نبشتانک: تُپنگ ءَ دَور نہ دیاں
نبشتہ کار : شیردل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
تئی ھیال جیڑگ ءَ پرما اَنت مُدام گیر کائے تئی ترانگاں چہ ساھتے دَر نہ باں ساہ ءِ کپ، تو پہ راج ءِ وتواجھی ءُ گلزمین ءِ واستا ندر بوتگ ئے، وھدے کہ تو ھما روچ ءَ گوں راجی کاروان ءَ ھور بوتگ ئے، ھمے اَھد کرت، پہ زمین ءِ موکگ ءَ وتی ھوناں ریچاں داں ساہ ءِ گُڈی کَشگ ءَ تُپنگ ءَ دور نہ دے آں، تئی اے ھبر دراہ راست بوت اَنت، گوں زور گیریں ڈیھ ءِ دُز ءُ لگوریں لشکر ءَ جنگ ءِ پڑ ءَ مِڑ داتگ ءُ ندر بوت ئے، تئی پُشت پد تئی جُتائی ءَ بژنیگ نہ اَنت، پھر ءُ شان کن اَنت ۔
تو انچیں مکسدے ءِ دیم ءَ کربان بوتگ ئے، آ ٹوھیں لوٹے، راج ءِ آجوئی اِنت، پمشکا درد نہ بیت، واھگ وَ ھمے بوتگ تو داں آجوئی ءِ روچاں جُنز ءِ ھمراہ بوتیں ئے، اے راہ ندر بوگ ءِ راہ اِنت، انچو گوش اَنت، زند مرگ ءِ وامدار اِنت، چوناھا یک روچے گوں نپس گریں ملکموت ءَ دُچار کپگی انت، بَلے!! سرمچنڈ ءِ زند چہ آئی ءِ مرگ ءَ رند بندات بیت، ھرکس ھمے راستی ءِ منوگر اِنت، بلوچ راجدپتر گوں ھوناں نبیسوک اِنت، ندر بوؤکیں بچّانی نامانی لڑ سک مزن اِنت، چہ ھمے ندر بوتگیں بچّاں یکے شھید اسدھسن اُرپ کامریڈ بالاچ آئی آریپیں پِت ءِ نام مھمد ھسن بلوچ، آ تیرتیج آواران ءَ ودی بوتگ ءُ درائیں گُھار ءُ براتانی کستر اَت، گوں وانگ ءَ گیشیں دلگوش ئِے نیست اَت، کمو وانتگ اَت ئِے، گوشگ ءَ دل نہ بوتگ، پرچہ کہ کسترین اَت، درائیں برات ءُ گھارانی دست سر ءَ ئِے ساھگ بیت، گیشتر مھر دیگ بیت، دو ھزار یازدہ ءَ سور ئِے دے اَنت، چار چُک ئِے ھم ھست، سمُل جان ، ھانل جان، دوستین جان ، اَمل جان اَنت، اَمُل جان ءِ چہ ودی بوگ ءَ ساری آئی پِت شھید بیت۔
اے ھمے دَور ءُ باریگ اَت راجی آجوئی ءِ زرمبشت بلوچستان ءِ کُنڈ پہ کُنڈ ءَ چست بوتگ اَت، بزاں، اے دَور دو ھزار ھپت ءُ ھشت اَت، ھرچ بلوچ گوں جُنز ءَ ھمراہ بوگ ءَ واھگدار اَت، اے وھد ءَ راجکاری گوں شَرّیں دروشمے ءَ بوگ اَت، ھرکسی دپ ءَ راجی سروکانی نام اِت اَنت، شھید چیرمین گلام مھمد ،واجہ سبا دشتیاری ءُ دگہ بازیں رھشونانی گُشتانکاں روچ ءُ شپ ھرچ جاہ ءَ شپانک، دھکان ، پوریاگر ،نودربر ءُ زندمان ءِ ھَمُک پڑ ءِ مردم ءَ را گوانکوے گون اَت، مُچی نشتگ اَت گوشدارگ ءَ اِت اَنت، ورنائیں رھشون سنگت شھید رزا جھانگیر ھم آواران ءِ دَمگ ءَ گوں راجکاری ءِ کاراں مُدام گلائیش اَت لوگ پہ لوگ آجوئی ءِ کلوہ ءَ سر کنگ ءَ اَت، گیدی ءِ کجام ھم کُنڈے ءَ لشکر ءَ زوراکی یے بُکتیں سھب ءَ ماں آواران ءِ ھار بازار ءَ روانکے الم دراتکگ ءُ زھرشانی بوتگ، من ءَ یات بیت آواران ءَ ھار بازار ءَ روانکے دَراتکگ اَت، پوج ءَ ھمے روانک ءِ سر ءَ اُرش کرت ءُ سنگت ئِے گپت ءُ لٹ دات اَنت، رند ءَ دْرائیں یل دیگ بوت اَنت، گون ھمے سنگتانی رِد ءَ ھم شھید کامریڈ اسد ھسن ھمراہ اَت، بہ گند ئے آ چد ءُ ساری ھم دوزواہ ءُ باسکے بوتگ ھر وھد ءَ دیستگ گوں آجوئی ءِ جُنز ءِ کاراں دست گلائیش اَت وھدے ءَ رند من دیست ،راجی آجوئی ءِ گل BNM ءِ باسکے اَت، چد ءُ رند بزان دوھزار یازدہ ءِ وھد ءَ من وت BNM آواران ءِ دمگ ءِ کُمک کارمستر اِتاں، انگت چد ءُ ساری شھید اُستاد الی جان ھم ایشانی بُنزہ دیوانے کرتگ اَت، ھمے دیوان ءَ اے پیسلہ ئِے کُت جَنک ءُ بَچک بُنزہ ءَ ھور بہ بنت، مارا اے پرک ھلاس کنگ لوٹ ایت، رند ءَ بُنزھانی گچینکاریاں کامریڈیں گُھار، براتانی ھم رِد ءَ تنزیم کاری ءَ ھور بھر زُرتگ ۔
دوھزار دوزدہ ءَ ماھتاک سنگر ءَ بنشتھے وانتاں، ھمے نبشتہ اَت چُک ءِ مھر پِت ءُ ماتاں لاچار کنت، جُھد ءِ منوگر بہ بنت، چہ پرزند ءَ پہ وس گستا بوت نہ بیت، بَلے! مرچی زورگیریں ڈیھ ءَ بلوچ پرزنداں چہ پت ءُ ماتاں کجام دروشم بیت، زندان بہ بیت، دَر پہ دَری یا شھیدی ءِ دروشم ءَ جتا کُرتگ اَنت، بلوچ ءِ مکھیں مات پہ وتی زندانیگیں بچانی گندگ ءَ تلوسگ ءَ اَنت، ھو مئے گلزمین ءِ سر ءَ ناشریں ڈیھ وَ ھُدائی کنگ ءَ اِنت، بلوچ راج ءِ زند ءِ بکشایگ ءُ زند ءِ پچگرک ءِ بے جُستیں ھاکم وت ءَ لیکگ ءَ اِنت ۔
“کامریڈ اسد ھسن ءِ کھول ءِ مردمانی ھچبر چُشیں گپّے منی گوشاں ھم نہ اُشکتگ، وتی چُک ءِ راجی جُنز ءَ گوں بوگ ءَ نا وش بوتگ اَنت، اَلم یک چیزے من دیستگ کھول ءِ مردمانی تہ ءَ پِت ءُ براتاں ھر روچ ماں استان ءِ پوج ءِ بُنجل ءَ لوٹائینگ بوتگ اَنت، پوج ءِ سروکاں گوشتگ وتی زھگ ءَ را بُگش اِت، بیا تُپنگ ءَ دَور بِہ دے، مدام براتان ئِے ھمے گوشتگ،” آ مئے ھبر ءَ نَئیت اِنت، گڑا براتاں بے ھال نہ بوتگ، ھر روچ ماں استان ءِ پوج ءِ بنجل ءَ آواران ءَ لوٹائینگ ءُ بیھار دیگ بوتگ اَنت، یک براتے دوبر ءَ چست کنگ زنداں کنگ ءُ ازیت دیگ بوت ایدگہ لاچار بوتگ اَنت، چہ وتی ھنکین ءَ لڈ اتگ ءُ کدی جاھے ءَ وتی زند ءِ روچ اِش تیلانک داتگ اَنت-
شھیداسد ھسن ھر وھد ءَ نشت ءَ ھمے تران ئِے کُرتگ، اِستان ءِ پوجیگ پھک ءَ گنوک اَنت، گوشگ ءَ اَنت بیا تُپنگ ءَ دَور دے ءُ لگور بو، من ھچبر نہ رواں ءُ وتی دست ءِ تُپنگ ءَ دَور نہ دیاں ءُ لگور نہ باں، وت ھم جاھے ءَ گوش اِیت کسانیں تامرے شنگ اَت، گُشگ ءَ اَت، ھرکس بزانت ھر کسی کار بزان اَنت من داں ساہ ءِ گڈی کشگ ءَ جُھد ءِ ھمراہ آں، ءُ تُپنگ ءَ دَور نہ دیاں، ھمے تران آئی ءِ باتن ءِ تہ ءَ بوتگ ءُ جھان ءِ دیم ءَ پدر ئِِے کرتگ، تُپنگ زند ءِ گڈی ھمراہ اَت، داں ساہ ءِ گڈی کَشگ ءَ ئِے گون اَت ۔
آئی ءَ گوں راجی جُنز ءِ ھمراھداری ءَ راجی پندے بُر اتگ، دو ھزار بیست ءَ ماں کولواہ جت ءَ سپرے ءَ دَر کیت گوں سنگتانی ھمرائی ءَ لگوریں پوج راہ ءَ اِش بند اِیت ءُ وھدیکہ آ کا اَنت، ڈیک دے اَنت، جنگ مچ اِیت” اسد ھسن ءُ ” راشد رمزان ءِ ھمرائی ءَ رمزان شریپ ءِ ھم گُڈی روچاں گڈی شپ ءِ بَارت ءَ نُھ ءِ بیگاہ ءَ وتی دائمی جاہ ءَ رپتگ اَنت، بیست ءُ سئے سُچکان دو ھزار بیست ءَ آوانی اولی سالروچ بیت راجی کُنگر داں ساہ ءِ گڈی کَشگ ءَ جنگ ءَ دے اَنت ءُ شھید بنت ـ
شھید اسد ھسن اُرپ کامریڈ بالاچ ءُ شھید راشد رمزان اُرپ سوبین بلوچ یکے ماں آواران تیرتیج ءَ ءُ دومی ماں کولواہ چمبر ءِ گڈی وابجاھاں سیر واب اَنت شھید اسد ھسن اُرپ کامریڈبالاچ ءُ شھید راشدجان اُرپ سوبین جان، بلوچ سرڈگار ءِ سُچکان ءِ شھیداں ھور درائیں شھیداں سھریں سلام پیش کناں
آجوئی ءِ جُنز زندگ بات۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔