آزمانک: 36نمبر
آزمانکار: پاتمہ ھسن
رجانکار: شاری بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
من ھچ چُشیں وش سمائی ءِ تہ ءَ نہ آں کہ من شررنگے آں۔ پد ءَ اوں وھدے کہ من آدینک ءَ چار آں گڑا آ منی نیمگ ءَ گوں اجب نگاھیں دیدگاں چار اِیت من آئی ءَ گْوشتگ کہ آدینک ءِ چارگ تھنا منی آدت اِنت اِد ءَ منی وت پسندی ءِ دزرس نیست وت پسندی چے، برے برے من ءَ جنک بوگ ءِ مارشت ھراب لگ اِیت دْریگتیں من بچکے بوتین آں گوں آزاتی ءَ چَرّ ات ءُ گَشت آں، سنگتانی کوپگ ءَ دست ایر کُت گپ جَت ءُ دست ءِ سر ءَ دست ٹھکینت ءُ گوں ٹھک ٹھک ءَ کند اِت۔ بلے وھدے کہ کسے مسکرا کنت ءُ منی نیمگ ءَ دست ءَ ٹال کنت گڑا من وتی دست ءَ ھنچو پُشت ءَ کشّ آں گشے آ پلیتے چوش نہ اِنت کہ من ءَ دست ءِ دیگ بَد کیت من چو کنگ نہ لوٹ آں بلے من ءَ باور نہ اِنت کہ آ تھنا دست ءَ دیگ لوٹ اِیت۔
ماں گْواچن ءَ وھدے کہ من مزن بوتگ آں من اجب اجب نگاھیں دیدگاں گوں دچار بوگ ءَ آں بازیں رَند ءَ پِت ءِ سنگت ھنچوش چار اَنت گُشے من پِپّلی آں۔ چوکہ منی کستریں برات مزہ گیپت ءُ وارت یا پد ءَ منی تہ ءَ پِِپّلی شریگ مان، کہ آ گوں لنکُکاں کش اِیت ءُ چٹّ اِیت اِش۔
آ منی دزگھار اِنت۔ وھدے آ من ءَ اجبیں دیدگاں گوں چار اِیت گڑا من اجکّہ بہ آں اِے شَرّ اِنت کہ منی کد پنچ پُٹ چار انچ اِنت ءُ سینڈل پادا کنگ ءَ پنچ پُٹ پنچ انچ بیت اِنت بیست ءُ ھشت، سی ءُ شش ءِ پارمولا ءِ سر ءَ پِٹ بہ آں۔ بلے من ھچ چشیں Beauty Contest ءِ ھاتر ءَ برابر نہ آں۔ منی ودی بوگ ءَ منی بَلُّک ءَ سکّ دَرد بوتگ کہ آئی ءِ کھول ءَ سیاھیں جنکے چونی ءَ بوتگ۔ وتی اسپتیں جنک ءِ کُٹّ ءَ من ءَ دیستگ ئِے سردیں آھے کش اِتگ۔ آئی ءَ اِے شک بوتگ کہ نادراھجاہ ءَ بدل کنگ بوتگ آں۔ اِے درھیں گپ چہ کسانی ءَ منی گوشاں کپگ ءَ اَنت گڑا من چون دلجم بوت کن آں کہ من شررنگے آں پمیشکہ من ھر بر ءَ آدینک ءَ گِند آن ءُ جیڑ آں آ چی اِنت کہ دومی منی نیمگ ءَ ھیال گْور بنت۔
منی ھمک وھد ءَ کوشست بوتگ مردم منی گپاں گوش بہ دار اَنت ءُ بہ پھم اَنت ماں وانگجاہ ءَ من سوھوئیں نودربرے بوتگ آں، گھوانی ءِ شوک ءَ بازیں کتابے ونت۔ بلے وھدے من گوں بچکاں گپ کت من مار اِت آ ھچ اِشکُنگ ءَ نہ اَنت ءُ جنک منی گپاں پھمگ ءَ نہ اَنت آھاں منی لنکُکانی گوناپ ءُ روَگ ءِ ملّگ دوست بیت اگاں من آھاں اِے بہ گوش آں کہ من ھچبر ورزش نہ کتگ ءُ نئیکہ کدم چِست کنگ ءِ وڑ ءُ رھبند ءِ سر ءَ جیڑ اِتگ، گڑا آ باور نہ کن اَنت۔ آ وَ منی اِے گپ ءَ باور نہ کن اَنت کہ من ءَ چشیں بوائے پرینڈ نیست کہ آھاں پھم اَتگ بچکاناں اوں ھمے گِلگ اِنت کہ من کتاب وانگ ءَ وتی وھد ءَ زوال کنگ ءَ آں من ءَ چے وانگی اِنت، ھما چمّاں کہ آھانی گِندگ ءَ من دِل تپرکھہ بہ آں یا ھما نمدی کہ برے برے گمنامی آتکگ اَنت۔
اولی بر ءَ میتگ ءِ بچکے ءَ گوں مئے نوکر ءَ ھنچیں نمدی یے راہ دات گڑا من آئی ءِ سر ءَ باز کوکار کت یکدم نوکر ءَ چہ لوگ ءَ درکنگ ءِ لوٹ کت۔ گڑا مات ءَ نوکر ءَ در نہ کت ئِے، بلے من ءَ گوشت ئِے کہ وھدے من ڈنّ ءَ رو آں، گڑا سریگ ءَ شَر سر ءَ بہ کن آں۔ اے نوں سریگ ءَ گوں آبیرگیں نمدی نویس ءَ چے کار اِنت، اِے گپ منی پھم ءَ نہ یتک۔ سریگ ءِ شر سر ءَ کنگ من ءَ انکار نہ اِنت بلے ھما چمّاں چون بہ کن آں، سریگ ءَ بِلّ، پُچّکانی آدیم گِندگ ءَ مارگ بنت انت دل گوش اِیت یک روچے آ چمّاں ناکُنانی سر ءَ بہ کش پد ءَ جیڑ آں چنکس چمّ؟ چہ بازار ءِ گْوزگ ءَ وھدے من ءَ سْروشک جنگ ءَ من یک مردمے چُپتگ اَت، آ وھد ءَ ھنچیں چنچو نگاہ چہ سْروشک جنگ ءَ گیشتر منی جان ءَ جِکّ جنگ ءَ اِت اَنت۔
ھما وھد ءَ یک روچے من آئی ءَ گشت، ” تو گوش ئے بھتاور اَنت ھما جنک کہ آھانی بدن ڈولدار اَنت، یک روچے کمو پوم والا سی ءُ شش لمبر ءِ گْوربندے گْور ءَ کن چہ بازار ءَ بہ گرد بچار“۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔