نمیرانیں سلمان جان ءَ-ھمل بلوچ

نبشتانک: نمیرانیں سلمان جان ءَ

نبشتہ کار – ھمل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

سلمان جان بس یکرندے دوبر کمّے وتی دابا بہ مل ءُ بیا سلمان جان من ءَ تئی مَلّگ باز گیر کاینت، پنجگور ءُ پروم تئی ملگانی وداریگ انت پنجگور ءِ کوہ ءُ دمگ ابید ءِ تر ءَ سک بے تاھیر اَنت، ابیتک انت ءُ پروم ءِ کوش بے تر ءَ سک ملور انت سلمان جان تر ءَ یاد انت کہ من ءُ تو اولی رند ءَ کجا دُچار کپت آں؟ اُمیت کناں کہ تر ءَ یاد اِنت من پروم ءَ اِتاں کہ یک سنگتے آھت ءُ گُشت ئِے کہ مروچی لھتیں سنگت پیداک انت لوگ ءَ شر کن اِت ءُ ورگ جریدہ کن اِت۔ من باز گَل بوتاں کہ سنگت پیداک ءَ انت بلے من نہ زانت کہ سنگت کَے انت من پد ءَ اے سنگت ءَ را جست ھم نہ کرت من جیڑ اِت کہ ودار کناں سنگت بیایاں باریں زانگ بنت کَے اَنت
پد ءَ ما لھتیں سنگت دلگوش بوتیں پہ ننگری ءَ پد ءَ من گوں دگہ سنگتے ءَ ھوار شتاں گِس ءِ سپائی ءَ ءُ ودار کت بلے انگت سنگت نہ اَتک اَنت۔ چیزے وھد ءَ پد ماں گوشاں سئیکل ءِ توار کپتاں، من چہ وتی نشتگیں جاگہ ءَ پاد اھتاں ءُ کمے دیم ءَ شُتاں چار اِت کہ سئیکل مئے نیمگ ءَ پیداک انت گڑا من زانت کہ سنگت ھمیش انت۔ سنگت ماشااللہ وَ سک باز اِتاں وھدے کہ ما دیم پہ سنگت ءُ سنگت دیم پہ ما کدم کدم جنزگ بندات کت دانکہ من ءَ یکے مَلّگے سک دوست بوت اَنت دل ءَ گشت تو بس انچو ملان ببو ءُ من ترا انچو بے چاراں ءُ پد ءَ گوں پوجی بُٹ ءُ گوں وتی پوجی مال ءُ مَڈّیاں پد ءَ گوں دستے ءُ گورا چٹ ءُ تزبی ءُ چین گوں چو مانگا ءِ ءُ باز زیبا اَت انچو ڈاکٹر چے رنگ ءَ ات مئے واستا تو وت یک ڈاکٹر چَے گویرا  ات ئے ءُ انچو ترسناک ات ئِے بلئے من ءَ سک باز دوست بوت ئِے ما کلیں سنگت یک پہ یک ءَ دروت ءُ دراھبات بوان بوت ایں من لوٹ اِت کہ من زوت ءَ چہ زوت ھمے سنگت ءَ سلام ءِ بدیاں من ءَ وَ دُرسیں سنگت چو ماس ءِ پیم ءَ دوست اَتاں بلے ھمے سنگت گوں بے مٹ ایں ملگاں ءُ گوں وتی پرسنالٹی ءَ من ءَ سک دوست بوت سلمان جان اے وش ملگ تو اَت ئے سلمان جان وھدے کہ من ءُ تو دیم پہ دیم بوت ایں یکے دومی ءَ امباز اِت تو من ءَ جست کت چون ئے سنگت؟ من پسو دات من وشاں سلامتاں پد ءَ من ترا جست کت تو چون ئے تو گشت کہ من وَ اَر وھد ءَ جکاساں “ھھھھھھ” کلیں سنگتاں کند اِت سلمان جان من ءَ تئی ھمک چیز چو وتی گلزمین ءِ پیم ءَ دوست بوت انت پرچا کہ تو پد ءَ زمین زادگ ءِ اتے ءُ چو زمین ءِ پیم ءَ سک زیبا اِتے۔ پد ءَ ما ءُ شما کلیں سنگت شُت ءُ لوگ ءَ نشت اِنت۔ سنگتے ءَ سپر ءِ بارو ءَ جست پد کت ھمد ءَ گڑا اے سنگت درسیں سنگتانی نام گپت انت جست کت شما چون اِت؟ پد ءَ یک سنگتے ءَ تئی نام گپت ءُ گشت کہ نزام جان چون ئے؟ من گڑا زانت کہ تئی کوڈ نام نزام انت کلیں سنگتاں آپ وارت ءُ کمے دمے سر آؤرت ءُ پد ءَ مئے شمئے دیوان برجاہ بوت همد ءَ دگہ یک سنگتے ءَ تر ءَ گشت گوڑا جان سگریٹ ءِ بہ دے گوں کہ منی سگریٹ پرپٹ ءَ کچی ءَ انت من ھمد ءَ پد ءَ پریشان بوتاں ءُ دل ءِ تھ ءَ جیڑ اِت کہ اے سنگت ءَ  گوڑا چے واستا گشت پد ءَ من ءَ سرپدی رس اِت بلئے نوں جست کنگ مناسب نہ سمج اِت پد ءَ  سنگتاں ورگ وارت ءُ کمے ءَ پد دگے لھتیں سنگت آھت انت گڑا ما ءُ شما داں دیراں دیوان کت سلمان جان چہ اے سنگتاں لھتیں تئی پیم ءَ پہ زمین سالونک بوت چیزے باجو بوت ءُ وتی زمیر اِش بھا کت ءُ لھتیں انگت گوں مھکمیں پگراں راج ءِ سنگر اش داشتگ انت۔ من ایوک ءَ یک سنگتے ءَ را جُست کت کہ اے سنگت ءَ پرچا گوڑا گُشتءِ؟ گڑ ءَ سنگت ءَ پسو دات کہ نزام جان ءِ ملّگ چو گوڑا ءِ پیم ءَ انت ءُ نزام جان سیاجی ءِ کوھانی سر ءَ چو گوڑا ءِ پیما سرکپتگ گڑا سنگتاں ھمد ءَ چہ نزام جان ءَ پہ مھر گوڑا گُش اَنت سلمان جان تر ءَ بازيں سنگتے ءَ چَہ مھر ءُ دوستی ءَ گوڑا گُشت ءُ گوں تئی مھروانی ءَ کہ اَر کس ءَ تر ءَ بہ دیستیں آر ءَ گوں تو مھر بوت اَنچو کم کم ءَ من تو یکے دومی ءَ پہ جوانی ءَ زانت تو من ءَ ھر وھد ءَ گشت کہ اگاں تو پنجگور آھت ئے گڑا منی کرءَ الّم بیا من گشت الّم۔

سلو جان ترا یاد بیت ھر وھد ءَ کہ من ءَ سواری ءِ کار كپت ھمے کہ من آھت آں پہ سواری واستا گڑا تو چہ درساں پیسر گشت “ھمل جان منی پرپٹ ءِ چابی ایش انت، منی پرپٹ ءَ بزور” سلو جان تئی ھمے مھروانی من ءَ سک دوست بوت ھمے داب ءَ وھد گوزان بوت ءُ پد ءَ يک روچے شما در کپت اِت پہ سپر ءِ واستا ءُ تو روگ ءِ وھد ءَ گشت کہ پد ءَ دوبر کایاں انشاءاللہ شمئے روگ ءَ پد میتگ سک ابیتک بوت۔ چیزے وھد ءَ پد تو گوں سنگتے ءَ دوبر آھت اِت من پد ءَ ھمے پیم ءَ گل بوتاں همے ڈول ءَ شما ھر وھدے آھت اِت ءُ پد ءَ شُت اِت گڑ ءَ ھمے وھدے تھ ءَ من ءُ تو باز نزیک بوت اِنت من تو مدام نشت ءُ دیوان کت ءُ من ءَ تو اَر وھد ءَ گشت کہ تو زان ئے مئے دشمن کَے اِنت ءُ ما گوں کَے ءَ جنگ ءَ ایں پد ءَ من پسو دات ھھھھ چون نزاناں مئے دشمن پاکستان انت کہ مئے زمین پہ زور قبضہ کرتگ۔ تو پد ءَ گشت ھکے تو ئِے اے گپ ءَ ھچبر بے ھیال مکن مدام یاد ءَ بہ بو۔

سلمان جان من ھچ بے ھال نہ کتگ انت من ءَ درسیں گپ انگت یات انت نوں ما شائری ءِ وڑایاں وتی دشمن شری سر ءَ پجا آؤورتگ سلمان جان سنگت کہ اَر وھدءَ نند انت گڑ ءَ تئی بھادری ءِ بارو ءَ گپ کن انت ءُ ھمے گوش انت کہ نزام ءِ پیمیں بھادریں سنگت سک کم انت ءُ تئی ڈرائیوری ءِ کسھاں ھم کن‌ اَنت کہ سلمان جان ءِ پیمیں ڈرائیور تو ھچ جاہ نہ گندیں واکی سلمان جان تئی بھادری ءِ کسہ دشمن ءَ ھم کرتگ ءُ گُش اِیت کہ ما چوشیں بھادر سک کم دیستگ وھد گوزاں بوت ءُ پد ءَ من شُتاں دیم پہ پنجگور، من اود ءَ باز جُھد کت کہ تر ءَ بگنداں بلے وھد ءُ جاور ھمے رنگ ءَ بوت انت کہ ما اود ءَ تر ءَ دیست نہ کت باز مُدت ءَ پد من دوبر دیم پہ پروم رھادگ بوتاں ءُ ھمے جیڑ اِت کہ اللہ بہ کنت کہ من پد ءَ گوں تو دُچار بہ کپاں ءُ منی آھگ ءَ لھتیں روچ پد تو آھتے من ءَ باز وشی بوت کہ من تر ءَ بازیں وھدے ءَ پد دیست تو انگت ھما سلمان اِت ئے ھمے پیم ءَ وھد روان بوت ءُ من تو باز رند ءَ دُچار کپتیں سلمان جان ترا یات انت کہ منی ءُ تئی گُڈی نند ءُ نیاد کدی ءُ کُجا بوت؟ من ءَ وَ شری ءَ یات اِنت پروم ءَ سال دو ھزار سینزدہ ءَ ءُ چد ءُ پد من تو ھچ بر دُچار نہ کپتیں۔ سال 2014 اپریل ءِ ماہ ءَ من ءَ ھالے سر بوت کہ تو ءُ اے زمین ءِ دگہ یک بچے بزاں کہ شئیب پنام سبزو دائمی پہ زمین ابد مان بوتگ اِت۔ شمئے شھیدی ءِ ھال ءَ مار ءَ باز دل پہ درد کت بلے چے کت کن ایں تر ءَ یات اِنت کہ تو مدام گشت کہ اے جنگ ءَ ابید چہ کربانی ءَ ھچبر دیم ءَ نہ رؤت ءُ تو راست گشتگ اَت جنگ ءَ ابید کربانی ءَ دیم ءَ نہ رؤت مرچی تئی ڈولیں ھزار سرانی کربان بوگ ءَ رند بلوچ ءِ اے جنگ دیم ءَ شُتگ سلمان جان تئی روگ ءَ پد گُش ئے کہ پنجگور چورو بوتگ پنجگور ءِ هَمُک دمگ ابیتک ءُ ملور اِنت، چتکان ءِ دمگ تئی وداریگ انت کہ کد بیت کہ تئی گام ئِے دلبند ءَ ایر بیت، ساجی ءِ تلار ترا مدام توار جن اَنت ءُ بے ترا پروم ءِ کوش هم پیسریگیں وڑ ءَ نہ کش ایت۔ سلمان جان تئی روگ ءَ باز وھد ءَ پد تئی پیمیں نرمزاری ءَ پنجگور ءِ تہ ءَ پاد ایر کرتگ ءُ دشمن ءَ را باز بے وس ءُ لاچار کرتگ ءِ گڑا اے وھد ءَ اَر کسی زبان ءَ همے گپ انت  کہ اے سلمان انت کہ پد ءَ واتر کرتگ ئِے مات ءَ دگہ سلمان ءِ پیداک کتگ ما زاناں کہ تئی مٹ وَ ھچبر دوبر نیئیت بلے تئی پگر انگت زندگ انت سلمان جان تئی براس انگت ماں بلوچستان ءِ کوہ ءُ گیاباں ساڑی انت ءُ بدیں دشمن ءَ گون جنگ ءَ انت سلمان جان بس یک رند ءِ پد ءَ کمے وتی داب ءَ بہ مل ءُ بیا –

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔