مات ءُ چُک ءِ میان ءَ باوست- بشیر زیب |مھروز بلوچ

نبشتانک: مات ءُ چُک ءِ میان ءِ باوست

نبشتہ کار: بشیر زیب

رجانکار: مھروز بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

نازُرکیں لُنٹ ءُ کسے ءِ ودار ءَ چارانیں چم اوشت اوشت ءَ گپ کنگ ءَ اِت اَنت –

چُک: اماں او اماں منی پت کجا اِنت؟

مات ءَ چُک ءِ نازرکیں لُنٹ چُک ایت ءُ بے توار بوت –

چُک ءَ چم چست کُت انت ءُ دیم گوں شنگتگیں مید، ھُشکیں لُنٹاں سینگ ءِ سر ءَ بلاھیں درد زوروکیں گمزدگیں ماتے ءِ نیمگ ءَ چارت ءُ گُشت!
اماں او اماں بہ گوش ناں ابا کُجا اِنت؟

مات: منی چُک ترا ورگی ءُ لیبی چیزے زلورت اِنت، من پہ تو زوراں، ترا ھر چیزے لوٹ ایت بہ گوش – مات ءَ سَر سُرینت ءُ سارتیں گِینے کش ایت ءُ آئی ءِ شرپ داریں چماں ھرس چمکگ اِت اَنت، دل ءِ روک ات بلے اوپار ءِ دامن یل نہ دات گوں نرمیں توار ءَ درائینت ئِے –

چُک: اناں اماں اناں، من ءَ ابا لوٹ ایت ءُ دگہ ھچ من ءَ نہ لوٹ ایت ناں ورگ وراں ناں لیب کن آں وھدیکہ ابا کیت من ھم دومی چکانی وڑ ءَ ابا ءِ گون ءَ بازار ءَ رواں، آ پہ من وت درست زوریت- اماں تو من ءَ بہ گوش ناں منی پت کُج اِنت؟من یکرندے ھم وتی پت ندیستگ اماں تو بہ گوش ناں منی پت کُجا اِنت؟

پہ مات ءَ ھر ساھت گران تر بوان ات کہ وتی چُک ءَ چی پسو بہ دے آں ءُ چتو بہ سرپد بہ کن آں چُک ءِ دل ءُ دماگ ءَ چی اسر کپ ایت؟ کجام ھد ءَ داں چُک بید ءِ پت ءَ اوپار کُرت کنت – اگاں من وتی چُک ءَ اگاں سرجمیں راستی ءَ بہ گوشاں ھدانخواستہ ءَ آئی ءَ ھچ مہ بات بلے اگاں چیزے بہ بیت ئِے گڑا منی چی بیت؟ منی وڑیں جنین ءَ کَے سھارا دنت؟ منی زندے گڈی استال ھمے چُک انت – من ءَ گوں وتی زھگ ءَ سک باز مھر اِنت- یکے اے منی جگرے ٹکر انت دومی گندگ ءَ ھم وتی پت ءِ چھرگ ءَ جنت – ھمے ھاتر ءَ من ءَ وتی پُل وتی ساہ ءَ چہ دوستر اِنت – اگاں زھگ ءَ اے وھدی آئی ءِ پت ءِ بارو ءَ درسیں ھالاں آئی ءَ بہ دے آں گڑا چی بیت؟ بازیں جُستانی امبار انت – مات وتی لنکک ھُشکیں لُنٹانی سر ءَ ایر کُرت پہ مھری چُک ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ لگ ات ءُ وتی گوست ءِ ھیالانی تہ ءَ گار بوت –

چُک : اماں منی پت کُجا اِنت؟ آئی ءَ زھر ءَ زھر جست کُت –

مات: آ وَ شُتگ – دل ءِ سر ءَ گُشے ڈوک ءِ ایرکُت، ھُشک ءُ لرزوکیں لُنٹانی توار ءَ درائینت ئِے – مات ءِ دردیگیں چماں ارساں پٹگ بنا بوت –

چُک: اماں بہ گوش ناں منی پت کجا شُتگ؟ پد ءَ کدی لوگ ءَ کیت – آئی پد ءَ جست گپت –

پہ مات ءِ ھاتر ءَ اے دگہ چکاسے اَت، آئی ءَ گوں ارسیگیں چماں گوشت!
مات: منی جان، منی جگر تئی پت نوں ھچبر لوگ ءَ نئیت- آ چرے دنیاء چہ ھم شُتگ –

ایشی ءِ اِشکنگ ءَ چُک ءَ گوں ھیرانی ئیں چماں چاریت ءُ گوشت-
چُک: اماں آ یکرندے ھم پہ منی ھاتر ءَ نئیت؟
پد ءَ گوں لیمرتگیں توار ءَ گوشت ئِے اماں ابا ءَ گوں من ھچ مھر نیست –

مات: منی چُک اگاں آ تئی گور ءَ بہ بوت اِنت آئی ءَ الم ترا مھر داتگ ات بلے نوں ترا سرجمیں زند ءَ آئی ءِ مھر نسیب ءَ نہ بیت اِنت –
چُک : اڑی کُت درائینت ئِے اماں تو منی پت ءَ لوٹارین من بس یکرندے آئی ءَ دچار کپ آں پد ءَ من آئی ءَ گُش آں ابا تو لوگ ءَ یلا مہ دے مہ رو پرچاکہ من ءُ اماں ایوک اِنت پد ءَ آ ھچبر مارا یلا نہ دنت ءُ نہ روت – چُک ءَ پہ بچکندی سر چست کُت گوں لیمرتگیں نگاھاں مات چاریت –

مات : منی چُک من ترا گوشت ناں نوں تئی پت ھجبر در ءِ دپ ءَ پاد ءَ ایر نہ کنت ھمے گپ ءِ کنگ ءَ مات شرو بوت گریوگ ءَ –

چک: اماں اماں من ھچ نہ گوشت بلکیں من بس ابا ءِ ھاتر ءَ جُست کرت پرچا کہ من وتی پت ءِ واستا سک باز پریشاناں- اماں تو پرچا گریوْے؟ ترا کَے ءَ جتگ –

مات ءَ گریت ءُ گوں دردیگیں توار ءَ گوشت ئِے:
مات: من ءَ کس ءَ نہ جتگ، بلکیں تئی پت کُشگ بوتگ –

چُک: اماں اماں منی پت کَے ءَ جتگ؟ من رواں آئی ءَ جن آں؟ آئی ءَ گشاد گُشاد ءَ درائینت-

مات: منی چُک انی وپس تئی بیداری ءِ وھد دنیگت ءَ نیتکگ – آئی ءَ پشک ءِ دامن زرت ءُ ھرس پھک کُرت ءُ درائینت ئِے-

چُک: اناں اماں من چتور بہ وپس آں، منی پت جنگ بوتگ، تو بہ گوش ناں منی پت کَے ءَ جتگ؟

مات: تئی پت پاکستانی پوجیاں جتگ – مات ءَ گون ترندیں توار ءَ گُوشت –

چُک – اماں منی پت دُزے بوتگ، ڈنگی کرتگے؟ یا ناشرکارے بوتگ؟ آئی ءِ دیم زرد تریتگ ات ءُ درینت ئِے –

مات: اناں اناں منی جان تئی پت سرمچارے بوتگ – آئی گوں لرزتگیں لُنٹاں درائینت –
چُک: اماں اے سرمچار چی یے؟ آئی ءَ زوت ءَ جست کُت –

مات: منی چُک سرمچار ھما انت کہ وتی سرڈگار ءِ ھاتر ءَ دیمونی دے اَنت – مات وتی چک ءَ گوشت منی چُک دُز ڈنگ ، ناشرکار، نشہ باپاریاں اے ملک ءِ تہ ءَ کس ھچ نہ کنت پرچا کہ اے مُلک ھماھانی ئیگ اِنت – مات ءَ پہ پھری درائینت –

چُک: اماں اے مُلک پاکستان مئے نہ انت؟ آئی گوں ھیرانگی جُست کُت –

مات: اناں اناں پاکستان بلوچانی ملک نہ انت بلوچانی ملک بلوچستان انت – مات ءِ دل ءِ تہ ءَ آس روک بوت درائینت ئِے –

چُک: اماں زانان بلوچستان ءُ پاکستان یک ایں نہ انت – آئی ھیرانگی ءَ جُست کرت –

مات: اناں یک نہ انت بلکیں پہ زور توپکے زور ءَ پنجاپیاں بلوچستان ءِ سر ءَ زورگری کُتگ – پمے ھاتر ءَ تئی پت ءَ پاکستان ءَ چہ بلوچستان ءِ رکینگے ھاتر ءَ تُپنگ چست کرتگ –

چُک: اماں منی پت ءَ ایوک ءَ جنگ کُتگ ؟

مات: اناں منی چُک، آئی ءِ سنگتیں سرمچار مروچی ھم جنگ ءَ انت –

چُک: اماں ابا ءِ سرمچاریں سنگت انو کجا انت؟

مات: آ کوھان انت –

چُک: گڑا من ھم ھمودا رواں،ءُ پاکستانی پوج ءِ بگیری ءَ جنگ کن آں تانکہ منی پت ءِ بلوچستان ءَ پاکستانیاں پچ بہ گراں؟ چُک ءَ جزبگی ءَ درائینت –

مات: اوپار کن منی چُک، دنیگت ءَ تو کسانے وھدیکہ مزن بئے من وت ترا دیم دے آں سرمچارانی گون ءَ –

چُک: گڑا اماں ایندگر مزنین انت گڑا آ پرچا سرمچارانی گون ءَ نہ رؤنت جنگ نہ کن انت – آ تُرس انت؟ آئی ءَ ھیرانگی ءَ جست کرت –

مات: نزاناں، اگان تُرس انت اگاں ناں وتی سرڈگار ءَ چہ گیشتر وتی جن ءُ چکاں گوں مھر کن انت – آئی ءَ آھے کشیت ءُ درائینت –

چُک : اماں زاناں منی پت ءِ گون ءَ مھر نہ بوتگ؟

مات: اناں منی چُک آئی ءَ گوں ما مھر سک باز بوتگ بلے چہ بلوچ راج ءُ بلوچستان ءَ چہ گیشتر اناں –

چُک: ھیال ءِ تہ ءَ اوژناگ ات ءُ اناگہ ءَ گوشت ئِے: گڑا اماں ما چہ پاکستان ءَ رکیت کن ایں؟ گڑا ما آجو بہ ایں؟
مات: ھو منی چُک پرچا نہ بہ ایں آئی ءَ پہ تمردی درائینت –

چُک: اماں من لوٹاں بلوچستان یک جتا ءُ آجوئیں ڈیھے بہ بیت – آئی ءَ گوں لیمرتگیں ءُ نپرتی نگاھاں درائینت –
مات: منی چُک ھیال کنگ ءَ لوٹ واب سرجم نہ بنت – بلکیں ھیال کنگ ءَ پد امل کنگی انت، وابانی تابیر کنگی انت، واھشت ءُ واب گندوک سک باز انت، بلے دیمروئی ءُ بدلی مدامی ھما مردم کار انت کہ واھشت ءُ وابانی سر ءَ ھیال کن انت ءُ امل کن انت ءُ راجدپتر ءَ نمیران بنت بس واب گندوک ءُ واھشت داروک گوات ءِ مُجاں گار بنت –

چُک: اماں من املی انسان ءِ جوڑ باں بس واب ءِ گندوکے نہ باں –

مات: شر منی چُک؛ منی دوا انت درسیں بلوچ راج واھشت ءُ وابانی دنیا ءَ چہ در بئیت املی ءَ وتی آجوئی ءِ ھاتر ءَ جُھد بہ کنت –

چُک: آمین

دلگوش: اے نبشتانک بلوچ نودربر گل ءِ گوستگیں سرکماش بشیر زیب ءِ شھیدیں بلوچ پُسگے ءِ لوگی ءُ آئی ءِ زھگے میان ءَ بیتگیں باوست انت کہ سال دوھزار ءُ نُھ ءَ ماں بی ایس او آزاد ءِ تاک سگار ءَ شنگ بوتگ –

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔