گریشگ ءُ منی واھگانی بانور-نصیر کیّا بلوچ

نبشتانک: سَرگْوست: گریشگ ءُ منی واھگانی بانور

نبشتہ کار: نصیر کیّا بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

مَنی واھگانی بانور تُن جَتیں درچکانی رِد ءَ اُوشتاتگ اَت ءُ کَندگ ءَ اَت ۔ ھنَچو گْوش ئے کہ سبزُکیں کَپوتے ءَ وتی کوھنیں پیژگاہ ءَ بَھارگاھے دیستگ ءُ کوکو کنگ ءَ اِنت ۔ من چہ آئی ءِ کندگاں بے تاھیر بوت آں ءُ من وتی گامگیج تیز کُرت اَنت ءُ آئی ءِ نزدیک ءَ آیگ ءِ جُھد کُت بلے اَجبیں نِدارگے ءَ من ءَ ھَبکہ ءُ ھیران کُت کہ آئی ءِ اَجگیں گُبّانی سر ءَ ارسانی نمبی من ءَ گندگ ءَ اَتک-

آئی ءَ من ءَ دیست آئی ءِ لُنٹانی سر ءَ ھامگیں بچکَندگے بندات بوت آئی ءَ ھمے تُن جَتیں درچکانی مُچی ءَ را گریشگ ءِ نام دات ءُ چہ درچکانی بے مھری ءَ سک گلگ دار اَت۔

آئی ءَ گْوشت کہ نہ اے درچکاں سَردیں ساھگے اھست کہ منی نونھالیں بالاد ءَ کھریں روچ مہ سوچ ایت، نہ بشّی کوکرے کيیت اِنت کہ من گوں گْونڈکی ءِ یاداں شیشَلویے بہ کن آں ءُ نہ اے سُتکگیں گریشگ ءَ سُھر پھلے سر جنت کہ من وتی جیگ ءَ ئِے بہ جن آن ءُ وت ءَ را بانوری دْروشُم ءَ بہ سمبھین آں ۔

ءُ آ انگت باز گِلگ دار اَت ءُ منی ھیال چہ آئی ءَ ٹَگل اِت ءُ من شال ءِ سَمبھینتگیں موسم ءِ ھیالاں کپت آں ، من وت ءَ بلوچستان مزن شھدربرجاہ شال ءِ ھاسٹلءَ کوٹی لمبر 44 ءَ را مار اِت کہ من اود ءَ سَے سال پہ تنھائی گوازینتگ اَت ءُ آ کوٹی ءِ تہ ءَ من مُدام پہ سُتکگیں گریشگ ءَ بھارگاہ آرگ ءِ واب دیستگ اَت۔ کدی گوں کتاباں ھمگرنچ اَت آں، برے دل ءِ تب ءَ ناچ کُرتگ اَت ، برےکند اِتگ اَت ءُ کدی گوں وتی جند ءَ گِلگ کُتگ ءُ گریتگ اَت-

وھدے کہ منی گم چہ منی وس ءُ واک ءَ گیش ودّان بُوت اَنت گُڑا من مُدام کوٹی ءِ پُشتی چارِک ءَ دریگ ءِ دپ ءَ نِشتگ اَت آں کہ کوٹی ءِ پُشتی نیمگ ءَ یک کسانیں باگے ھست اَت ءُ ھمے باگ ءَ چہ یک درچکے ءَ وتی ٹول پہ منی کوٹی ءِ نیمگ ءَ شھار داتگ اِت اَنت گْوش ئے زانقں منی گمزدیں ڈیل ءَ گوں وتی امبازاں زورگ لوٹ ایت بلے اے درچک چہ شانتل ءُ کپوتانی وش زیمُلیں کُوکُواں ھالیگ نہ اَت پمیشکا مُدام منی زرد ءَ را تاھیر رس اِتگ اَت۔

من ھمے ھیالانی تہ ءَ ات آں کہ یک رندے پد ءَ آئی ءِ ٹھکانی توار منی گوشاں پْرشت اَنت آئی ءَ گْوشت بہ گند ئے تئی دیریگیں واھگے گوں اے سُتکگیں گریشگ ءَ بندوک بہ بیت ، بہ گند ئے کہ من تئی زرد ءَ را آس دات کہ من تئی گریشگ ءَ را بے مھری ءِ تژن جت ءُ دگہ باز گْوشت من وتی چّم درچکانی گیمُرتگیں سَر چوڑاں شَھار دات اَنت من گْوشت ھو-

اے منی دیریگیں سیادی یے گوں ھمے بُنگپتگیں گریشگ ءَ اِنت۔ منی زرد ءِ کُلیں واھگ، منی واب، منی ارمان درست ھمیشی ءَ گوں بندوک اَنت منی مَڈی ھمیش اِنت من مُدام ھمے جیڑ اِتگ اَت ءُ جُھد کُتگ اَت کہ کدی اے بُنگپتگیں دیار پد ءَ سبز بیت، کدی سُھر پُل ءُ شِمشُک سَر جن اَنت، کَدی اے تھنائی پْروش وارت اِنت ءُ یک رندے پد ءَ مِسکیں دیار ءَ بُلبُل ءُ چائی کپوتانی کوکار ءُ ناچ بیت بلے تو گپے زان ئے! منی دیار ءَ بد مہ گْوش۔

ھنچو کہ تو مَنی واھگانی بانور ئے ھمے وڑ ءَ اِنت پہ من منی مِسکیں دیار آ روچ الّم کیت اِنت کہ من ترا بانوری داب ءَ سمبھین آں ءُ چو ھمکوپگیں سنگت ءَ تئی دست ءَ گِراں ءُ شِیکو وران ءَ دیم پہ مِسکین دیار ءِ امبازاں کا آں اے مِسکیں دیار چو پیرزالیں مات ءَ وتی نونھالیں دُکتر ءَ پہ بانوری داب ءَ گند ایت-

گڑا تو زان ئے کہ چنچو گل بیت من کَندگے جت ءُ آئی ءِ نیمگ ءَ دیم تر اینت بلے آئی ءَ را گْواہ نیست اَت، من نہ زان آں کہ آ کَدی ءُ کُج ءَ شُتگ اَت ؟ نہ کہ آئی ءَ من ءَ چہ رزا گپتگ اَت ءُ شُتگ اَت — نہ کہ آئی ءِ پدانی نشانے گندگ بوت کہ من آئی ءِ پدگیری ءَ بہ کن آں-

بس آئی ءِ یاد ءُ آئی ءِ شیشُمیں چمّانی اَنارکانی سر ءِ اولُمبیں ارس منی ھیالانی تہ ءَ اَنت ءُ من ءَ چہ زندگی ءِ ھر وشیاں زبھر کنگ ءَ اَنت ۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت