نبشتانک: منی مھروانیں اُستاد کمانڈرمھم جان پنام بابادرویش
نبشتہ کار:شیھک شاہ
دی بلوچستان پوسٹ
من نزانتگ اَت زمین چی یے ڈیھ چی یے بلوچستان کئیگ اِنت ءُ ما کئی گُلام اِیں، من سک کسان اِت آں ھچ ءَ سرپد نہ اِتاں بس سرمچارانی نام اِشکُتگ کہ سرمچار کوہ ءَ آزاتی ءِ واست ءَ جنگ کنگ ءَ اَنت من نزانت کہ سرمچار چونین اَنت اِے چونیں آزاتی لوٹ اَنت دراھیں کسہ منی دیم ءَ اِیر اِت اَنت، مستر بوان بوت آں بلے سَما ھم بوھگ ءَ اَت کہ مئے لوگ ءِ تہ ءَ سُر ءُ پُرے بوھگ ءَ اِنت، من ھمے پھم اِت کہ اِد ءَ چیزے الم ھست ،چے ءَ کہ ھرچی بوھگ اَت پہ چیر ءُ زیر مردُم ھم کیت ءُ روت کدی سینکلانی سر ءَ ءُ کدی گاڑیانی سرءَ کدی کدی شپاں کاینت پہ پاد ، بلے اِے مردُم سکیں تُرسناکیں مردُم اَنت ءُ اِشاں تُپنگ گوں وھدے کاینت تپنگ اش چیر داتگ اَنت بلے لوگ ءَ کاینت تُپنگ ءَ چہ چادراں کش اَنت ءُکمبلانی تہ ءَ چیر دے اَنت گوں ھاموشی ءَ نِند اَنت من پھک ءَ ھیران آں کہ مردُم چونین اَنت کہ مھم جان کِر ّ ءَ پیداک اَنت ، مرچاں مھم جان ھم تُپنگ ءَ زور اِیت چادر ءَ پتا اِیت ءُ در کیت مھلوکانی دیم ءَ تُپنگ چیر اِنت ئِے ، ھیر وھد گوزان بوت من مھم جان جُست کت، اِے چونین اَنت ؟شُمارا تُپنگ چی ءَ بڈ ءَ انت؟ چُش کہ مئے دمگ ءَ بازینے ءَ تُپنگ بڈ ءَ بلے آیانی تُپنگ ھرکسی دیم ءَ زاھر اَنت ھچ کسی کِر ءَ چیر نہ اَنت شُما تُپنگ ءَ پرچا چیر دے اِت ؟ تئی ھرچ سنگت کیت دُرست تُپنگی اَنت۔
مھم جان بچکندان اَت ءُ گُشت ئِے ، تو دُرستاں سرپد بئے زان ئے اِش تو کہ اِے لوگ ءَ ودی بوتگ ئے اِے ھما لوگ اِنت کہ اِد ءَ شھید پِدا اھمد ءَ ھوار بازیں شھید ءُ جُھدکارانی پادانی پاد پَد کپتگ اَنت۔
مئے لوگ ءَ من ءَ یات اِنت شھید پدا اھمد ھوار شھید ھمید جان ءُ اِے دگہ شھیدانی اکس جنوک بوتگ اَنت گُڑا مھم جان ءَ گُشت مارا پمیشکا تُپنگ بڈ ءَ انت۔
مئے زمین پہ زور پچگرگ بوتگ مئے رھبر ءُ رھشون لگوریں دُژمن ءَ پہ دھوکہ آوار جتگ ءُ شھید کُتگ اَنت ، بلوچستان مئیگ اِنت بلوچستان مرچی کہ پنجابی لشکر ءِ کبزہ ءَ اِنت ما پاکستان ءِ لگوریں دُژمن ءِ ھلاپ ءَ جنگ ءَ اِیں ، چہ لگوریں دُژمن ءَ وتی زمین ءَ پچگر ایں ءُ وتی زمین ءَ آجو کن ایں، اِے ھر بلوچ ءِ پرز اِنت کہ جُھد بہ کنت ترا ھم جُھد کنگ لوٹ اِیت من گُشت تو کہ پہ ھکے راہ ءَ در کپتگ ئے من مرچی زمین ءِ سوگند ءَ وراں کہ من تئی ھمراہ باں ھما کاراں تو کنگ ءَ ئے من ھما کاراں کناں۔
من چہ شھید مھم جان ءَ بازیں چیز در بُرتگ اَت اگاں من مرچی اِے جاہ ءَ رس اتگ آں گُڑا اولی دست شھید مھم جان ئیگ اِنت شھید مھم جان ءِ داتگیں پنت ءُ سوجانی برکت اِنت من یک جاھے ءَ سر آں۔
مھم جان منی اُستاد اِنت منی رھشون اِنت ءُمھم جان مرچی چہ ما چے بدنی ساڑی نہ انت بلے آئی ءِ داتگیں پگر چوں کوہ ءِ البرز ءَ مک انت ءُ ما ھرچ کارے کن ایں واجہ مھیم جان مئے گوما ھمراہ انت آ چہ ما جُتا نہ انت گوں ما ھر جاہ ھر بنجل ھوار انت ءُ مھم جان ءِ داتگیں پکر ءُ سوچ انگت منی رھشونی ءَ کنگ ءَ اِنت۔
مھم جان ھروھد ءَ کہ کوہ ءَ اَت من ءَ پون ئِے کُت ءُ ھرچ کارے کہ ھست اَت ئِے ما ھما کاراں دیم ءَ بران اِت ایں بلے لگوراں مارا پاشک کُت ما گُڑا پد ءَ مھم جان ءِ ھمراہ بوت اِیں برے بالگتر برے کولواہ برے بُلیدہ برے تُمپ ءُ برے زامُران بلوچستان ءِ بازیں ھند ءُ دمگاں پہ راجی کارانی ھاتر ءَ گوں گُلائیش اِت ایں۔
مھم جان سکیں دلیر ءُ نہ تُرسے اَت انچیں جاہ ءَ شُت ایوکہ نشت، ما دُراھیں سنگت ھیران اِت ایں اِے ملنگ ءَ ھچ تُرس نیست ، مارا ھمے سَما بوت مھم جان اِے کاراں کنگ ءَ اَت ءُ ھرچ کار ءَ دیم ات ءُ مارا ھچ دیم ءَ نیشت ئِے چوناھا آ مارا دارگ ءَ اَت داں ما آیوکیں وھد ءَ کاراں ھمے پیم ءَ پیلو بہ کن ایں ءُ آجوئی ءِ واستا گوں جوانی ءَ جھد بہ کن ایں ۔
بابا درویش مُدام مارا پنت ءُ سوج دیاں اَت ما مُدام ھمراہ اِت اِیں ءُ راجی کاراں دیم ءَ بران اِت ایں وھدے چہ پارٹی(گَل)ءِ نیمگ ءَ پہ آیگ ءِ واستا گُشگ بوت گڑا بابادرویش پہ زامُران ءَ روگ ءِ واستا ساڑی بوت، پرچا کہ زامُران ءَ پارٹی ءِ کار دیم ءَ برگی اِت اَنت ءُ بابادرویش گوں سنگتاں زامُران ءَ راھادگ بوت ءُ پہ ندارگ برے اے ساھگ برے آ ساھگ ءُ برے دیست کہ بزیں ساھگانی بن ءَ نشت ءُ برے بُرزیں کوہ وتی سنگر کُتگ اَنت ئِے۔
زامُران ءَ گُش ئیگہ یک نوکیں وشی ودی بوت چے ءَ بابادرویش ءِ پاد زامُران ءَ کپت اَنت ءُ زامُران کوہ ءَ مھم جان پجا آؤرت بس دیست ئِے نوں بابادرویش اِنت کماش اِنت پہ مئے پھازگ ءَ سِلاہ ئِے بڈ ءَ کُتگ چوناھا شھید مھم جان ءِ بُنکی ھنکین زامُران اِنت ۔
زامُران ءَ سنگتانی روگ ءُ آیگ بوت ءُ زامُران چو بھشت ءِ چھرگ ءَ جنگ ءَ اَت ءُ بابا ھر کنڈکے ءَ گوں سنگتاں دیوان اَت ،گوں ایندگہ سرمچنڈاں گپ ءُ ٹھک ءَ اَت۔
وھد جنزان اَت ما گوں لھتیں سنگتاں پہ سپرے ءَ درکپت ایں بازیں وھدے ءَ گوں سپر ءَ دست گٹ بوت اِیں 5 جنوری دوھزار ھبدہ ءَ واتر پہ بھشتیں زامُران ءَ آتک ایں پد ءَ گوں سنگتاں ھما پیم ءَ ھم دیوان بیت ایں ءُ ھما داب ءَ گپ ءُ تران اَت دگہ یک نوکیں وشی ءِ رس اِت ما اِے وھد ءَ سک گَل ءُ شادان ات ایں۔
اُپ نزانت کہ شادانی پہ گریوگ ءَ مٹ بیت ءُ روچ گوزان بوت دہ جنوری ءِ بیگاہ ءَ ناپاکیں ریاست ءِ جاسوساں گشت کُت یازدہ جنوری ءِ سُھب ءَ بالگرداں وت ءَ را سر کُت ءُ اِشاں زامُران ءِ کوہ وڑ وڑ ءَ بمباری کُت تکریبا پانزدہ یا شانزدہ بالگرد اِتاں کوبرا بالگرد ھم ھوار اَت زمینی لشکر ھم بےھساب آتکگ اَت ما وت ءَ ھمے وڑ کشان بوت اِیں بلے بالگرداں مارا یلو نہ دات ما ھرجاہ شُت اِیں بالگرد گون اِت اَنت ءُ سیمی روچ ءَ لشکر ءَ لشکر کشی بند بوت ، دُراھیں سنگت یکجاہ بوت ایں بلے بابادرویش گوں لھتیں سنگتاں گندگ نہ بوت، ءُ لھتیں سنگت پہ پون ءِ واستا در کپت ءُ پون والا شُت انت ما ودار ءَ اِت ایں سنگت دیگر ءِ وھد ءَ آتک اَنت ، سنگت اش ھال دات اَنت ءُ گوشت اش کہ بابادرویش ءَ گوں لگوریں دُژمن ءَ دیم پہ دیم جنگ داتگ ءُ شھید بوتگ
اِے گپے اِش کنگ ءَ گُش ئیگہ آزمان یکپارگی مئے سر ءَ لُمب اِت، ءُ اِے ساھت ءَ من وتی ارس پہ زور داشت اَنت داں کسے من ءَ نزوری ءَ مہ گند ایت ۔
اُپ ارس کُج ءَ اوشت اَنت
پد ءَ چُشیں ساھت ءَ بابا جان
من ءَ پھل کن ھروھد کہ تئی یاتاں کپ آں ارس اوشتگ ءِ نام ءَ نہ زان انت، گش ئیگہ کیامت پہ من ھمے ساھت ءَ ودی بیت ءُ وت ءَ تسلہ دیاں ءُ سھاڑگ ءِ جھد ءَ کن آں ما پہ منزل ءَ راھیگ انت ءُ آجو بلوچستان مئے رژنائیں باندات انت بابا جان تو نمیران ئے ،تئی سوچ ءُ پگر ءِ بن ھشت انت کہ ما پہ منزل ءَ جنزان ایں۔
بیار اِت مکھیں ماتان ءَ
نازین اَنت شھید مھم جان ءَ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔