آزمانک: من لگورے نیاں
نبشتہ کار: رفیع شاکر
دی بلوچستان پوسٹ
یک ھاموش ءُ تارمویں شامے اَت، جنگل ءَ ھر نیمگ ءَ مُج ءُ دنز تالان اَت۔ جنگ ءَ ٹپّی بوگ ءِ سوب ءَ آ لنگ کنان ءَ روگ ءَ اَت ھما اسپتیں گُد ءِ چُنڈ کہ آئی ءِ وتی ٹپّاں بَستگ اَت آ پیڑاپ ءِ وڑ ءَ وش وش ءَ چہ ھوناں سُھر ءُ نمب بوگ ءَ اَت روگ روگ ءَ آئی ءَ چہ وتی کیسگ ءَ سگریٹ ءِ ڈبی کَشّ اِت ءُ پَچ کُت چار اِت ئِے بس یک سگریٹے پَشت کپتگ ات۔
آئی ءَ گوں ھمے جیڈگ ءَ سگریٹ پد ءَ کیسگ ءَ کُت کہ ھروھدے کبرستان ءِ نزیّک ءَ سربہ بیت گڑا ھمود ءَ سگریٹ ءَ روک کنت پرچے کہ کبرستان ءَ سپر نیمگ بیت۔داں کبرستان ءَ کہ آ سر بوت آئی ءَ مار ات کہ سک ژند ءُ پند اِنت، درچک ءِ چیر ءَ نِشت تُپنگ ئِے گوں درچک ءَ تِکہ کُت ءُ چہ چاگل ءَ آپ ئِے وارت جان کَشّ ئِے کُت ءُ پد ءَ سگریٹ ئِے روک کُت۔ چہ گوات ءِ تیزی ءِ سوب ءَ درچکانی ھُشکیں تاک آئی ءِ مودانی سر ءَ رچگ ءَ اِت اَنت۔ سگریٹ ءِ دو کَش جنگ ءَ پد آئی ءِ گوشاں ھُشکیں تاکانی سر ءَ کَسے ءِ گردگ ءِ توار کپت۔
آئی ءَ چار اِت کہ چہ راستیں کَش ءَ یک زیباھیں جنکے آئی ءِ نیمگ ءَ پیداک اِنت۔ چہ جنک ءِ سر بوگ ءَ پیسر گوات ءَ آئی ءِ جان ءِ وشبو تاں بیبگر ءَ سَر کُت۔ گوں بارگ ءُ دراجیں بالاد ءَ اِشتاپ اشتاپ ءَ بیبگر ءِ نیمگ ءَ مَلَّگ ءَ اَت۔ گوں ھر کدم ءَ آئی ءِ شُوتکیں گْور چِست ءُ جھل بوگ ءَ اِت اَنت۔آئی ءِ چماں بے ساری ءِ دریا تچگ ءَ اَت، پَچیں مود چہ گوات ءِ سوب ءَ آئی ءِ سینگ ءِ سر ءَ کپتگ اِت اَنت آ گورانی ٹھلاں چیر دئ۔یگ ءِ ناکامیں کوشستے کنگ ءَ ات بیبگر یاگی ئیں جُنز ءِ چہ مُچ سنگتاں بَلد،بیدار ءُ ھر جنگی وڑ ءُ پیم ءِ زانوگریں سپاھی یے اَت، بلے اے وھد ءَ آ چہ ھوش ءُ سار ءَ شُتگ اَت آئی ءِ دستاں ھمنچو تاکت مان نیست اَت کہ تُپنگ ءَ چِست بہ کنت، سگریٹ آئی ءِ دست ءَ پُر جوڑ بوتگ اَت ھروھدے کہ جنک آئی ءِ نزیک ءَ سر بوت آئی ءَ چار اِت اے وَ مھپری اِنت، آئی ءِ کسانی ءِ ھمراہ ءُ مھبت۔ اسکول ءِ زمانگ ءَ بیبگر یک ساھتے ھم چہ مھپری ءَ دور نہ بوتگ بلے نوں چہ جنگ ءِ سوب ءَ بیبگر ھَپت سال ءَ رَند آئی ءَ گِندگ ءَ اَت۔مھپری آئی ءِ کَش ءَ نِشت ءُ ھاموش اَت۔
اے پدی آ ھچ کندگ ءَ نہ اَت آئی ءِ چم گِلگ کنگ ءَ ات اَنت آئی ءِ لُنٹانی سُھری ھلاس بوتگ اَت ترکِتگ ءُ سیاہ ترِتگ ات اَنت بیبگر اوں ھِچ گپ ءَ نہ اَت آئی ءِ اوں ھپت سال مپھری ءِ جتائی ءَ گوازینتگ اَت بلے دوئیں زالمیں وھد ءِ دیم ءَ بے وس اِت اَنت .بیبگر ءِ چماں ارس ترمپ ترمپ ءَ رچگ ءَ اِت اَنت ءُ ھمے جیڈگ ءَ اَت کہ ما جنگ پمیشکا بندات کُت کہ مئے دراھیں مردم یکجاہ بہ بنت بلے اے جنگ ءَ تنیگا وَ مارا چہ دراھیناں جتا کُتگ ءُ مھپری آئی ءِ ارساں پہ وتی گُشان ءَ ساپ کنگ ءَ اَت۔
اچانک دروازگ ءِ کڑی ءِ توار ءَ بیبگر ءَ چہ واب ءَ سما کُت، سپاھی کوٹی ءِ تہ ءَ پُترِت ءُ گشت ئِے ترا سالے بیت اِد ءَ بندیگ ئے بلے من ھر وھد ءَ اتکگ آں شپ ءُ نیم شپ ءَ بلے ترا واب نہ بوتگ دوشی باریں تو چوں واب کپتگ ئے؟ بیبگر ءَ سپاھی ءِسر ءَ سک زھر آیگ ءَ اَت کہ آئی یکیں ساھت ءُ دمان ءَ مھپری ءَ را چہ آئی سک دور بُرت بلے ھِچ نہ گُشت ئِے ءُ بس بچکند ات ئِے سپاھی ءَ گشت شر گھنٹھے ھست چہ تئی پاھو ءِ وھد ءَ۔ گُسل ءُ نماز ءُ دگہ ھرچی زلوری کار ھست بہ کن کہ گھنٹھے ءَ پد تو آزاد بئے چہ زندگی ءِ درد ءُ رنجان۔
بیبگر پاد اتک جان ءِ شُست نوکیں گُد ئِے گور ءَ کُت سپاھی ءَ چاہ آؤرت ءُ گشت ئِے دگہ کار ھست بگُش بیبگر چاہ دیم ءَ کُت اَنت ءُ سپاھی ءَ را گُشت ئِے ھو دو کار ھست اگاں کُت ئِے کن ئے۔ سپاھی ءَ گشت بہ گُش الم کنان ئِے، بیبگر ءَ گشت من ءَ کاگد ءُ کلمے بدئے من یک نمدی یے نبشتہ کن آں میتگ ءَ برو ھمے نمدی ءَ مھپری ءَ بہ دئے ءُ یک سگریٹے بیار گوں ۔
سپاھی ءَ سگریٹ کاگد ءُ کلم آؤرت بیبگر سگریٹ روک کُت ءُ نمدی ءِ نبیسگ شرو کُت نمدی یے تہ ءَ نبشتہ ئِے کُت “داں اے نمدی ترا سر بہ بیت من مُرتگ آں تو وَ دیریں ھمے پھمِ اتگ کہ من مُرتگاں بلے آ ھال دروگے کہ سپاھیاں تالاں کُتگ۔ یک شپے ءَ دژمن ءَ کوہ ءَ مئے گِدان ءَ اُرش کُت بالاچ ءُ کمبر ءُ دگہ دو سنگت شھید اِش کُت بلے من ٹپیّ بوت آں من ءَ سپاھیاں دزگیر کُت من ءَ سالے بیت کہ ھمد ءَ زندان ءَ بوتگ آں مروچی منی پاھُو ءِ روچ اِنت من بس ھمنچو گش آں تو کسانی ءِ وڑ ءَ انگت زیبا ئے، من ءَ امیت اِنت کہ تئی زیباھی ءُ سسّاءُ سوچ گیشتر بوتگ انت ۔
تو چو گلزمین ءِ پَیم ءَ من دوست بئے من لگور نیاں اگاں من سلاہ دور بہ داتیں گڑا ایشاں من ءَ نوکیں زندگی یے بکشات بلے من ءَ لگوری ءِ زند ءِ زلورت نہ اِنت تئی ءُ گلزمین ءِ دیوانگ بیبگر-
بیبگر سپاھی ءَ نمدی دات ءُ دیم ءَ پاھو ءِ جاگہ ءَ روانگ بوت سپاھی ءَجُست کُت گُڈی واھشت؟بیبگر ءَ گُشت ھو من ءَ یک دمانے ھیالانی دنیا ءَ روگ ایوک ءَ بِل اِت سپاھیاں بیبگر ایوک کُت ۔
بیبگر ءَ دوشیگیں “تھاریں شام”ءِ واب ءَ مھپری ءِ گُشاں ءَ یات کنگ ءِ جھد کُت ءُ پچکندے جت ئِے ءُ سپاھی ءَ اشارہ کُت کہ انوں من پہ مِرگ ءَ تیار آں سپاھی ءَ پاھو ءِ چِٹ چِک اِت ءُ ھمد ءَ چہ بیبگر ، جنگ ، مھپری ،سنگت ءُ گلزمین ءِ کسّہ ھلاس بُوت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔