نبشتانک: بیوسانی لنٹانی بچکند
ننشتہ کار: ھدایت بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
رمزان ءِ ماہ ءِ گُڈی روچ اَت بیگاہ ءِ وھد اَت منی پت ءَ من ءَ توار کُت ءُ گُشت ئِے وتی براتُک ءَ بزور دکان ءَ رو اِیں پہ شما چَوٹ گراں ،من چہ گَلا بال بوتاں وتی براتک توار کُت ءُ دست ءَ گپت پت ءِ دُمب ءَ بوت اِیں دکان ءَ شُت اِیں دکان سک رش ءُ کشّ ات، پمشکا کہ باندا ائید اَت ،مردم پہ وت ءَ چیز زورگ ءَ اِت انت، من پہ وت ءَ شوکیں جوڑی یے چَوٹ زُرت پت ءَ منی براستک ءِ واستا چوٹ زُرت گھارُکانی واستا مود بند ءُ ھنّی زُرت دگہ دبوجی سامان زُرت ما لوگ ءَ اھت اِیں۔
دبوج بوت ائیدے شپ اَت من سک گَلہ بال اتاں کہ سُھب ءَ ائید انت مات ءَ مئے دست ھنی لگاشت اَنت من چہ ائید ءِ گلہ واب نہ کپتاں۔ ھمے ھیالانی تہ ءَ نزاناں کُجام وھد ءَ منی چم بند بوتاں مات ءِ توار اَت پادا اِت زھگان جان بہ شود اِت ائیدے نماز ءَ بُہ رو اِت، من چِست بوتاں جان شُشت نوکیں گُد گور ءَ کُرت اَنت چَوٹ پادا کُرت انت، وت ءَ را سینگار اِت، مات ءَ سیوئی یے گراستگ ات، ما سیوئی وارت ءُ پاد اھت اِیں پت ءِ دُمب ءَ بوت ءُ دیم پہ ائیدگاہ ءَ شُت اِیں من ءُ منی لھتیں سنگت مسیت ءِ دپ ءَ نشت اِیں، ملا واز کنگ ءَ اَت ، منی سنگتاں نوکیں گُد گور ءَ اَت ما ھر یکے وتی گُد ءُ چَوٹانی توسیپ ءَ ات اِیں ، ھمد ءَ مئے میتگ ءِ یک کماشے گوست کہ یک گونڈوے دست ءَ گپتگ اِت ئِے ،کماش گوں وتی کْوھیں گُدان ءُ اسپیتُکیں دزمال ءَ پاد ءِ سواساں گِر کنان اَت دیم پہ مسیت ءَ، گونڈو ھمے گوں سِستکیں چمپلاں دِرتگیں گُداں ھمے کماش ءِ دست گپتگ اَت ءُ مسیت ءَ روگ ءَ اَت، گوں اشانی گِندگ ءَ منی چم گُش ئے دراھت اَنت، من ھیران بوتاں کہ مرچی ائید ءِ روچ ءَ ایشان ءَ وتی نوکیں گُد پرچا گورا نہ انت؟
نماز ھلاس بوت من پت ءِ ھمراھی ءَ دیم پہ لوگ ءَ شُتاں ، بلے دُرسیں راہ ءَ بس من ھمے جیڑگ ءَ اتاں ایشان چے ءَ وتی نوکیں گُد گورا نہ کُرتگ اَنت۔ لوگ ءَ کہ سر بوتاں من مات ءَ جُست کُرت کہ امّان مرچی ائید بوتگ دُرسیں میتگ ءِ مردمان ءَ نوک نوکیں گُد گورا بوتگ بلے یک کماشے گوں یک گونڈوے ءَ ھمود ءَ نماز ءَ اھتگ اَت کہ ایشاں وتی نوکیں گُد گورا نہ کُرتگ اِت اَنت؟ –
مات ءَ منی پت ءَ را جُست کت، “اے کماش کے بوتگ؟” پت ءَ پسّو دات، ” اے کماش شھید بلوچ ءِ پت بوتگ” منی مات ءِ چم پُر ارس بوت اَنت، دست منی سر ءَ لگاشت ءُ گُشت ،” منی چک اے گریب ءُ بیوس اَنت ایشان ءَ نوکیں گُد نیست، اے گونڈو ءِ پت گوں گلزمین ءِ جنگولیں سرمچاراں گون بوتگ ، گوں زوراکاں جنگ کنان ءَ شھید بوتگ، اے گونڈو چوروے ایشان ءَ چُشیں زر ءُ مالے نیست کہ پہ وت ءَ نوکیں گُد ءُ چوٹ بِہ گر اَنت” منی چم گُش ئے تھار بوت اَنت کہ یک مردمے وتی زندگی ءَ پہ مادریں وتن ءَ پہ راج ءِ وشیں باندات ندر بہ کنت بلے چہ آئی شھادت ءَ پد ھمے راج ءِ تہ ءَ ھچ کس ءَ سما مہ بیت کہ ایشانی سر ءَ کجام کیامت گوزگ ءَ اِنت، ھچ کس ءَ ھمے سُد مہ بیت کہ ایشان ءَ لُنکھے نان ھست پہ روگ ءَ یا کہ نیست ھمے رمزان ءَ کہ ما وش تامیں ورگ ور اِیں، ایشانی دست دپ ءَ روت یا ناں ،ھمے ائید ءُ شاتکامی بنت ما نوکیں گداں گورا کن اِیں، وتی زھگاں نوکیں گُد گورا دے اِیں، کسے ءَ اے سما بیت اشان ءَ گُد ءُ چمپل ھست یا نا ؟ بس پہ شھیدانانی اکسانی پیس بُک ءَ ایر کنگ ءَ ھچ من تو راج دوست نہ بہ اِیں، من ءُ تو ھما وھد ءَ راج دوست بہ ایں، کہ یک راج دوستیں زمیں پھازیں شھیدے ءِ زھگانی بے وسی ءُ ھشکیں لنٹانی بچکند جوڑ بہ بَہ اِیں گڑا من تو راج دوست بہ ایں اگاں چُشیں چیزانی سما مارا مہ بیت گڑا سد لانت بات مئیگ ءُ چُشیں راج ءِ بے سنچ ءُ بے سُدیں مالدار ءُ واجہ ءُ میرانی سر ءَ ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔