نبشتانک: سمّو پہ تو اَتک نہ کن آں
نبشتہ کار: مھم جان گُل
دی بلوچستان پوسٹ
سمّو گِلّہ مہ کن! تو وَ زان ئے کہ تئی مھروان ءَ گوں تو چینکدر مھر اِنت تو اے ھم زان ئے کہ بے تو یک ساھتے ءِ گْوازینگ پہ تئی مھروان ءَ کیامت اِنت ، بلے پد ءَ ھم تو اے جیڑے کہ منی یات ءَ نہ کپ اِیت ءُ پہ من ءَ نئیت پرچا؟ تئی یاتاں ساھت ءُ دمان کپ آں ، تئی شیر ءُ شکّلیں ٹھکاں پہ سک زھیر کنت تئی لُنٹانی سر ءِ بچکنداں ھیال کن آں، منی لُنٹاں بچکندے تالان بیت تئی گپ ءُ ھبر ، تئی دستانی سمار دُرست یات کاینت ، بلے ھو پہ تو اَتک نہ کن آں کہ من ءَ اَنگت ءَ باز پند بُرّگی اِنت۔
من ءَ اَنگت ءَ باز کار کنگی اِنت تنیگا من ھِچّ نہ کُتگ ، پہ تو وشیں بانداتے ءِ شوھاز ءَ آں ، داں پہ تئی باندات ءَ من وشّی آؤرت مہ کن آں ، من واتر ھِچّ داب ءَ نہ کن آں پرچا کہ من ترا انوں ھِچّ وڑ ءَ وشّی دات کُت نہ کن آں ، گوں من ءَ تو گیشتِر دور ءُ جنجال بَہ ئے، ءُ من ءَ تو چو دل نہ بَہ ئے۔
وھدے من اِیوک بَہ آں ، گُڑا نِنداں ءُ یاتانی زِر ءِ جُھلانک بُکّ وراں ، اُود ءَ لھتیں اَنچیں یاتاں گوں سر ڈِیکّ وارت گْوش ئے سرجمیں واھگ بس واب بیتگ اَنت کہ دیستگ اَنت پد ءَ ھمے یاتانی زِر ءِ چول مان بُراں من ءَ گُڑا پد ءَ نندان ءُ جیڑاں کہ چون بہ کن آں۔۔۔ ھمے ساھت ءَ ھیالانی تُنّ ءِ پُروشگ ءَ گوں وتی بے وسی ءُ جند ءِ کَولاں گوں گُلائیش بَہ آں ھمے دمان ءَ زِرد ءِ کاروان جُنزگ ءَ بِنا بیت ءُ تُنّیگیں چَم ترا شوھاز کن اَنت ، ءُ تو منی دیم ءَ چو بالیں مُرگ ءَ کائے ءُ پہ بال گْوزے اَنچو سما بیت کہ تو اَتکگے ءُ گِلّھے چہ من ءَ ، بلے سمّو تو زان ئے کہ تئی گِلّہ چو سیچن ( سُوچِن ) ءَ لگ اَنت ماں دل ءَ؟-
تو اَنگت سھی نہ ئے کہ من چاریں آتراپاں انگیراں ءُ اے انگیر ءَ تئی گم ، تئی زھیر ءُ ترانگ ھم گون اَنت من ءَ ، ءُ ترا چہ ابید من ءَ زمین ءِ گماں گیشترّ وتی انگیراں کُتگ کہ ترا چہ گیش من ءَ دوست اَنت؟
اے گپ ءَ تو وت ھم زان ئے کہ ترا چہ گیش من ءَ وتی زمین دوست بیت ، ترا من پیسرا ھم گْوشتگ تو منی بالاد ءُ زمین منی ارواہ اِنت زمین بیت، گُڑا من ءُ تو بَہ اِیں چوناھا سَمّو اے ھبر ءَ تئی دِل زانت کہ تو من ءَ سَک دوست ئے، اگاں مھر ءُ وپا ءِ کِسّھے منی دیم ءَ گْوز اِیت گُڑا تو سک باز من ءَ گیر کائے من دل ءَ جیڑاں کہ من وت ءَ ءُ ترا وانگ ءَ آں، بلے ھِچّ سما نہ بیت کہ اے دِگرانی مھر ءُ وپاھانی کِسّہ ءُ داستان اَنت کہ مئے چھرگ ءَ جن اَنت۔
تئی لُنٹانی سر ءِ نیم توامیں بچکند ءَ ھم من دیست کن آں ، تئی ودارِیگیں چَمّانی اَبیتکی ءَ ھم دیست کن آں، بلے اے درد کہ منی باتِن ءَ روچ پہ روچ گیش بُوان اَنت ءُ یزیدانی داتگیں ٹپّ کہ زیم ءُ آزگ اَنت، اَنگت ءَ ھرروچ من ءَ ٹُوھین اَنت بِہ گْوش سمّو! اِیشاں من چون شموشت کن آں۔۔۔؟ من چون پہ تو اَتک کن آں؟-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔