن آں کہ چے پیم ورناھانی رِتکگیں ھوناں منی بالاد ژامبلینتگ ءُ درانڈیھ ءِ بے کیپ ءُ نہ وشیں شپاں چوں من ءَ آسیں ساہ کندن ءِ ساھگ ءَ سر کُتگ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔