نبشتانک: من ءُ اشک
نبشتہ کار:امیر بلیدی
دی بلوچستان پوسٹ
اشک چے بِلایے! من انگت وت اوں نہ زان آں یے! بلّے ھو، مرچاں انچیں نادْراھی یے کپتگ کہ مردم ءَ زور پرما ءَ آں کہ اشک چے یے۔ من جند اشک ءَ انوگیں اِھدے ءَ یک سٹلائی یے (Fashion) ءِ پھم آں۔ مردم مُدام گوں من ھمے گلگ کنت یار مرچاں مردم دگہ وڑ ءَ نوکیں ءُ گران بھائیں مبائلے زُور اَنت ءُ وَن ٹو واپے(125) زُور اَنت ءُ گُش اَنت کہ بیا کہ ماک ایں بس۔ جنک ءُ بچکے پون ءَ گپ ءُ ھبر ، گران بھائیں مبائل ءُ وت شوک کنگ مردم بس اشک پھم اَنت۔ اشک وَ اے چیز ءِ نام نہ اِنت! اشک مرچاں Social media ءَ دست ءِ دِل ءَ کُتگ ءُ نشتگ۔
من یات اِنت من کسان اِتاں منی بَلُّک ءَ مُدام اشکی کسہ ءُ داستاں شپ ءَ دیوان ءَ تران کُت ءُ من گوش داشتگ اِت اَنت داں ما کہ واب کپت ایں۔ انگت ءَ برے برے بلُّک ءَ گْوش آں کہ کسھے بیار ما گوش دار ایں بلے مرچان بلُّک سک گلگ کنت ءُ گْوشت “من پرچی ءَ کسہ بہ کناں۔ گوستگیں اھدے مردم ایں ما ، من گندگاں کہ اھد چوں بوتگ ءُ بوتگ ئے مرچاں شُما چون!؟ مرچاں وَ ھمے وٹسپ ءُ پیسبک ءُ چے بلاھیں اشک انچو بد نام کُتگ”
پیسر ءَ روچے ءَ من جُست کت کہ اما جی تئی ھیال ءُ گُمان مرچاں اشک جنکاں چُش کُتگ یا کہ بچکاں؟”
گوں بچکندیں گالے ءَ گْوشت ئِے “بچک وَ ھیر اِنت دیر اِنت کارمرز ئِے کنگ ءَ اَنت بلے مرچاں ھمے شومیں جنک ھم توک ءَ ایر اَنت گوں! ءُ اشک ھمیشاں بد نام کُتگ ءُ پیسری اشک ءُ مرچگیں اشک ءِ تھ ءَ باز پرک آتکگ۔
مرچاں مھبت ءُ اشک انٹرنیٹی اَنت ھمود ءَ گپ ءُ رپ کن اَنت ءُ اگاں ناراز بوت گڑا دگرے شوھاز کن اَنت۔ اے وَ اشکے نہ اِنت اے بدبھت وَ پیشنے (Fashion)۔ ما اگاں بچار ایں مست ءُ شے مرید ءَ آ کج ءَ ءُ ما کج ءَ ایں یکے ءِ سر ءَ آشک بوتگ اَت ءُ ما روچے یکے آشک بِہ ایں۔
منی جند ءَ اشکی ءِ شوک نیست۔ برے برے وت ءَ پکیر ءُ کلندی یے کناں ءُ راھگوزی باں کہ کس مہ زانت کہ من آشکے آں بلے انوگیں زمانگے مردم سک ھراب اَنت۔ جنکے گُھاری ءِ ھساب ءَ ھبر کنت گوں یاکہ کارے چیزے بیت ئِے گڑا سنگت گْوش اَنت ھاں مرچاں وڑے وَ ھست سک تئی گوم ءَ گپ ءَ اِنت۔ ھمے جزبگاں گوں اشک ناتوام اِنت ءُ بچک پَھک ءَ ھمے رم ءَ دور کنت گوں۔ من ءَ مُدام ھاندانے ءِ مردماں گشتگ کہ مرچاں وَ ھر کس اشک ءُ آشکی کنگ ءَ اِنت ما بس ترا گندگ ایں تو کنگ ءَ نہ ئے زاناں چی ءَ!؟
منی پسّہ مُدام ھمے بوتگ ھر کس ءَ کہ جُست کتگ “من پمیشکا پشتہ پش کپتگ آں، کسّے گوں تو گپ کنت تو ردی پھم ئے۔ اے جنیں آدم مئے گْوھار ءُ مات اَنت ھُدا وت یکے تئی نسیب ءَ نبشتہ کُتت ءُ ایر اِنت۔۔۔۔
اگاں من وھدے کہ جنیں آدمے گِند آں من ھما دمان ءَ وتی مات ءُ گْوھارانی ھیال ءَ کپان ءُ گْوش آں اگاں من بدیں چمے اگاں کسّے ءَ بہ چاراں گڑا باندا روچ دگہ یکے منی مات ءُ گْوھاراں ھم ماپ نہ کنت شرتر وَ ھمیش اِنت کہ تو کسی ءَ مہ چار۔
زندگی اشک ءِ نام نہ اِنت۔ زندگی ءِ دومی نام مھبت اِنت بلے چُشیں مھبت ناں کہ بدیں رنگے تئی چاگرد ءَ بیار ایت ءُ تی چاگرد ءُ ترا بدنام بہ کنت۔ مھبت انسانیت ءِ نام ءُ مھبت امن ءِ نام اِنت اگاں تو لوٹ ئے کہ مئے چاگرد آ دگہ راجانی وڑ ءَ بہ بیت گڑا وتی ھیال ءَ ھمد ءَ ایر کن کہ من کسّی مات ءُ گْوھاراں نہ چار آں ءُ دگرے منی مات ءُ گھاراں بدیں چمّے ءَ مہ چار ایت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔