اِشک یک نشھے جوڑ بوتگ-ھان ساجدی

نبشتانک: اِشک یک نشھے جوڑ بوتگ

نبشتہ کار : ھان ساجدی

دی بلوچستان پوسٹ

اگاں یک مردمے ءِ باتن ءَ پہ چیزے ءَ لوٹ ءُ واھگ بہ بیت ءُ زرد ءَ بس ھما یکیں چیز ءِ ھیال ءُ جیڑہ بہ بنت گُڑا آ اشک ءِ نام ءَ زانگ بیت ءُ اِشک مردم ءَ ھما یکیں چیز ءِ ھیالانی تہ ءَ گار کنت اِشک گوں وتی راجی زبان، وتن ، راج ءُ برے گوں مردم ءَ ھم بیت اِشک یک ابابت ھساب ءَ اِنت اشک ھنچیں نادْرائی یے کہ آ مردم ءِ باتن ءَ تھنا کنت  ءُ گوں زرد ءِ جیڑھاں ھمگرنچ بیت  مردم مُدام گْوش اِیت من تھنا بِہ  باں ،   مرچاں ھمک مردم اشک ءِ آماچ اِنت ۔

اگاں ما شرّی ءَ چمشانک بہ دے  ایں گُڑا مئے چاگرد اشکی گنوک ءَ سر ریچ اِنت ءُ ھمک ورناہ ھمے نادْرائی ءِ آماچ اِنت اے انچیں نادْرائی یے کہ مردم ءِ باتن ءِ تہ ءَ گار اِنت ایشی ھال گوں ھمک مردم ءَ شنگ کنگ نہ بیت اشک ءِ آس  روچ پہ روچ ءَ مئے چاگرد ءَ اندیم کنان اِنت اگاں یک ورناھے اشک ءِ آماچ بیت گُڑا  آ نہ پہ وت ءَ جیڑ اِیت ءُ نہ دوئمی ءِ بستار ءَ زانت ءُ لوگ ءِ مردم ءُ چاگرد آئی واست ءَ ھچ ارزشت نہ دار اَنت آ بھ نہ جیڑ اِیت کہ منی سَوب ءَ منی ھاندان چاگرد ءِ تہ ءَ بَنام بُوّگ ءَ اِنت کمالان بیبگر ءِ جوڑ کُتگیں تامُر ” مَلار ” ءَ ما بہ چار ایں مارا بلاھیں سرپدی یے رس اِیت کہ اشک چتور مردم ءَ تباہ کنت ھما ورناہ کہ وتی پِت ءُ ماتانی باندات ءِ اُمیت اَنت ءُ راج ءِ آوکیں باندات ءِ چِراگ اَنت بلے ھما ورناہ مرچی یک ھنچیں سِلّیں نادْرائی یے ( اشک ءُ نشہ ) ءِ آماچ اَنت کہ راج آھان چَہ  ھچ اُمیت نہ دار اِیت اے دَور ءِ مردماں اشک ءَ را یک بلاھیں کاروبارے جوڑ کُتگ ءُ دروگیں مھر ءِ نام داتگ ءُ دروگیں مھر مردم ءَ انچو دلپروش کنت کہ مردم ھمے جیڑ اِیت منی زند  زوت ھلاس بہ بیت شَرّتر اِنت ءُ اے زندمان ءِ تہ ءَ ھچ مول ءُ مراد نیست ، آ ھمک وتی زند ءِ تباہ کنگ ءِ جْھد ءَ اِنت یکے اِشک ءِ نادْرائی ءُ دوئمی  مردم پد ءَ نشہ کنگ بندات کنت گُڑا آئی زند تبائی ءِ نیمگ ءَ جُنزان بیت ۔

اگاں ما بہ چار ایں مئے چاگرد ءِ تہ ءَ مستریں نادْرائی نشہ ئیگ اِنت کہ مئے ورناہ آ ءَ را شوک ءِ ھساب ءَ زور اَنت ءُ وتی زند ءَ تباہ کن اَنت ھمک نیمگ ءَ چماں چِست بہ کن ئے داں ورناہ( گُٹکا ، پان ، سگریٹ ، چرس ءُ شراب ) ءُ دگہ بازیں  سلّیں نشہ ءِ آماچ اَنت ۔ ما دْرست  ایشی ءِ ذمہ وار ایں پرچا ما وت اے نشہ ءِ چیزان شرّیں وڑے ءَ  بھا کنگ ءَ ایں پہ کلدار ءِ واست ءَ بلے ما اے نہ چار ایں کہ مئے جند ءِ پدریچ تباہ بُوّگ ءَ اِنت ، اے پیمیں پندلانی سازگ ءَ مئے مسترانی دست ماں اِنت آھانی لوٹ ھمیش اِنت ورنا چَہ وانگ ءُ زانگ ءَ دُور بہ بنت ءُ ھمے سلّیں نشہ ءِ آماچ بہ بنت ، آ بھ نہ لوٹ اَنت اے چاگرد ءِ تہ ءَ دیمروئی ءُ بدلی بئیت ، مارا مُدام تھاری ءِ نیمگ ءَ تیلانک دے اَنت بلے ما ھم ناسرپد ایں کہ وتی نیک ءُ بد ءَ ھچ نہ پھم ایں نوں مارا وتی چم پچ کنگی اَنت ءُ نشہ ءِ آماچیں ورناھانی لاچاری زانگی اِنت پرچاکہ  یک ورنایے نشہ ءِ آماچ بیت گڑا آ ھمنچو ھَنوش ءُ  لاچار بیت کہ وتی مات ءِ جامگ ءَ ھم پہ کلدارے ءَ  بھا کنت ءُ آ را وتی بستار ءِ واست ءَ ھچ سما نہ بیت ، نوں مارا نشہ بھا کنوکانی ھلاپ توار چِست کنگی اِنت دانکہ ما چَہ اے ناھکیں نادْرائی ءَ دُور بِہ بَہ ایں –

مئے مستریں لاچاری ھمیش اِنت کہ ما گُلام ایں ، اگاں گْوست ءَ بہ چار ایں گُڑا ھمک گُلامیں راج ءِ ھالت ھمے وڑ اِنت آ ھرچ وڑیں گرنباریانی  تہ ءَ دَور دیگ بیت نوں مارا ایشی ءِ واستا جْھد کنگی اِنت کہ وتی ورناھاں چَہ نشھاں بہ پھریز ایں اے ورنا مئے راج ءِ باندات اَنت مئے ورناہ مئے راج ءَ را یک رژنائیں بانداتے دے اَنت اگاں ما زند ءَ گوں اِشک ءُ نشہ ءَ ھمگرنچ بہ کن ایں گُڑا کس مئے مدت ءُ کُمک ءَ نہ کنت نوں مارا وت ءَ را جْھد کنگی اَنت ءُ اے دوئیں نادْرائیاں چَہ وت ءَ دُور کنگی اَنت ءُ وانگ ءِ واست جْھد برجم دارگی اِنت ، اگاں ما کتاب ءَ وتی سنگت بہ کن ایں گُڑا کس مارا داشت نہ کنت ۔

مارا لوٹ اِیت ما ھما سنگتانی کُمک ءَ بہ کن ایں کہ آ نشہ ءِ آماچ اَنت ، ھما  نشہ ءِ آماچیں مردماں ءَ نادْراھجاہ الاج کنگی اِنت ءُ دانکہ آیاں ءَ وشیں زند ءِ گُوازینگ ءَ موہ بہ رس اِیت انچُش کہ بلیدہ مکران ءِ مردماں نشہ ءِ ھلاپ ءَ  توار چست کُت ءُ نشہ ءِ کاروبار بند اِش  کُت ءُ نشہ آماچیں مردمانی الاج کنگ بِنا بوت دوئمی ھمے اشک ءِ آماچیں سنگت ءُ برات کہ اے ناھکیں نادْرائی ءَ گوں ھمگرنچ اَنت ءُ آیانی زرد اے سلّیں مھر ءُ دوستی ءَ مانپوش اِتگ ءُ دائم گوں دروگیں مھر ءِ جیڑگاں گُلائیش اَنت مارا لوٹ اِیت کہ ما وتی دوستیں برات ءُ ھمبلاں ءَ اے مھر ءُ دوستی ءَ چَہ دُور کنگ ءِ سکین ءَ بہ دے ایں  پرچاکہ اے ھنچیں ھرابیں کارے کہ مردم ءَ ملور ءُ لاچار کنت ءُ مردم ءِ باتن  ءِ ھستی ءَ گار ءُ بیگواہ کنت ۔ مردم روچ پہ روچ ءَ اِشک ءِ تاروکی ءَ گار بوان کنت  ءُ چَہ سَنچ ءُ مارشت ءَ گِستا بیت مارا اے پیمیں کاراں چَہ دور دارگی اِنت ، وتی نُگرھیں زندمان  آس ماندارگی نہ اِنت مارا لس مھلوک ءَ را ھمے جْھد برجم دارگی اِنت ءُ وتی پُلگدیں ورناہ چَہ نشہ ءُ اشک ءَ  دُور کنگی-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔