نبشتانک: پاتما اَئید ءِ ودار ءَ نہ اِنت
نبشتہ کار: رُکسانہ دوست مھمد
دی بلوچستان پوسٹ
لالا اَزیم دوست ءِ آیگ پہ پاتما ءَ وت یک اَئیدے، نوں شش سال پِر گْوستگ کہ لالا اَزیم دوست چہ مئے کھول ءَ گستا اِنت آ وھد ءَ کہ لالا ازیم دوست چست کنگ بوتگ، آ وھد ءَ پاتما پیداگ نہ بوتگ، نوں لالا اَزیم جان ءَ شش سال پُرّیں سرجم اِنت لالا جان چہ ماں گِسر گپتگ بِلے بیا کہ پاتما ءَ چار سال اِنت نوں آ ھم وتی اَگل ءُ ھوش ءَ برابر اِنت، لالا جان ءِ اکساں چار اِیت ءُ جست کنت، اَدّا اے کَے اِنت، کئی اکس اِنت دم پہ سھت ترا پُچ گون اِنت ساپ ئِے کنگ ءَ ئے ءُ شپّ ءُ روچ وتی دِل ءَ داشتگ ءُ شپّ ءَ وپسگ ءِ وھد ءَ ھم ترا بَگل ءَ اِنت؟من یک بَرے اجکہ بوت آں کہ اے کسانُکیں پاتما من ءَ اے اکس ءِ جست ءَ اِنت من پاتما ءَ چوں سرپد بہ کن آن ءُ چونیں پسّو ئِے بہ دے آں، یک اناگہ ءَ دل پُر کُت ءُ گُشت اِے مئے لالا اِنت-
پاتمہ ءَ گشت: لالا چونیں لالا؟ من اے لالا ھچبر مئے گِس ءَ نہ دیستگ؟ نوں من چہ وت ءَ جست کنگ ءَ آں کہ اے پاتما من ءَ پرچا انچو جست کنگ ءَ اِنت من پاتو ءَ چوں سرپد بہ کن آں؟من گوں وت ءَ وت گپ ءَ اِت آن ءُ ھمے وھد ءَ پاتو ءَ من ءَ دست گون جت ءُ گشت اَدّا ترا چے بوت بہ گْوش ناں لالا مئے گِس ءَ پرچا نَئیت زاناں گوں ما زھر اِنت بلے تو بہ گْوش ھنّی کُج ءَ اِنت؟-
من یک بَرے دِل ءَ جیڑ اِت پاتو ءِ اے جستانی پسّو یک روچے نہ روچے من ءَ دیّگی اَنت، ھنّی دیان اِش شر یاں وھد گوزان کنت شر بلے پاتو اے جستانی پسّواں الّم لوٹ اِیت، من گوں وتی اندر ءَ پاتو ءِ جستانی پسّو ءَ گر ءُ چیل اِت آن ءُ منی دپ ءَ دَر اَتک کہ لالا ءَ شش سال اِنت بدواھاں برتگ گار ءُ بیگواہ اِش کُتگ، آ وھد ءَ تو پیداگ نہ بوتگ ئے لالا چہ مارا گستا اِش کُتگ ھما شش سال اِنت کہ ما لالا ءِ رنگ نہ دیستگ ھما اِنت کہ من ءَ لالا ءِ اکس دستانی دِل ءَ اِنت، شپ کہ بیت من اے اکس ءَ وتی دِل ءَ دار آں دانکہ وتی دِل ءِ درد ءُ رنجاں کمتر بہ کن آں ۔
من کہ چمّ چست کُت انت ءُ چار اِت پاتو واب کپتگ من جیڑ اِت نوں پاتُل من ءَ جست نہ کنت آ کسان اِنت بے ھیال بیت اے شپ ءِ ھلاسی ءَ سھب بیت ءُ پَد ءَ پاتُل ءِ جستانی ھمبار پچ بوت، ھما جست کہ پاتُل ءَ شپ ءَ ایر کُتگ اِت انت ءُ آ جستانی پجّیگ ءَ دگہ سے چار جست ئِے گون اَت لالا پرچا برتگ اِش لالا ءَ زاناں چے کُتگ لالا ءِ میار ءُ گناہ چے اِنت لالا ءَ زاناں ایشانی چے کار ھراب کُتگ؟ اے پیمیں تپلانی جستانی پسّو ءِ دیگ سک گران اِنت بلے نوں پاتُل زانت کہ مئے لالا پہ زور برتگ اِش پاتما گوش اِیت منی لالا ءَ بیار اِت ائید اتکگ، شما چست کنوک ءُ گار کنوک پہ وشھالی وتی گِساں نشتگ ءُ ائید ءِ وشیں روچاں گوں وتی چُک ءُ برات ءُ کھول ءِ مردمانی گوما وشھال اِت، گڑا منی لوگ ءَ شما پرچا آس جمبور کُتگ پرچا شما مئے ائید ءِ وشیں روچ چہ ما چِہ پُل اِتگ اَنت ءُ پچ گپتگ اَنت؟ ما ھم انسان اِیں ما ھم زندگ بوگ لوٹ اِیں، شمارا اگاں وتی کھول ءُ وتی لوگ ءِ مردم دوست اَنت گڑا منی لالا ءَ ھم بیار اِت پہ من پہ مئے کھول ءَ وشھالی کیت –
منی ائید ءِ واست ءَ چمپل ءُ گُد کار اِیت من لالا ءِ کستریں گوھارُک آں منی پریاتاں گوش بہ دار اِت من لالا ءِ جند ءَ چارگ لوٹ آں پاتُل ءِ اے گپ ءُ پریاتاں گوں منی ھرس شیپ گراں بوت اَنت کہ منی شش سال ءِ ودارانی کرن گوستگیں ودار کدی آسر بیت ، ودار زندگی ءِ یک بلاھیں بھرے بلے پد ءَ ھم کسان سالی ئیں پاتما ءَ اے بھر چِست کُتگ اوشتاتگ راھچار اِنت، آئی ءِ چمّ گوں ھما کشک ءَ سکّ اَنت کہ لالا اَزیم ھمے راہ ءَ کیت-
اَئید ءِ اے وشیں روچاں لوگ ءِ مردمے ءِ گسر بوگ ءِ سک دردناک اِنت آ ھمے جیڑ اِیت ءُ ھیال کنت ھرکس وتی لوگ ءِ مردمانی ھمراھی ءَ سیل سواد ءَ اِنت، بلے منی دل لالا جان ءَ اِنت کہ آ چے ھال ءِ تہ ءَ اِنت اے ائید ءِ وشیں روچاں بلے پاتما ءِ ودار انگت آسر نہ اِنت آ پہ لالا جان ءَ وداریگ اِنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔