نبشتانک: ناکو روزی ءُ شاہ پری ءِ داستان
نبشتہ کار : داد شاشانی
دی بلوچستان پوسٹ
ناکو روزی ءَ وتی کمر زانی بست ، دیم گوں ساچان ءَ کُت ، کمو بچکند اِت ئِے، وتی اے دیم ءُ آ دیم چار اِت ءُ گْوشت ئِے” منی چُک آ کِسھاں بل چیر ءُ سریں کِسہ اَنت !”ساچان انگت وتی زِدّ ءِ سر گوں زور ءَ داشتگ اَت ءُ ساچان ءَ گوشت” اِنّا ناکو جان مرچی الّم کسھاں بہ کن”ناکو روزی پد ءَ وتی اے دیم ءُ آ دیم چار اِت کسانیں شاکارگے جَت ءُ گْوشت ئِے “بچار منی چُک ساچان جان تو کہ زِدّ وتی گوں تُرندی ءَ داشتگ گُڑا گوش دار ۔۔۔
چوناھیگا من شاہ پری نہ دیستگ ، بس نام اِشکُتگ نوں من ترا ھال مہ دے آں نام چون اِشکُتگ تو وَ پد ءَ جُست کن ئے شَرتر ھمیش اِنت اے کسہ ءَ گوں بہ کن آں ۔۔۔”ساچان ءَ بشکُرّ اِت کمو وتی سرگ چو ھان کنگ ءِ وڑ ءَ چَنڈ اِینت ناکو ءَ گوں زور ءَ ٹھکے دات ءُ گْوشت ” من زانت گند ئے” ؟پد ءَ کمو وت ءَ ھیران ئِے کُت ءُ گْوشت ئِے”شاہ پری ءِ کھول ءَ شاہ پری یک لوگے ءَ بند کُتگ اَت ءُ ڈن ءَ در روگ ءَ نہ اِشتگ اَت گُڑا شاہ پری گوں وتی سنگتاں کلوہ کُتگ اَت ” من ءَ چَہ اے ازاب ءَ در بہ کن اِت” من ءَ سنگتے ءَ جُست کُتگ اَت” تو ء ناکو روزی مارا شَریں سوجے بہ دے ما اے جیڑہ ءَ چوں گیش ءُ گیوار بہ کن اِیں’؟
من ھما روچ ءَ شاہ پری نام اِش کُتگ ۔ناکو ءَ پد ءَ بچکندے کُت ساچان ءَ جُست ئِے کُت” نوں سرپد بوت ئے من چون نام اِشکُتگ “؟
ساچان ءَ ھم کند اِت ءُ گوں جھلیں توارے ءَ گْوشت” ھو ھو ۔۔ـ”
ناکو ءَ پد ءَ وتی گپ ءِ سر گپت ءُ دیم ءَ روان بوت”بزاں یک روچے شاہ پری مزن شھر ءَ اومان کنت ءُ سنگتے منی نمبر ءَ ئِے دنت ءُ گوش اِیت” اگاں مزن شھر ءَ رو ئے گُڑا ناکو ءَ ھال کن ءُ ناکو ءِ کر ءَ بدار کہ ترا دگہ جاگہ نیست شَر اِنت”من ءَ شپ ءَ ھما سنگت ءَ ھال کُت” من تئی شمار شاہ پری ءَ داتگ ترا ھال کنت تو جاگے وڑ کن “-
من گْوشت “شَر ھیر بیت “
گُڑا شاہ پری ءَ پازدہ روچ منی کِرّ داشت وتی کار گیگ ءُ گْور کُت اَنت ءُ پد ءَ شُت، گڑا منی ءُ آئی ءِ ھال ءُ اھوال برجم بوت، ھر وھد ءَ کہ آ مزن شھر ءَ اَتک گُڑا جاہ ئِے منی لوگ اَت، انچوش بہ پھم منی لوگ ءِ مردُمے ءِ ھساب ءَ اَت ءُ آئی ءِ کھول ءِ مردُم ھم اتک ءُ شُت اَنت، آ ھم ما روچ پہ روچ گیش نزدینک بیان اَت اِیں ،ما اگاں دو ساھت یکے دومی ءَ را ھال مہ کتیں بزاں ما سالے ھال نہ کُتگ، ھر وھد ءَ ما گپ ءَ اَت اِیں دم پہ ساھت ،بس انچوش مار اِت ھُدا مارا پمیشکا اے اِمروز ءَ ودی کُتگ دانکہ ما وت ماں وت یک بہ بہ اِیں ۔
ھمے رنگ ءَ سے سال ما وتی انچی پہ گْوازینت ناکو گپ ءَ اَت کہ چَہ دور ءَ مردُمے درا بوت کہ اُشترے مھار اَت ئِے دیم پہ کوچگ ءَ روگ ءَ اَت ناکو ءَ ساچان جُست کُت” زھگ بچار آ دِھکان بازید نہ اِنت “؟ساچان ءَ وتی دست پیشانی ءِ سر ءَ داشت ءُ ھُورت چارگ ءَ بوت کمو بے تواری ءَ پد گْوشت ئِے “ھو دِھکان بازید اِنت” ۔ناکو ءَ گْوشت” زاناں وتی ڈگارانی سر ءَ روگ ءَ اِنت” ! ساچان ءَ گْوشت” ھو دیم ئِے گوں ڈگاراں کُتگ ۔کمو پد ءَ بے تواری بوت ساچان ءَپد ءَ جُست کت”ھاں ناکو گُڑا دیم ءَ چے بوت” ؟ناکو ءَ پد ءَ کسانیں کندگ ءِ جَت ءُ گپ وتی بندات کُت ناکو ءَ پد ءَ کسہ بنا کت”یک روچے من ءُ آ کسانیں گپے ءِ سر ءَ کمو دلگران بوت اِیں”-ناکو ءَ کہ چُش گْوشت ساچان ءِ دیم مونجا بوت ھیران ءُ پریشانی یے پدر بوت -ناکو ءَ دیست زھگ دگہ وڑ بوت کمو پد ءَ بچکند اِت ئِے ءُ گْوشت ئِے “اے زندمان ءِ بھر اَنت منی زھگ چُش الم بیت”پد ءَ وتی کسہ ئِے بنا کُت” شاہ پری ءَ یک سکیں بدیں آدتّے گون اَت وتی گپ ءَ را پہ زور منّارینگ لوٹ اِت ئِے ھر وھد ءَ گْوشت ئِے” من شَر آں دومی رد اِنت” ۔
ساچان ءَ کسانیں آسردے کَش اِت وتی دوئیں دست وتی دیم ءِ سر ءَ ایر کُت اَنت ناکو ءَ یکبرے پد ءَ وتی گپ دیم ءَ بَران کُت”پد ءَ روچ پہ روچ ما گیش گِستا ءُ جُتا بیان بوت اِیں، کسان کسانیں گپانی سر ءَ بلا بلائیں جیڑہ پہ زور ودی کُت دانکہ زھر بوتیں اِیں”-
ناکو ءِ چمانی ارس رچان بوت اَنت ، ساچان ءَ کہ دیست ناکو ءِ چم ارسیگ اَنت ساچان ءِ چمانی ارس ھم اَتک اَنت -ھر دو بے توار بوت اَنت وت ماں وت ءَ چارگ ءَ اَت اَنت کس گپی نہ اَت کسانیں دمانے ءَ پد ساچان ءَ گْوشت” شَر نہ بوتگ”۔
ناکو ءَ پد ءَ وتی اے کَش ءُ آ کَش چار اِت اَنت وتی گُٹّ ءِ گج ایر بُرت اَنت، کسانیں شاکارگے جَت ءُ گینّ سارتے ءِ کَشگ ءَ پد گْوشت ئِے” دو سال ءَ داں من ءَ ھچ ءِ سما نیست اَت من وت نہ زانت من چے کنگ ءَ آں !؟چے بہ کن آں!؟ کُجا بُرو آں!؟ چو گنوک ءَ اَت آں، بازیں جُھدے ءَ پد گڑا کم کم ءَ پد ءَ گیگ ءُ گْور بیاں بوت آں “۔
ساچان ءَ ناکو ءِ گپ توک ءَ دَور کُت گپ چَہ ناکو ءِ دپ ءَ پُل اِت ءُ جُست ئِے کُت ” گُڑا پد ءَ شاہ پری ءَ ھچ ھال ءُ اھوال نہ کُت؟ دگہ ھچ وڑیں لاچاری ءُ بزگی یا وتی ردی ءُ نزوری ئِے درشان نہ کُت اَنت کہ چَہ ترا انچو بے ھیال بوتگ ” ؟
ناکو ءَ وتی لنکُک دوئیں چمانی سر ءَ داشت اَنت کمو گوں زور ءَ کَج اِت اَنت ءُ ھچ ئِے نہ گْوشت،دمانے ءَ پد دگہ گینّ سارتے کَش اِت ءُ گْوشت ئِے” ھو منی چُک پد ءَ ھچ وڑیں گپے من نہ اِشکُت کہ چون اِنت؟ کُجا اِنت؟ چے کنگ ءَ اِنت؟ کَے ءَ گوں گون اِنت؟ سور ءُ سانگ ئِے بوتگ یا اِنّاں!؟-
ساچان سک بے وار بوت ءُ ناکو ءَ آئی ءِ سر ءَ دست لگاش اِت ءُ گْوشت” زندمان کدی کدی مردُم ءَ انچیں ھندے ءَ دْروہ اِیت کہ کسہ نہ بیت “پد ءَ ھر دو بے توار بوت اَنت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔