نبشتانک: ذاکر مجید ءِ نمدی یے فرزانہ ءِ نام ءَ
نبشتہ کار: میرین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
درھبات ئے منی مزن دلیں گُہار فرزانہ مجید شُما چون اِت ءُ مات چون اِنت من ذاکر جان شُمئے براس من ءَ پجاہ آرگ ءَ ئِے بہ گندے نِی دیر گوستگ بلے شما انگت ءَ الم من ءَ بے ھیال نہ کرتگ من ذاکر مجید آں مروچی دل ءَ ھُب کتگ اَت کہ پرشما یک نمدی یے نبشتگ بہ کن آں ءُ گوات ءِ رم ءَ یلہ بہ دے آں –
گُہار فرزانہ مئے مات ءِ ھالاں بدے باریں چون اِنت انگت چمانی ارس ءِ ھولمب ءُ کتار انت ءُ دل ءِ انگت بے آٹیگ ءُ نزور انت
گُوہار فرزانہ مات ءَ بُگش کہ ارساں وتی کتار مکن من وش ءُ سلامت انت ءُ من اِدا ایوک نہ انت بلکیں اِد ءَ منی بازیں درد وار گومن گوں انت ءُ بازینے سزا ءُ جزایاں چہ شہید ھم بوتگ ءُ بازینے زندان ءَ چہ یلا کنگ بوتگ اے جہد ءِ اے ڈول بیت من سلام ءُ کلوہ ھم دیم داتگ بلے شُمئے گُڈی سلام ءُ کلوھانی پسّو من ءَ سر نہ بوتگ انت ءُ تہاری ءِ جہد ءَ مرچی پُریں یازدہ سال سرجم انت ءُ منی دل ءَ گُشت کہ پہ ترا نمدی ئے نویس آں چیاکہ گِس ءِ تہ ئِے وانندہ ءُ زانت کار تو ئِے ءُ دومی نیمگ ءَ من ءَ موہ ھم نہ رس اِتگ کہ رُژن ءِ بابت ءَ پتو لھتے لبز گرنچ بہ دے آں چیاکہ سرمجیں یازدہ سال ھمے رُژن ءِ پِڑا من تہاری ءَ گوں بلینتگ پمیشکا منی دلی واھشت انت کہ شُما وت ءَ تہاری ءَ گوں بیراں مکن اِت بلکیں رُژن ءِ آجوئی ءِ چراگ ءَ گوں وت ءَ بلین اِت چیاکہ رُژن ءِ سر بلندی چہ ابید دگہ سوب مندی نیست انت منی گُہار فرزانہ تہاری یک جنازہ ءِ بائید انت کہ شُما اے جنازہ ھم کوپگ بہ بہ اِت ءُ کبرستان ءَ بہ بر اِت ءُ زند ءِ گیشیں تماھاں وتی راہ ءِ دیوال جوڑ مکن اِت پرچہ کہ شُما کُل اے جہد ءِ آجوئی ءِ بابت ءَ شر پوہ ءُ سرپد انت ءُ منی واھشت انت کہ شُما مُدامی ھم مُشت بہ بہ اِت ءُ یک توار بہ بہ اِت رُژن ءِ چراگ ءِ رو بہ رو بہ بہ اِت چیاکہ رُژن زندمان انت ءُ رُژن ءَ ابید مئے زند ناسرجم ءُ ناتوام انت گُہار فرزانہ من ءَ اے یازدہ سال ءِ بیم، لٹ ءُ کُٹاں ازیت نداتگ چوش کہ تہاری ءَ اُف آ کسہ ءُ داستان ءَ من نویست کُت نکناں بس من ھمئے لوٹاں کہ شُما تہاری ءَ گوں بیراں مہ بئے چیاکہ تو ذاکر مجید ءِ گُہار ءِ پمیشکا من زاناں تو تھاری ءَ گوں وتی زند ءَ ھچبر نہ بلین اِت چیاکہ تو ھمک وھد ءَ رُژن ءِ گپ جتگ برے شال ءُ برے کراچی ءُ اسلام آباد ءِ کُنڈ کُنڈاں تئی توار منی گوشاں کپتگ بلے لہتے وھد بیت تئی توار منی گوشاں نہ کپگ ءَ اِنت پمشکا من ھزار ٹوٹلانی آماچ اَنت منی دل ھزار راہ ءَ روت ءُ وت ءَ ھزار دُوا دنت کہ بارین تو چون بوت ئِے بارین اے مکار ءُ چالاکین دُژمن ءَ ترا وتی ھرجان جت ءُ تئی دپ ءِ بند کُت من رژنائی وتی چماں تنی وھدی ندیستگ منی کوٹی ءِ تہاری ھنچیں گوں بے تُک ءُ تواری ءَ چیپاں مور انت –
زی دیوال ءِ پُشت ءَ گوزوکیں موچی ءِ دپ ءَ بانُک کریمہ ءِ نام گِرگ بوت جیلر ءَ جلدی منا کوٹی ءَ چہ در کُت من ءَ دگہ ابیتکیں جاھے ءَ بُرت ئِے من ءَ گشے وس وسے دلا کپت نزاناں دژمن ءَ چے پیم وتی دست ءُ دیم سْیاہ کُتاں یا بانُک منی وڑ ءَ تہاریں کوٹیاں بند کنگ بوت یا ھدا مکن شھید بوت-
بلے انگت کاروان روان اِنت ءُ من سدکاں کہ منی تارونکی پہ ڈن ءِ مردوماں بلاہیں رژناھی یے ودی کنگ ءَ ایں جاور باریں کجام سیمسراں رس اتگ آں ءُ تئی توار سک دیر اِنت من نہ اُشکُتگ بلکیں من وتی گوشانی ھُشکنگ ءَ چہ زِبہر بوتگ آں یاکہ چہ تئی آواز ءَ گُڈی ءَ بس من ھمے گوشگ لوٹ آں کہ وت ءَ گار ءُ ژیمب مکن ئے بلکیں وت ءَ زندگ بدار اِت چیاکہ تہاری ویرانی انت ءُ رُژن ءِ سربلندی آزاتی یے بس من نمدی ءَ آسر کنیگا اتاں کہ گلانی سروک ءِ پیداک ات بس من ھمد ءَ وتی نمدی ءَ آسر کناں سلامت بات ئے-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔