کِسہ – ھسابجار

آزمانک: کِسہ

نبشتہ کار: ھسا بجار

دی بلوچستان پوسٹ

مردم شپ وَ چناها کپتگ ءُ اے هم راستے کہ شپ پہ تچگ روچ نہ بنت ءُ هاسل نور ءِ ابیتکیں اوتاک ءِ کوناهگ ءَ وَ گنتر بہ تر همیش انت مردم کسہے بیاریت اتکگیں شپ ءَ کمو تیلانک بہ دنت بلے کسہ ءِ مسیبت همیش انت کہ بے بادشاه ءَ نہ بیت – ہیر مردم لاچار انت کہ بادشاهے هم بہ ٹہینیت نو دگہ راهے نیست ہیر نو بیا رویں کسہ ءِ نیمگ ءَ ، دنتان هڈیے زبان گوشتے اگاں مان اڈ ات گڑا من ءَ میار نیست –

هست ات بادشاهے بادشاه هدا وند وت انت بلے آ سر زمین ءِ بادشاه ات نی کہ بادشاه ٹہتگ تہ وزیر ءُ گزیز سپاهیگ، دهکان ، پریاتگر شپانک ءُ استا هم پکار بیت پہ کسہ ءَ بادشاه ءَ وتی رهیت ٹہینت ءُ گوں وتی وزیر ، گزیر ءُ سپاهیگاں وتی ملک ءَ بادشاهی کنگ ءَ ات گوں وتی تهت ءُ تاجاں ، شاهی شاهان ات ہر کس پہ گْوم گیگ ات روچے نگبهت ءُ روچے شوم ، یک روچے انگاه استا ءِ دل ءَ ہُل کہ من هم بادشاه بہ باں اُستا کہ ٹہتگ گڑا نامے هم لوٹیت پہ اُستا ءِ کارست ءَ من ءَ نام ءَ مؤسک چرسی ءَ چہ شرتریں نام نہ رسیت –

مؤسک چرسی !مؤسک استا ابدی ءِ چُک مؤسک بل نگور ءِ اُستا هاں چہ یکے کہ ہرفن مولاہے برے چرس ، برے تریاک ، برے مُلا ، مؤسک پد ءَ ہرچی کُت کنت ہیر استا هم ٹہت ءُ آئی ءِ نام هم نو کسہ ءَ دیم ءَ بریں استا مؤسک ءَ وتی دموک توسینت آس ئےِ کُشت ءُ کُدیناه ءُ سنج ئےِ پیلک ءَ کُت انت دیم پہ بادشاه ءِ ماڑی ءَ بادشاه بِلّے تُری منی وتی سازتگین ئت ، بلے بادشاهے وَ هست انت بادشاه الم بادشاهی کنت اگاں بادشاہی مہ کنت کئے گُشیت کہ بادشاهے ؟ بادشاه ءَ گوں وتی اُستا ءِ گندگ ءَ گُشت کہ هاں مؤسک ! تو اد ءَ؟ — تو وتی کارگاه ویل کتگ ءُ ادا اتکگ ئے ، ہیریں؟ مؤسک ءَ گوں وتی استاہی چرپیں زبان ءَ بادشاه ءَ را پسو دات کہ کارگاه ءَ منی پیریں پت ابدی انت ءُ من ءَ همائی ءَ تئی دربار ءَ راه داتگ کہ مرچی ءَ پد من تی دربار ءَ بہ باں تی اسپانی زیں ءُ نالاں بہ جن آں تو من ءَ وتی دربار ءَ جاه بدئے تی منتوار باں بادشاه بِلّے تُری منی سازتگیں وتگڑیں بادشاهے ات بلے هینچک هم نہ ات کہ آ وتی رهیّت ءَ مہ زانت یکبرے دل ئےِ پُر کُت گشان ئےِ ابدی ءَ وَ دیر انت کہ مُرتگ شوم !بلے پد ءَ وتی بادشاہی مڑه ءَ نئیشت کہ اے پہ منی وڑیں بادشاہی ءَ ایب انت کہ من وتی رهیت ءِ یکیں استا ءَ هَبیر بہ کشان ءُ کمشرپ بہ کن آں ہیر بادشاه ءَ وتی بادشاہی پیشداشت ءُ پہ اُستا ءَ وتی دربار ءِ تہ ءَ جاهے گچین کُت ءُ وتی کاردار پرمات انت پہ اُستا ءَ کارگاهے ٹہینت ماه ءُ سال دیر گوزانت دپ ءِ ہبر زوت بنت وهد گوں وتی روچ ءِ گاماں جُنزاں ات بیت یک روچے کہ اُستا ءِ دل ءَ یک برے پدا ہُل کُت ءُ وتی بستگیں نیّت ءِ پد ءَ گامے دیم ءَ جُنز اِت پرچا کہ اُستا ءِ دل پہ بادشاہی ءَ بند اَت –

کُل شے وتی داب ءَ اِت اَنت بادشاه ءِ بادشاہی ءَ کُل رهیّت رزا اَت ہر کس گل ءُ شادان ات مجلس ءُ دیوان ات چراگُراه ءَ ات بادشاه ءِ دو زال ات انت بادشاه ءِ نوکیں زال ءَ چہ بادشاه ءَ بیت مردیں چُکے بادشاه ءَ وتی روایت ءِ پد ءَ وتی نوکیں زال ءِ اولی چُک ءِ شاتکامی ءَ وتی گوانکو ( جارچیں ) لوٹائینت بادشاه ءَ وتی هلک ءَ پہ جار پرینگ ءَ یک جاهے هلک ءِ میان ءَ ٹہینتگ ات کہ یک بُرزیں بُرجے ات کہ سک بُرز ات گوانکو سرکپت بُرج ءِ سر ءَ یک برے ڈهل ئےِ جت ءُ مردمانی دلگوش ئِے گوں وت کنائینت ہردیں کہ ڈهل ءَ توار کُتگ ات تہ مردماں وتی گوش رُپتگ ات انت کہ باریں چونیں جاریے ؟اے جار مدام پہ وشیانی درانگازگ ءَ پرینگ بوتگ ات ڈُهل ءِ توار ءَ پد گوانکو ءَ دراجیں پیپ کہ “توار ءِ بُرز کنگ ءَ پہ چو اسپیکر ءِ داب ءَ ٹہینگ بوتگ ات ”دپ ئے کُت ءُ گُشت ” بادشاه ءِ رهیّت یک جاریے گوش بہ دار ات داری دار ءَ مہ روت کاهی کاه ءَ مہ روت باندا بادشاه ءِ دربار ءَ وت ءَ سر کن ات کہ بادشاه ءِ چُک ءِ شاتکامی ءَ شمے کُلانی داوت انت ءُ بادشاه داد ءُ دهشت شمارا ءَ بکاشیت ” استا ءَ چار ات کہ موکا همیش انت استا مؤسک سجیں شپ ءَ نشت کش اتے چرس ءُ جت ئےِ چُرت واب نہ کپت آئی ءَ وتی بستگیں نیّت ءِ پدا دُراہیں شپ ءَ جیڑ ات کہ باندا من وتی مرادانی منزل ءَ سر باں بادشاه ءِ یک هرابی یا شری یے هست ات کہ وتی کولانی پابند ات –

سُھب بوت ، بادشاه گوں وتی تاج ءُ چوڑاں وتی دربار ءَ وتی سُهر ءِ تهت ءِ سر ءَ نشتگ ات ءُ سک گل ات ءُ رهیت کل اتکگ ات جم ات دیوان ءُ مجلس ات چراه گُراه ات ورگ ءُ چرگ ءَ پد ، بادشاه ءَ وتی رهیّت ءِ لوٹانی پد ءَ داد ءُ دهشت ءِ بهر ءُ بانگ بِنا کُت ہر کس ءَ وتی بسات ءَ لوٹ کناں کُت ءُ بادشاه دیاں بوت بزاں اُستا ءَ یک ءُ دو مردم ءُ یک گزیریے گوں وتی چرپ زبانی ءَ رد داتگ ات ءُ وتی نیمگ ءَ کُتگ ات-

بادشاه داد دیاں داں استا ءِ اولی مردم ءِ باریگ اتک آئی ءَ بادشاه ءِ اسپ تلب کُت بادشاه ءَ سک تور ات بلے چہ وتی کول ءُ بادشاهی مڑا ءَ لاچار بوت وتی اسپے بکش ات اے اسپ انچائیں اسپے نہ ات آئی ءِ پت ءُ پیروکی اسپانی توم ات بلے وتی کولانی پدا زبان ءَ لاچار ات –

پد ءَ گزیر ءِ باری اتک گزیر ءَ بادشاه ءِ تاج لوٹ ات بادشاه نو پکہ هلاس بوت بلے لاچاری چی ءَ گُش انت وتی تاجے هم دات نو باریگ اتک اُستا مؤسک چرسی ءِ مؤسک ءَ نہ دیم چار ات ناں پُشت بادشاه ءَ چہ بادشاه ءِ بادشاهی ئےِ تلب کُت بادشاه دلترک بوت گوں مؤسک ءِ تھت ءِ سر ءِ نادینگ ءَ نز ء مرگ بوت اُستا بادشاه بوت ماه ءُ سال دیر گوز انت دپ ءِ هبر زوت بنت مدان مدان ءَ استا مؤسک ءِ بادشاہی ءَ ہر کس پہ دیم بوت سپاهیگ بدپیل بوان بوت انت ءُ هلک ءَ دُزی دازی بوت کُشت ءُ کُشاری بوت مال ءُ مڈی زهاں بواں بوت انت بادشاه بازیں گماں چہ وهد ءَ پیسر پیر بوت ءُ پد ءَ اُستا مؤسک چرسی کہ بادشاه ات گوں بادشاه ءِ کهول ءَ سور ءُ سانگ ئےِ کُت-

همے وڑا وهد جنزاں ات داں بادشاه ءِ اولی جن ءِ اولی مردیں چُک کہ پت ءِ دومی سور ءَ زهریے کُتگ ات ءُ جی شاه ء ولا بوتگ ات ءُ چریے هلک ءُ دیاراں دور شُتگ ات تراں تراں دگہ جہانے ءَ شُتگ ءُ نشتگ ات ، هما هلک ءِ بادشاه ءِ جنکے گپتگ ات ءُ هما هلک ءَ بادشاهی کنگ ءَ ات چدا روگ ءِ وهد ءَ بادشاه ءَ وتی کسانی ءِ سنگتے کہ بادشاه ءِ وزیر ات هم همراه ئےِ کتگ ات-

هما وزیر ءِ چُک ءَ پد ءَ شُت وتی پت ءُ باد شاه ءِ چُک هال دات انت کہ بیا تی پت ءَ وتی نوکیں زال ءَ چہ چُک ئےِ ءِ بوهگ ءِ گل ءَ وتی تهت ءُ تاج وتی استا ابدی ءِ چُک مؤسک چرسی ءَ بکاشتگ انت ملک تبا انت رهیّت کُل دُز ءُ ڈهنگ جوڑ انت کُشت ءُ کُشار انت تو مہربانی کن بیا وتی پت ءِ تهت ءُ رهیت ءَ رکهین اے هال ءِ اشکنگ ءَ گوں وزیر وتی سنگت ءِ دل پهکی ءِ ءُ چُک وتی پت ءِ بادشاهی ءِ روگ ءُ آئی ءِ رهیّت ءِ نہ گیگی ءَ دُراہیں شپ ءَ واب نہ کپت انت –

اندگہ ءَ سُہب ءَ بادشاه ءِ چُک ءَ وتی وزیر ءُ وتی سپاهگ زُرت انت اسپ زیت کُت انت ءُ سلاه ءُ سنج بوت انت دیم پہ وتی پت ءِ بادشاہی ءِ پد جنگ ءَ من هم دست بڈا جت انت ءُ پُشت ماندات لشکر ءِ روگ ءَ پد منی چم هاسل نور ءِ دیوال ءِ دیم ءِ گهڑی ءَ کپت انت داں شپ ءِ نسپ شُتگ ات من هم سُھب ءِ ودار ءَ سر واب ءَ جت –

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔