نبشتانک: شہید گپار لانگو ءِ نِمدی پہ دُتّکیں جنک مھرنگ ءَ
نبشتہ کار: میرین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دْروت
مرچی دراجیں مدتے ءَ پد پہ شُمئے واستا نمدی یے نبشتہ کنگ ءَ آں پرچا کہ بازیں مُدتے بیت من شُمارا نہ دیستگ ءُ نا گوں شُما ھال ءُ اھوال بیتگ پمیشکا منی دل ءَ گُشت کہ پہ شُما نمدی یے نبشتہ بکن آں – دروت منی دُتّکیں جنک مھرنگ جان اُمیت کش آں پاک وند ءِ دربار ءَ تو وش ءُ جوڑے پہ ترا مدام وشی ءُ دراھی بات گم ءُ درد مہ گندات اِت راج ءِ درد واریں بانک ئے بات ئے ءُ من مُدام شُمئے وش ءُ سلامتی ءَ لوٹوک آں برے برے من رنجیگ باں ءُ گمانی درد منی سر ءَ امبار کن اَنت کہ منی ھامر جان ءُ پنچیں جَنّکاں کہ منی زندئِے گُڈی دیدار ھم شُمئے نسیب ءَ نہ بوت-
مھرنگ او مھرنگ منی دلدردیں گپاں دلگوش کن ءُ من ءَ باریں ھالاں بہ دے ھامر جان وش ءُ سلامت اِنت ءُ تئی مات ءِ گمانی کوہ کہ مدام من ءَ گیر کاینت باریں چون اِنت باریں انگت ءَ شمئے گور ءَ شمارا تسلہ دنت کہ شمئے پت کوٹ کچھیریانی پُشت ءَ تچ ءُ تاک ءَ اِنت؟ باریں انگت ءَ شمارا تَسلہ دنت کہ شمئے پت گل ءِ سیشن ءَ دگہ ھَلکے ءَ شتگ؟ من ءَ اُمیت اِنت نِی شمارا اے منی راستی ءِ ھال ءَ دنت کہ شمئے پِت ءَ بزگ ءُ زیردستانی واستا وتی ھوناں مُرتگیں درچکے سیراپ کتگ –
او منی ماھیں جنک ماھو جان ترا دگہ گپے بہ گوش آں؟ من ءَ گیشتر چی یات آیگ ءَ اِنت اے ساھت ءَ؟ بہ گوش من ءَ انی کجام بے تاھیری ءَ شمئے نیمگ ءَ لاچار کتگ؟ ماھوئیں مھرنگ جان اد ءَ ھچ چیزے کمی نیست اِنت نانکہ دگہ تکلیف ءُ دگہ زوراکی اد ءَ ھروچ سنگتانی دیوان اِنت، ماھو جان ترا بہ گوش آں اد ءَ درستیں سروک ھمد ءَ آں بابا ھیر بکش مری، نواب اکبر بگٹی، گلام مھمد بالاچ، منان جان، جنرل اسلم سنگت سناء، امیر بکش سگار درست ھمک بیگاہ دیوان کن اَنت کَچاری ءُ دیوان اِنت ٹھک ءُ کندگ اِنت ھمک وشی ءُ شاتمانی اِنت ماھوئیں مھرنگ جان اگاں یک چیزے ءِ کمی اِنت گڑا آ بس شُمئے لُنٹانی بچکندگ ءُ کسہ ءِ گوشدارگ ءَ من بے تاھیراں بلے کرنے ءَ پد دوشی تو پد ءَ منی واب ءَ اتکگ اِت ئے کہ دوشی تو چراگ ءِ ھم بلینتگ اَت ءُ آئی ءِ شھم منی چماں کپت بلے مُج مُج ءُ تہار اَت پمشکا من تئی گور ءَ اَتک نکُت منی واھشت اَت کہ بیاں تئی دیدار ءَ بکناں تئی پُر مھریں بچکندگاں بِماراں ءُ تئی مسکیں ملگوراں بے سَماراں ءُ تئی سر ءَ وتی زانسراں ایر بکناں ءُ گیدی ءِ کسھاں بیاران منی لاڑیں جَنّک ماھو ترا یاد بیت کہ تو سک کسان اَت ئِے وتی سر منی زانسراں ایر کُت ءُ مُدام گُشت اَبَّا من واناں ڈاکٹرے باں ءُ وتی راج ءِ ازمت ءَ کناں ءُ بلے زیکیں سنگتے گوں گرنچاں اتکگ اَت گوشگ ئیگ ءَ آئی گرنچانی تہ ءَ تئی کلوھانی وشبو پیداک اَت بلکیں تو گون نہ کتگ اَنت بلے من ءَ سما بیت تئی کلوہ ھمے گرنچانی تہ ءَ مان اَنت ءُ گرنچانی تہ ءَ اے ھم مان اَت کہ بلوچ زالبولانی رھشونی ءَ ڈاکٹر مھرنگ نامیں جنکے کنگ ءَ اِنت من ءَ ھمے ساھت ءَ ھما کسانی ءِ گپ تئی یات اتک کہ بیت کنت اے منی مھرنگ اِنت ءُ من ءَ ھم ھمے اُمیت اَت کہ تو مرچی ڈاکٹر ے ءِ جوڑ بیتگے ءُ وتی راج ءِ زالبولانی رم ءَ ھوارے –
او منی پھک دامنیں ماھو تھاری ءِ دیم ءَ ھچبر مہ رو اِت تھاری زندمان ءِ واھشت ءَ گُٹ گیر کنت ءُ گار ءُ گُم کنت ءُ مُدام روژنائی ءِ پِڑا آشنا بِہ بہ بئیت چیاکہ روژنائی ءِ سر بلندی اَنت ءُ منی جَنّک ماھو ترا ھالے بہ دے آں؟ زیکّیں روچ ءَ من بانک ءِ گِندُک ءَ ھم شُت آں وش ءُ سلامت اَت ءُ من اے ھم گُشت تو پرچا چو اشتاپ ءَ اتکگ ئے اود ءَ منی دُتک ابیتک کتگ؟ بلے من ءَ ھمے پَسّوے دات کہ من یک بانُکے ءَ کہ اِد ءَ اتکگاں بلے منی سرزمین ءَ ھزار ءَچہ گیش بانُک پشکپتگ منی اُوست ءُ اُمیت گوں ھزاراں بندوک اَنت ءُ منی پگر ءُ سوچ ھزاراں مھرنگ، ھزاراں ھسیبہ ءُ مھلب ءُ ھزاراں سمی گوں بندوک اَنت ءُ من ء اُمیت اِنت کہ ھزاراں مھرنگ نوکین آشوبے کار اَنت ءُ ھزاراں مھرنگ ودی بنت ءُ من پاد اَتکاں کہ تئی گورا کائین بلے تئی دست ءِ چراگ ءِ شھم مُج مُج ءُ تھار اَت ءُ منی چم نزور نزور اِت اَنت کہ من بیا آں بلے من ءَ ستک انت ءُ من دل ءَ جزماں کہ منی جَنّک ماھو چو بے ھاٹیگ نہ اِت کہ دژمن ءِ دیم ءَ وتی سریگ ءَ دور بہ دے ئِے ءُ پہ دو اَشتانہ ءَ وتی سر ءِ سریگ ءَ بہا بکن ئے منی جَنّک ماھو من ءَ ھمے اُمیت انت کہ تو چراگ ءِ روژنائی ءَ الم گیشتر دیمترا رژنا ءُ کاروان ءَ وتی منزل ءَ سر کن ئے ءُ آؤکیں باندات ءَ یک نوکین سُھب ئے ءِ بندات بیت اِنت ءُ آ سُھب ءِ سارتُکیں سمین ءَ من نہ بلکیں درائیں ھور ءُ ھمبل کُلّ یکجاہ ننداں ءُ دیوان کن اَنت ءُ پد ءَ داوت کن اَنت ءُ گپ ءُ کچاری ٹھک ءُ دیوان بیت اِنت –
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔