نبشتانک: مھلبیں دشت
نبشتہ کار: ھسار بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اولی رند ءَ کہ منی سر دشت ءِ مھلبیں پُلکاں کپت من ھمے پھم اِت کہ من جنت ءَ آں بیگاہ ءِ وھد ءَ ما کورے ءَ داشت سنگت ءَ وتی لوگ ءَ پون کُت کہ باریں ماھول چون اِنت؟ ما اتکگ ءُ نزیک ءَ جاھے داشتگ مارا شُد ءَ ھم بیوار کُتگ ما سُباھی دپارے باریں وارتگ نہ وارتگ!-
گُڑا لوگیگاں گْوشت ماھول ساپ اِنت بلے دژمن زانگ نہ بنت شُما اینچُک ءَ برداشت کُتگ نوں کمُک ءَ ھم برداشت کن اِت مگرب تھار بیت بیا اِ گُڑا ما نشت ایں کھورے چیر ءَ سنگت ءَ گُشت ھسار تو نند من کا آں سنگت شُت کمو رند ءَ آتک داں چاھے کیتلی یے گون ئے ءُ شکر ءُ چاھی تاک اَنت۔
من گُشت اے تو کُجا آؤورت اَنت! سنگت ءَ گُشت اے مئے ٹکانہ اِنت کمو دیم ءَ چیر داتگ اَنت کہ یکے مہ گند ایت اِش نی من شُت ءُ آؤورت اَنگ کہ مگرب ءِ تھار داں بہ بیت مارا شُد کنس کنت چاھے گراد ایں ور ایں۔
من ءُ سنگت ءَ آس روک کُت ءُ چاھے گراست ءُ وارت داں کمو نشت ءُ گپ ءُ کسّہ کُت مگرب تھار بیت لوگ ءِ ھم پون آتک کہ بیا اِت نی سنگت ءَ کیتلی پد ءَ چیر دات اَنت ءُ پر پَٹ گَزّے توک ءَ کُت ءُ ما در آتک ءُ رھادگ بوت ایں دیم پہ لوگ ءَ-
ما کہ لوگ ءَ رس اِت ایں یک گور ءَ کُڈوے ھست اَت ما پُترت ایں ھمے کُڈو ءَ سنگت شُت لوگ ءَ کمو رند ءَ وت ءُ کستریں برات آتک اَنت گوں آپ ءُ ناناں کہ ما سُھب ءَ لیٹ ءَ پاد آتک ءُ دپارے وارت نوارت وت ءَ کش اِت نو سنگت ھم شُدیگ اَت ءُ من ھم شُدیگ اِتاں سنگت ھیلدار اَت بلے من کدی اے وڑ نہ بوتگ اِتاں۔
گُڑا نان آورت اَنت ئِے ءُ ما نشت ءُ وارت ءُ سنگت ءِ کستریں برات ءَ چاہ آؤورت اَنت ما چاہ وارت بے وھد ءَ دو سنگت آتک ءُ ما سلام دوا بوت ایں سنگتانی واستا شام آؤورت سنگتاں شام کُت داں شپ ءِ یک ءُ دو بیت گُڑا سنگتاں گُشت ما سنگت ءَ زور ایں رو ایں کہ مارا واب ءَ گپتگ اِد ءَ وَ وپسگ نہ بیت۔
گُڑا ما سنگت موکل کُت ءُ دراتک ءُ رھادگ بوت ایں ما شُت ایں سنگتانی پَرپٹ ءِ گور ءَ سنگتاں پَرپَٹ زورت ءُ ما دراتک ایں ما داں کوہ ءَ پُترتیں سے ءُ نیم بیت سنگتاں پَرپٹ جاھے چیر دات ءُ پیادگ ءَ کمو راہ ءَ شتین ءُ سنگت اوشتات اَنت گُشت اِش مئے ٹکانہ ءِ سر ءَ گُش ئے بْرمشے ھست؟ –
سنگتاں جاھے وج کُت ءُ توار کُت اَنت کہ شُما کے اِت دیم ءِ سنگتاں سنگت ءِ توار پجاہ آؤورت کہ وارس تو ئے وارس ءَ گُشت ھو وارس ءَ گُشت اسلم شُما اِت لگّ اِت اَنت کندگ ءَ گُشت اِش ھو ما ایں ما شُت ایں ٹکانہ ءِ سر ءِ سنگتانی گور ءَ رس اِت ایں سلام دوا کُت اَنت-
سنگت داں شامے جوڑ کنگ ءَ اِت اَنت سنگتاں گُشت ما انی آتکگ ایں مارا شُد ءَ کُشت وارس ءَ گُشت شر شُما اڑ کن اِت ور اِت ما وپس ایں کہ مارا واب ءَ بیوار کُتگ گُڑا سنگت پہ شام ءِ جوڑ کنگ ءَ گسی بوت اَنت ءُ ما شُت ءُ وپت ایں ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔