دَمک – حیر جان قدیر

نبشتانک: دَمک

نبشتہ کار: حیر جان قدیر

دی بلوچستان پوسٹ

یک سکّیں دراجیں دَمکے اَت کہ من روان روان بس روان اِتاں ۔دَمک اَنچو دراج اَت کہ ھلاسی ءِ نام ئِے نہ زانت من ءَ لھتیں کتاب ءُ ند ھم گون اَت ، من کدم جنگ بندات کُت اول سر ءَ دَمک ءَ کَس نیست اَت من تھنا جُنزان اِتاں دیم پہ منزل ءَ کش ءُ کِرّ ءَ ھچ تِرک ءُ توار اوں من اِش نہ کت من ءَ گُش ئے بیمے تہ ءَ پُترگ ءَ بوت۔

بلے من دل ڈڈ کت ءُ روان بوتاں داں اچانک ءَ لھتیں کُچک منی دیم ءَ دَر اَتک ، منی سر ءَ بندات ئِے کُت وکّگ من پشت ءَ نپ کنز اِتاں اوشتاتاں داں کُچکاں ھم وتی دنتان ڈنّ ءَ کرتگ اِت اَنت انچو وکّگ ءَ اِت اَنت ، من ھمے جیڑ اِت من نوں ھچ ھال ءَ پشت ءَ نہ کنزاں تُری اے من ءَ دِرّ دِرّ بکن اَنت-

کُچکاں منی راہ داشتگ ءُ نوں بلے من ءَ انگِرّ کنگ ءَ اَنت پہ ورگ ءَ منی کتاباں چہ منی دست ءَ چاپگ ءِ جُھد اِش کُت بلے من ھمت کُت وتی کتاب وتی سینگ ءِ سر ءَ ایر کُت اَنت ءُ کدم دیم ءَ جنان بوتاں باریں چون کُچک من ءَ دپ جن اَنت یا ورانت؟ من جُنزان بوتاں من وتی گام تِیزتر کُت اَنت ءُ پشت ءَ چَک نہ جت داں کُچکانی توار دور بوان بوت-

پد ءَ من گون ایوکی ءَ وتی کدمانی برمش ءَ اِش کنگ ءَ بوتاں دمَک چٹ ھاموش اَت بس منی پادانی آواز ءَ اِے دَمک ءِ تہ ءَ شُور کُتگ اَت ، من ءَ ھمے گُمان بوت گش ئے منی کتاب ، منی گال دَمک ءِ تہ ءَ تالان اَنت ءُ چہ من ساری اِت انت ، گش ئے یک توارے منی گوشاں پیداک اَت کہ نوں دْرست سرپد اِت اَنت کہ اِے میتگ ءَ زانت ءُ پھم ،سرپدی ، اِلم پیدا بوگ ءَ اِنت ، جنین چہ مردانی پنجگاں دراگ ءَ اِت اَنت اِے دَمک زانت ءِ رنگانی تہ ءَ رنگ زورگ ءَ اَت کتاب گوں من گپ کنگ ءَ اِت-

اَنت کہ بازیں کُچک تئی دیم ءِ دارگ ءِ کوشش کنت ، لھتیں کُچک تئی باپُشت ءَ سُک سُک ءُ وک اِیت بلے تئی گال ءُ زبان ما اِیں کدم مدام دیم ءَ بہ کپ اِیت کدم پُشت کنزگ مہ زانت-

اچانک ءَ منی ھیال پْرشت داں من روان اِتاں دَمک ءَ ، ھمے دمان ءَ مئے بازار ءِ مسیت ءِ پیش امام منی دیم ءَ کپت ءُ گشت ئِے ، کئی چُک ئے تو گرم آرک ءَ یلہ ئے؟ اسکول ءَ بوتگ ئے ؟ تئی پت ءَ من ءَ چینچو رند ءَ گشتگ اے اسکول جنکی جاگھے نہ اِنت بلے سرپد نہ بہ ئے ، روچ ءِ دو بج ءَ جنکیں چُکے ایوک ءَ دَمک ءَ ویل اِنت ، من بس ھمے پسّو دات ، واجہ تو روچ ءِ دو بج ءَ گشت کن ئے گڑا من پرچا گشت نہ کناں ، ھُدا ءِ کتاب ءَ مان اِنت کہ جنین ءِ گردگ وھد ءُ پاس اِش انت یا جنک لوگ ءَ بہ نند اِیت ھچ مہ کنت؟ –

مُلا ءَ منی گپ وش نہ بوت ءُ زھر زھر ءَ من ءَ چار اِت ئِے ءُ شت ، دمک ءُ منی پادانی توار اَت بس ھمے دنیا چینچو وش اِنت کہ کسی توار نیست ، من وتی ھیالانی تہ ءَ کتاب منی منزل ءَ وت ساچ اِیت منی زانت منی رھبری ءَ وت کنت ، اِلم من ءَ جاگھے سر کنت ، سرپدی من ءَ وتی جند ءِ زمین ءَ سرپد کنت ، گش ئے چو سیاہ مار ءِ پیم ءَ زَمزیل پمن پیداک اَنت ، من ءَ اِشکیل اِش کُت من وتی ھاٹیگ دور نہ دات منی کدم دیم ءَ کپت اَنت ، منی دست ءِ جولاں جت بلے منی دست ءِ کتاب نہ کپت اَنت من نبشتہ کُت-

من وتی آواز بُرز کُت کوکار کُت ءُ گشت لھتیں زالماں دگہ کار نیست ابید دِگر ءِ پادانی کَشگ ءَ یا بندگ ءَ بلے داں کد تو من ءَ دار ئے منی دپ اِش دوتک ، منی چم اِش دوتک اَنت-

لھتیں تاک من ءَ گون اَت اِشانی سر ءَ من وتی مارشت نبشتہ کُتگ اِت اَنت نگیگیں جاور ءُ وتی سپر ءِ بزّگی نبشتہ کُتگ اِت اَنت ۔ اِیشاں منی تاک دِرت ءُ دور دات اَنت ءُ وتی پادانی سر ءَ لگت اِش دات اَنت بلے کے جاھل ءَ سرپد کنت کہ اے مارشت منی توک ءَ اَنت لگت دیگ نہ بنت ، گار کنگ نہ بنت-

گش ئے لھتیں توار منی گوشاں پیداک اَت کہ ھمے دَمک ءِ دیوالانی سر ءَ ایشی ءِ بارو ءَ گپ نبشتہ کنیں بلے من دستانی پچ کنگ ءِ جھد ءَ اِتاں ، کوکار کنگ لوٹگ ءَ اِتاں کہ دپ ءَ پچ کناں ، چمانی پچ کنگ ءِ جھد ءَ اِتاں، داں تو تیر ءَ توار کُت ، من پچ لرز اِتاں گش ئے گون تیرانی توار ءَ منی دستانی زمزیل منی دوتکگیں دپ منی بستگیں چم دْرست آجو بوت اَنت ، من سر چست کت داں دمک ءَ منی دیم پہ دیم ءَ بس یک ھُنڈا سیکلے پیداک اَت من وت ءَ دیوال ءَ داشت کہ بلے گْوز اِیت ، سیکل منی نزیک ءَ آتک ءُ آستو گوست منی نیمگ ءَ دو کلم ئِے دور دات ءُ شُت ، من چہ ھید ءَ میچل اِتاں گش ئے۔ بس من پد ءَ روگ بندات کُت دمک ءَ ۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔