آزمانک: جون
آزمانکار: بلال بھار
دی بلوچستان پوسٹ
من ترا گُشگ ءَ آں, او ترا، ترا چیزے وھد بیت کہ تو وت ءَ چہ بے آشنائے،تئی بے آشنائی ءَ اگاں من نامے دات بہ کُتیں گُڑا الم من نام ئِے داتگ اَت زان ئے چے ؟ وتی جِندے کاتل (کُشوک)ھو تو وتی جند ءِ زمیر ءِ کاتل ئے تو وتی زمیر کُشتگ، تو من ءَ کُشتگ ترا گپے جست بکناں؟ من زاناں کہ تو اے جُستے پسہ ءَ وت ھم نہ زان ئے بلے اے جُست منی دل ءِ سر ءَ ایر اِنتءُ لوٹاں کہ ترا جُست ئِے بکناں؟ تو اگاں جواب مہ دے ئے ، من ءَ چہ تو جواب ءِ اُمیت ھم نیست اِنت تو ھما اِنت کہ وت ءَ چہ من سستگ ءُ ھما انت کہ منی جون ماں زمین ءَ کل کُتگ، کمو بژنیگ بوتگ ئے؟ تو جیڑ اتگ کہ من تئی اندر ءِ مردم بوتگاں تئی شری ءُ ھرابیانی بابت ءَ ترا شون داتگ ترا چہ بدیں کار ءُ اِلتاں مکن کُتگ من ءَ ھچ گلگ نیست کہ تو من ءَ کُشتگ, من بس ترا ھمے گُشگ لوٹاں کہ تو وتی جِند ءِ راستی کُشتگ ءُ تو وتی اندر ءِ شری کل کُتگ, تو وتی زمیر کُشتگ نو تو من ءَ بگیر یک رسترے ءَ ھچ نہ لیک ئے؟ ھو رستر تئی تہ ءَ انسان بوھگ ءِ ھچ چیز نیست ھچ کہ ھچ تو جناورے ئے۔
من انوں یک روچے ھمے بابت ءَ یک وابے دیست, تو یک مسیتے ءِ دپ ءَ چہ گوزگ ءَ بہ ئے مسیت ءِ دپ ءَ چہ ترا مسیت ءِ مُلا توار پِر جنت او ورناہ, ورناہ اِد ءَ بیا تو مُلاہ ءِ نیمگ ءَ رھادگ بے,ملا ترا جُست کنت کُجا روگ ءَ ئے تو پسہ دے ئے کہ میر ءِ بازار ءَ ملا ترا پد ءَ جست منی یک کارے کن ئے گوں۔؟تو گوش ئے جی واجہ بہ گش وتی کار ءَ مُلا یک جونے دنت بہ زاں لاشےدانت ءُ گُش ایت کہ اے جون ءَ میر ءِ بازار ءِ مُلاہ ءَ بہ دے ءُ بُگش ئِے کہ اے جون ءَ جنازہ بدے ءُ ھمود ءَ کل ئِے کن، بگش اِش کہ مئے میتگ ءِ قبرستان ءَ جاگہ نیست، تو ھیران بہ ئے بلے ھچ گُشت نکن ئے، تو ھمے جون ءَ بڈ ءَ کن ئے ءُ رھادگ بے دیم پہ میر ءِ بازار ءَ,جون سک گران بیت تو نیم راہ ءَ سر نہ بئے کہ دم برے ءُ تئی تیوگیں گُد ھید ءَ میچل بنت ءُ تو ھید ءَ چہ جان شود بے, جون ءَ ایر کن ئے پہ دم ءِ بالا کنگ ءَ ھمے دمان ءَ تئی دیم ءَ چہ یک مردے گوازگ ءَ بیت, تو مرد ءَ وتی دم برتگیں توار ءَ گوں توار پِر جن ئے ءُ گش ئے بیا اِے جون ءَ بگر گوں من سک دم بُرتگ مرد تئی نزیک ءَ کیت ءُ ترا جُست کنت اے جون چہ کُجا زُرتگ تو، تو ملاہ ءِ تیوگیں کسہ ءَ ھمے مرد ءِ کِرءَ کن ئے مرد ترا روک روک ءَ چار ایت ءُ گُش ایں اے جون ءَ من بڈ ءَ کُت نکناں, من وتی گُڈسر ءَ دست ء وت برباد نکناں اے جون سکیں بد کرداریں مردمے ءِ جون اِنت کہ ترا گون اِنت, اے مرد ءَ زندگی ءَ پہ وت یک شریں کارے نہ کتگ نہ کہ پہ دگراں, اے مرد یک قاتلے (کشوک) اِیشی ءَ وتی جِندے زمیر کُشتگ, اِشیا مردم گوزگ ءَ نیشتگ ایشی ءَ وتی میتگ ءِ جنینانی سر ءِ گُشان دور کُتگ اَنت, منا پھل کن گوں من اے کُنٹ بڈ ءَ کنگ نہ بیت –
مرد ھمے گپاں جنت ءُ پہ وت روت ءُ وتی دیم ءِ ایریں جون ءَ روک روک ءَ چار ایت ءُ جیڑ ایت کہ اے چونیں مردے ءِ جون اِنت کہ اِیشی ءَ پہ کوپگ دیگ ءَ کس نیست؟ جون ءَ پد ءَ بڈ ءَ کن ئے ءُ دیم پہ میر ءِ بازار ءَ رھادگ بئے پد ءَ نیم راہ ءَ سر بئے ءُ سک دم بر ئے تو وتی بڈ ءِ جون ءَ جَل ءَ ایر کن ئے ءُ جیڑے کہ اے جون ءَ نو من چتو میر ءِ بازار ءَ سر بکناں ساھتے ءَ پد تو جون ءَ زور ئے ءُ گِرّان کن ئے تو چہ ھید ءَ جان شود ئے ءُ ایسک ءُ امپان ءِ نیم راہ ءَ سر بئے ءُ پُشت ءَ چک جن ئے ءُ چار ئے کہ اسپیتیں کفن (مردگ ءِ پوشاک) تیوگ ءَ ھون ءَ چہ سور سور اِنت ءُ جون ءِ گِران کنگ ءِ ٹپاں زمین ءِ سر ءَ یک دراجیں ھونے ءِ لکیر ے کش اِتگ تو جلدی جلدی جون ءَ چہ دست ءَ یلہ کن ئے ءُ دور دے ئے ءُ دستاں سر ءَ کن ئے ءُ نندےگوں وت ءَ گپ کن ئے گُش ئے اُفففف اللہ اے چونیں آزابے کہ منی سر ءَ کپتگ ساھتے ءَ پد تو پاد کائے ءُ جون ءَ وتئ کوپگ ءَ کن ئے ءُ رھادگ بہ ئے نیم راہ ءَ سر بئے پد ءَ مردے ترا دپ کپ ایت مرد ترا گِند ایت ءُ روک روک ءَ چارگ ءَ لگ ایت ،تو مردے نزدیک ءَ رو ئے ءُ تو لوٹ ئے کہ گپ ئِے بکناں گوں بلے مرد پیسر ءَ وتی دپ ءَ پچ کنت “ترا کے ءَ گُشتگ کہ اے بد کردار ءَ کوپگ بہ دے اِش تئی چے اِنت کہ تو چو مجبور بُوتگ ئے پہ اِشی ءِ کوپگ دیگ ءَ تو مرد ءَ جُست کن ئے زاناں اِشیا ءَ چون اِنت کہ تو چُش گُشگ ءَ ئے؟ زاناں اے مرد ءَ چے کُتگ؟ مرد پد ءَ وتی گپاں بِنا کنت ءُ گُشگ ءَ لگ ایت اے مُرتگیں مرد ءَ وتی وھد ءَ سک باز زلم کُتگ اِیشی ءَ شپانی نِسپ ءَ دگرانی لوگ ءَ دور کُتگ ءُ دُزی کُتگ مردم کُشتگ جنین آدم کُشتگ اَنت اے انسانے نہ بوتگ اے رسترے بوتگ جناورے بوتگ اِیشی ءَ وتی جِندے زمیر کُشتگ ھو اے جناورے بوتگ ھمئے گپاں گوں مرد دگہ گپ گوش ندار ایت ءُ پہ وت رھادگ بیت, من ھم جون ءَ بڈ ءَ کن آں ءُ پہ وت رھادگ باں دیم پہ میر ءِ بازار ءَ وھدے من میر ءِ بازار ءَ سر باں تیوگیں گُد چہ ھون ءَ پُر بنت ءُ ھید ء بدل ءَ چہ ھون ءَ میچل ات اَنت من وھدے میر ءِ بازار ءِ مسیت ءِ دپ ءَ ھوشتات آں ءُ مُلاہ ءَ چہ مسیت ءَ توار پِرجت مُلا او مُلا مُلاہ کیت بلے ترا گِند ایت ءُ ھوادگیں بِچکنیدے چہ مُلایے لُنٹاں درائی دنت ءُ اے بِچکند ءَ گوں ھیران بیت ءُ ھبر ءَ بِنا کنت۔
واجہ اے من ءَ مئے بازار ءِ مُلاہ ءَ داتگ “گُشتگ ئِے کہ مئے بازار ءِ قبرستان چہ قبر ءَ پُر انت جاگہ نیست” اِیشی ءَ وتی قبرستان ءَ جنازہ بہ دے ات ءُ پد ءَ کل ئِے بہ کن اِت گوں مُلاہ تئی گپ ءَ گُوش داریت ءُ درائینت ورناہ قبرستان ھست بلے اے جون ءَ مُلاہ جنازہ دیگ نہ لوٹ ایت ءُ اے مُلاہ ءِ میار نہ اِنت پرچا کہ من ھم جنازہ دات ئِے نہ کن آں ، تو چو کن اے جون ءَ شے یے بازار ءِ مُلاہ ءِ کِر ءَ بر اِیشی ءَ تھنا ھما جنازاہ دات کنت مئے گوما نہ بیت ھمئے گپاں گوں شے یے بازار ءَ رھادگ بوت آں۔
بلے سک دم بُرتگ ءَ نیم راہ ءَ سر بوت آں درچکے دیست وت ءَ پہ دراچک ءِ ساھگ ءَ سر کُت،منی نُک ھشک اَت من درچک ءِ چیر ءَ نشت آں ءُ جیڑگ ءَ لگ ات آں کہ اے چونیں مردمے کہ اِیشی ءِ جنازاہ دیگ ءَ کس ساڑی نہ اِنت, من جیڑ اِت کہ اے بد کرداریں مرد چے رنگیں مردے کہ اِشی ءَ قبر ءِ ایر دیگ ءَ پہ کس تیار نہ اِنت ھمے جیڑگاں گوں مرد ءِ ھونی ئیں کفن ءَ پچ کت ءُ دیم چار اِت، دیم ءِ چارگ ءَ گوں من ھُشک ءُ ھیران بوت آں مرد ءِ دیم ءِ پوست لُڑ اِتگ اَت˝ دیم ئِے چہ ھون ءَ پُر اَت مرد ءِ دپ پچ اِنت ءُ للک ئِے در اتکگ اَت ˝ھمے ندارگ ءِ چارگ ءَ گوں من کوکار کت ءُ زار زار ءَ گریوگ ءَ بِنا کت ءُ وتی دیم تر اینت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔