آزمانک: دو چم
آزمانکار: سفر خان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شش سال ءَ پد من وھدے آئی ءِ در ٹُک اِت، گُڑا آئی ءَ در پچ کُت چہ درساں پیسر منی چم آئی ءِ بڈّ ءِ چُکّ ءَ کپت اَنت۔ ھمے دمان ءَ آئی ءَ جُست کُت ،
تو کئے؟
من چم چہ آئی ءِ چُکّ ءَ دُور کُت اَنت ءُ بُرز تِر ءَ برتاں داں منی چم آئی ءِ دوئیں چمّاں کپت اَنت کہ آ دوئیں چم سْیاھیں گُشان ءِ تہ ءَ بندوک ءِ اِت اَنت، بلے آئی ءُ دوئیں چمّاں من ءَ دگہ جاھے بُرت۔ آئی پد ءَ من ءَ جُست
تو کئے؟
منی چمّاں چہ ارس یل بوت اَنت ءُ منی جیگ اِش تر کناں کُت، من جیڑگ ءَ لگ اِت آں کہ اگاں آئی ءَ من ءَ دُرس نہ کُت وَ ھیر اِنت، بلے آئی ءِ دوئیں چمّانی سْیادی گوں من ءَ سکیں دیرگینے۔آیاں من ءَ چون ءُ پرچا دُرس نہ کت؟ ( گوں وت ءَ سوڑگ کُت ءُ پسّو دات )
آئی ءَ سَمیی رند ءَ پد ءَ من ءَ پُرس اِت،
تو کئے! ترا چے کارے ھست؟
سَیمی جُست ءَ پد منی پادانی دیم ءَ گْوش ئے زمین درآھگ ءَ لگ اِت ، من وتی چم چہ آئی ءِ دوئیں چمّاں دُور کُت اَنت ءُ پد ءَ آئی ءِ زھگ ءِ سر ءَ سک دات اَنت۔ من ھمے ھیال ءَ لگ اِت آں کہ آ دوئیں چمّاں من ءَ پجّا آؤرتگ ، آ جِنکّے ءِ بوتگ اَنت ءُ اے دوئیں چم ماتے ءِ چم اَنت۔ چارمی رند ءَ پد ءَ آئی ءَ من ءَ جست کُت ،
تو کئے؟
وھدے من چم چست کُت اَنت ءُ گْوشت ، بکش من پہ ردی اتکگ آں۔ چونائیگا ءَ من ءَ منی ھیال ءَ شُمئے ھمساھگ ءِ لوگ ءَ رَوَگی بوتگ ، داں آئی ءَ زھر ءَ دروازگ جت کہ دروازگ ءِ ٹِلینگگانی توار منی گُوشاں ٹیلنگگ ءَ لگ اِت۔ گُڑا من زانت کہ اے دوئیں چمّانی کِسّہ دگہ جاھے روت ءُ سر کشّ اِیت۔
مروچی پد ءَ ھپت سال ءَ پد منی دیم ءَ ھما پیمیں دو چم کپت ، کہ آیاں من ءَ واتر ھما جاہ ءَ بُرت ءُ سر کت کہ دوئیں چمّانی کِسّہ نوک بوت ءُ گُڈّی ساھت ءَ پد ءَ منی گُوشاں ھما دورازگ ءِ ٹیلنگگانی درد چکاریں توار پد ءَ چِست بوت ءُ چہ زُبان ءَ ھمے گپ در اَتک،
ھو ڑِے زِندگی! تو اجبیں کِردگار کن ئے۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔