نبشتانک: ابا من تئی دُتّکاں
نبشتہ کار: زرینہ بلوچ
رجانکار:معراج لعل
دی بلوچستان پوسٹ
ابا من تئی ھما بانُکیں دُتُّکاں کہ تو پہ نازے من ءَ رُودینتگ چہ منی زبان ءَ در آیگ ءَ پیسر تو منی ھرچ تماہ پورا کُتگ اَنت ابا گندے تو گُشتگ اَت من تئی شھزادی ءُ تئی دُتُّکاں تئی ھمے شھزادی کہ لوگ ءِ بانک بوتگ سور ءَ پد یک گُلامے جوڑ بوت اد ءَ ہمک روچ منی ازت ءِ سر ءَ داگ جن اَنت اد ءَ ابو! ترا یات بیت کہ وھدے من ورگ ھراب جوڑ کُتگ تو گُشتگ پراوہ نیست منی چُک ءِ دیم ءَ شرتر بیت مرچگیں ورگ ھم اِنچو ھراب نہ اَنت بلے اد ءَ اگاں ورگانی توک ءَ واد یا سُوچاکی کمیں کم ءُ گیش بہ بنت گُڑا منی تُرو ءُ ناکو من ءَ رنگ رنگیں گپ گُش اَنت ءُ آ (لوگ واجہ) من ءَ جَنت-
ابا تو ھچ بر منی سر ءَ زھر نہ گپتگ ئے تو ھرچ گپ من ءَ گوں مھر ءُ دوستی ءَ سمجائینتگ ءُ من پھمتگ اِت اَنت بلے اد ءَ چُشیں چیز نیست اد ءَ بس۔
منی بابُل ترا یات بیت کہ یک روچے ءَ ردی ءَ گوں ما منی دست کارچ ءَ بُر اِت من سرجمیں لوگ سر ءَ زُرت ءُ ھمے نیام ءَ منی گِروگانی سبب ءَ دو ءُ چار ھمسایگ ءَ درک بست ءُ اتک اَنت بلے اد ءَ اِنچو لٹ ورگ ءُ ٹپ ءُ ٹور ءَ پد ھم من ھچ نہ گُشاں بس کمرہ ءِ دپ ءَ بند کن آں گِریوْاں ءُ ترا سک یات کن آں ۔
ابا من ھرچ وھد ءَ گونڈ گونڈیں گپ ترا ھال داتگ اَنت ءُ ھرکسی گِلہ تئی کِر ءَ کُتگ بلے نوں تئی جنک اے دُرائیں گپ ءُ چیزانی برداشت کنگ ءَ لگ اِتگ-
نوں من ءَ تُرس ایت اگاں تو سرپد بہ بِے من اد ءَ گوں درد ءُ رنج ءُ گوں اذیتاں زندگی گوازینگ ءَ آں گُڑا تو من ءَ چد ءَ چہ برے بلے اے چاگرد ءِ مردمانی گپ ءُ شیگان مئے ھردوکینانی زندگی ءَ ھرام کن اَنت پرچہ کہ سور ءَ پد جنک ءِ لوگ آئی ءِ مرد ءِ لوگ بیت ، مات ءُ پت ءِ نہ بیت اِنت الّے ابو من تئی گُشگ ءَ بے ھال بوت آں کہ من باز گل آں گوں وتی زندگی ءَ من ءَ ھچ چیز ءِ کمی نیست آ (لوگ واجہ) من ءَ باز دوست دار ایت ءُ منی ھیال ءَ کنت منی دُرائیں تماھاں پورا کنت من باز وش آں بس ابا شُمے یات باز کیت بلے وھد نہ رس ایت کہ شُمے کِر ءَ بیا آں ابا تئی دُتّک اد ءَ شھزازی ءِ پیم ءَ راج کنگ ءَ اِنت۔ من باز آسودگ آں-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔