آزمانک: مِھری منی وابانی ھمسپر
آزمانکار: لطیف سخی
دی بلوچستان پوسٹ
چہ میتگ ءَ دور گستہ یک پراہ دامنیں ھلکے ات مدام من شُت آں ءُ نہ سگّوکیں گماناں ھما ھلک ءَ سارت کت۔ من مدام لوٹ ات کہ میتگ ءِ کش ءِ چاپڑا ءِ چیر ءَ بہ نند آں ءُ مہلبیں گُل ءِ ودار ءَ بہ کن آں بلے وھد ءِ اڑ ءُ جنجال انچو گیش اَت کہ چہ آئی ءِ ملوریں چمّاں مدام یک بے تواری بے ودی بوان اَت۔
آ کسہ ءَ سرپد ات بلے گوں من تران نہ کرت ئِے ءُ مدام منی لُنٹانی سر ءَ ھمائی ءِ نام ورد بوت ءُ آئی ءَ منی دل رنجی چار اِت کہ بلکیں اِے چمّاں دل گران بہ بیت ھمے گمان ھستگ ات کہ آئی ءَ منی دیم ءَ گپ چیر کرت انت ءُ مدام وتی دانک ئِے ساڑات اَنت ئِے چہ من چو دُزّیں دزگھارے ئے پیم ءَ وتی ھیالانی اندر ءَ جیڑگ ءَ ات۔
بلے من چہ آئی ءِ اِے ھُشاریاں دل ایکیم بوت آں بلے منی اندر ءَ ھمے گپ مدام ھست اَت کہ مِھری چی ءَ چہ من وتی دانک ءُ گپّاں چیر دیگ لوٹ اِیت
کہ آئی ءِ سرجمیں زند منی امانت اَت ءُ آئی ءِ لوٹ ھم من بوتگ اِتاں ءُ من مدام گوات ءَ گوں کلوہ دیم داتگ ءُ کجام نیمگ ءَ من شھار داتگ اَت آ ھما نیمگ ءَ زاھر بوتگ بلے اِے رَندی دُراھیں کسّہ مٹ اِتاں ءُ من چار اِت باریں کجام نیمگ ءَ آئی ءِ شھارے گوات ءِ شیکگاں گْوں در ءَ بیت بلے نوں چو سیاہ شپ ءِ مُجانی تہ ءَ آ چہ من ءَ باز اندیم ات وھدے کہ من پد ءَ گوں آسیگیں دلے چہ میتگ ءَ واتر بوت آں بلے انگت منی ھیال گوں میتگ ءِ ھام کُڈک ءَ اَت ءُ برے ھما کوہ دامنیں چاپڑا ءِ ندارگ ءَ اَت۔
ھما سارتیں گوات کشیں چاپڑہ کہ آ ھود ءَ من مدام گوں آئی ءَ وتی دانک گوشت درشان کرت اَنت بلے باز رند ءَ آئی ءَ من ءَ منی گپّانی ھچ پسو ھم نہ دات
اے گپ من باز جیڑ اِت کہ من آئی ءَ را چے گپ ردیں گوشتگ یا کہ من آئی ءَ را دوست نہ داشتگ۔
بلے وھدے من آئی ءِ گران مُھری من دیست گُڑا من جیڑ اِت کہ گران رواج ءُ گْران تبیں جنکے بلے من اِے گپ ءَ سرپد نہ اِت اَنت کہ آ منی دیم ءَ وت ءَ چو پارسائیں زالے ءِ پیم ءَ پیش کنت ءُ مدام آئی ءِ جیڑگ ءُ بے تواری ءَ من ءَ جیڑگ پرمات۔
پد ءَ من مِھری ءَ را مدام جست کُرت کہ مردم پرچے ءَ انچو وھد ءِ زینتاں گوں ھوار بازیں دلانی بیپار کن انت ءُ بنی آدم ءِ زندمان ءِ سیمسراں سر کن انت؟
آئی ءَ زانت کہ من چے گوشگ لوٹ آں بلے کمو ھاموش بوت ساھتے ءَ پد من ءَ گوں برزیں توارے ءَ من گْوشتے کہ مدام تئی گپ ھمے داب ءَ انت تئی گْور ءَ مدام من نند آں تو سنچ نہ دار ے ءُ تو مدام گوں من ھوار بہ ئے تئی سر ھال ھمے چیزانی سر ءَ اِنت من آئی ءِ تب زانت من کمو وتی مورک مج اِت اَنت اے ساھت ءَ آئی ءِ گپ یکبرے پد ءَ زبان ءِ سر ءَ اتک بلے پد ءَ دوبر آئی ءَ گْوشت نہ کرت پرچی ءَ کہ من آئی ءِ گون ءَ انچو پدر نہ بوتگ ات انت۔
کمو ساھتے ءَ پد ھمے درگت ءَ من آئی ءَ گوں ترندیں گالاں ھمے پسو دات کہ تو منی زند ءِ ھمسپر نہ بہ ئے اے گپ ءَ من شر زان آں منی مِھری منی اے گپ آئی ءِ دل ءَ چو کارچ ءِ پیم ءَ لگ اِت ءُ آئی ءِ چمّانی ارس مینچل بوت اَنت ءُ من ھم وتی انان ءَ ڈن بوت اَنت-
ساھتے ءَ پد وھدے من سما کرت باز جیڑ ات ءُ پد ءَ واتر ھما کاپر ءِ رو برکت ءِ نیمگ ءَ چم شانک دات اَنت ءُ روچ ءَ را وتی جُستانی پسو لوٹگ ءِ ودار ءَ ات اَنت من ءَ سما بوت کہ منی پشتی نیمگ ءَ مِھری منی راستیں کوپگ ءَ دست ایر کنگ ءِ موہ لوٹگ ءَ اِنت بلے آئی ءَ منی تب باز رنگ ءَ دیم ءَ آیگ ءَ ات ءُ مِھری ءَ وتی ارس ءِ شلینگ انگت یل نہ کرت انت ھمے دمان ءَ من ھم وتی دل ءِ اوپار زرت نہ کرت انت ءُ من یک ھیسکارگے دلءَ چہ در کرت ءُ من مِھری ءَ چہ بے سما بوت آں داں دیر من وتی ھیالانی توک ءَ تُسگ ءُ بود کنگ ءَ پد چار اِت منی سر ماں مِھری ءِ زانسران ایر اِنت ءُ آئی پرپکیں لُنٹانی ھشکی گوں چمانی کیپیں ارساں گوں تر بوگ ءَ اَت۔
بلے من انگت آئی ءِ دلپھکی ءُ راستی نہ زانت داں واتر پد ءَ من گسر بوت آں ءُ مرچی مئے نیام ءَ راستی انگت چیر ءُ سر اِنت ۔
ھمے داب ءَ ھما کسّہ، ھما کرگین ءُ کاپر، بس مدام مئے گپ ءُ رپ ءِ نندگ جاہ اَت بلے مئے نیام ءَ منی ءُ مِھری دیستگیں واب ناسرجم اَت۔
دوھمی روچ ءَ وھدے من مِھری ءَ را پد ءَ ھمے جُست کرت کہ مِھری تو منی زیکیں جست ءِ پسّو نہ دات ؟آ گپ انگت منی دل ءِ سر ءَ ایر اِنت۔
مِھری پد ءَ ھما زیکیں دروشم ءَ من ءَ ھکَل دات بلے آئی مرچی ھچ دل ءَ نہ جیڑ اِت پرچے کہ آ مرچی من ءَ شر سرپد ات کہ جست کنت۔
بلے من ھم زور دات داں دیراں گْوشت کہ تئی مول ءُ مراد چے انت ؟ من ھاموش بوت آں ءُ منی اندر ءَ چہ یک ترسناکیں بیمے چست بوت بلے مِھری روک روک ءَ منی نیمگ ءَچارگ ءَ ات من ھم ھبکّہ بوت آں گُڑا مِھری ءَ پد ءَ من ءَ گْوشت تو پیسر ءَ چے لوٹ کتگ ؟ انوں چو وانْگ بوتگ ئے من ترا چے جست کنگ ءَ آں ءُ تئی پسو کجام نیمگ ءَ اِنت وھدے تو چہ من وتی زندمان ءِ دیستگیں واب چیر داتگ اَنت؟
بلے اِے گپ من نہ زانت آئی ءِ دل ءَ چنچو باندات ءِ واب است انت مدام من ءَ گوں امبازان ئِے زُرت بلے مئے زند یکے دومی ءِ پسّوانی ودار ءَ پہ گْوزان اَت۔ مئے منزل ھم یکے ات مدام مئے یک راہ ھم یکین اَت بلے چے کن ئے کہ مدام ما نشت انت ایوکی ءَ وت مہ وت گپ ءُ تران کرت ءُ مئے یکے دُھمی ءِ گپ زبان ءَ چہ اتک بلے دپ ءَ در نہ اتک ھمے پیم ءَ من آئی ءَ را وابانی تہ ءَ شوھاز کنگ ءِ جھد کرت یک شپے من شپ ءِ نیم ءَ واب ءَ چہ بست کرت کہ من واب گِندگ ءَ اِتاں کہ آ منی وابانی بانور اَت ءُ ھما کسّھاں من واب ءِ دروشم ءَ گِندگ ءَ اِتاں بلے آئی ءِ سرجمیں کسّہ ھمے داب ءَ ھیالانی تہ ءَ اَت ءُ ھچ راہ ءُ سیمسراں آسر نہ بوتاں ھمے ھیال ءُ جیڑگانی تہ ءَ من چم شانگ دات انت روچ ءَ ٹک داتگ اَت ءُ مرگانی تواراں منی گوش کر کرت منی دل دریکگ ءَ اَت ءُ من مِھری ءِ یاتاناں ھمباز کرتگ اَت ھمے دمان ءَ من جْیڑ اِت کہ من گوں مھری ءَ ایوک ءَ وابانی ھمسپر اوں ءُ من وت ءَ مِھری ءِ یاتانی تہ ءَ وابانی دروشم ءَ ھمگرنچ کرتگ۔
من ءَ اِے پیریں کماشانی اِے گپ یات اھت کہ “راستیں واب چپّیں بزانت ءَ گْوش اَنت”۔ اِے گپ منی دل ءَ چو کارچ ءَ بُرّان اَت کہ مِھری پکا منی زندمان ءِ ھمسپر نہ بیت۔ بلے پد ءَ من اِے جیڑ اِت کہ لھتیں انچیں واب ھست اَنت کہ آ بے مانا نہ بنت ءُ روچے نہ روچے راستی ءِ مِستاگے دینت ءُ مِھری یک روچے منی زندمان ءِ ھمسپر بیت ءُ من ءُ آ ھر دوئیں مِھر ءِ دیار ءَ ابدمانیں زندے گْوازین اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔